როგორ ეხმარებოდნენ ჯულიანა ბარ–გნარს და ქეთი ხატიაშვილს პარტნიორი მამაკაცები
1 590 ნახვა
მასალა ჩაწერილია პროექტის დასრულებამდე.
– ჯულიანა, ამ კონკურსის სტაჟიანი მონაწილე ხართ. რა მოგცათ ამ პროექტმა და რა მოლოდინით დაიწყეთ მესამე სეზონი?
ჯულიანა: ყველაზე დიდი, რაც შემძინა, ხალხის სიყვარულია. მესამე სეზონში უკვე დიდი გამოცდილებით მოვედი. ვიცი, აქ რა როგორ ხდება და ეს ძალიან მეხმარება. მესამე სეზონში ფინალში გასვლის მოლოდინით მოვედი და ახლაც მაქვს იმედი, რომ მე და გიორგი ყიფშიძე ფინალისტები ვიქნებით. მინდოდა, კარგი მეწყვილე მყოლოდა და ეს სურვილი ამიხდა. თავიდან არ ვიყავი დარწმუნებული, რომ გიორგი თავისი საქმის ბოლომდე შესრულებას შეძლებდა. როცა მე და გიორგის გვითხრეს, ალბათ თქვენ დადგებით წყვილშიო, გიორგიმ მითხრა, ხვალვე დავიწყებთ ვარჯიშს, ხომ იცი, ფინალამდე უნდა მივიდეთ, ყოველ დღე სარკეში ჩემს თავს ვეტყვი, რომ პირველი უნდა ვიყოო.
– მის სიტყვებს დაუჯერეთ?
ჯულიანა: ადამიანი, რომელიც ასე ბევრს ლაპარაკობს, ყოველთვის მგონია, რომ საქმის გამკეთებელი არაა. საბედნიეროდ, გიორგი ძალიან მშრომელი აღმოჩნდა, ბევრი კარგი იდეა აქვს, ძალას არ იშურებს, ბოლომდე იხარჯება. არგენტინული ტანგო, მგონი, ჩემზე კარგად იცის. კარგია, რომ ცეკვაში ზუსტად ის ნიუანსები მოსწონს, რაც მე. ცეკვას სერიოზულად უყურებს და მისი ასეთი დამოკიდებულება ძალიან მეხმარება. გიორგი არ მალავს, რომ მისთვის მე ვარ საუკეთესო მეწყვილე, მეც ხმამაღლა ვამბობ, რომ ვერ წარმომიდგენია, გიორგის გარდა, სხვა მეწყვილე მყავდეს ამ პროექტში.
ქეთი: გიორგიზე მეც გეტყვით. ისეთი კონცენტრირებულია, ისეთი ვარჯიშები გვასწავლა, გავგიჟდით. ცოტა ხნის წინ მეც ძალიან დამეხმარა, მითხრა, როგორ შეიძლებოდა კონცენტრირება მომეხდინა. მგონი, ჯულიანა ისე კიდევ არ აქებს, რასაც გიორგი იმსახურებს.
ჯულიანა: ხომ იცი, როგორი სიტყვაძუნწი ვარ.
– ქეთი, თქვენს პარტნიორზე რას გვეტყვით, თქვენც გაგიმართლათ?
ქეთი: კი, ჩემი პარტნიორი გიორგი ბარბაქაძეც ძალიან კარგია, ძლიერი ხელები აქვს და ეს გვაძლევს საშუალებას, განსხვავებული ილეთები მოვსინჯოთ. თუ რომელიმე ილეთი არასწორად გავაკეთე, შეუძლია ათჯერ მაინც გამამეორებინოს, თანაც ისე, რომ ხმასაც არ ამოიღებს. ყველაფერში მეხმარება.
– ჯულიანა, გიორგი თქვენგან შექებას ხშირად იმსახურებს?
ჯულიანა: არა, როცა ვხედავ, რაღაც კარგს აკეთებს, არ ვეუბნები, ყოჩაღ–მეთქი, რაც შეიძლება ცუდიც არის. შინაგანად მიხარია, მას კი შენიშვნებს მაინც ვაძლევ. ზოგჯერ ზედმეტიც მომდის და გიორგის ჰგონია, ვერაფერს აკეთებს. გარდა იმისა, რომ კარგ მოცეკვავედ იქცა, კარგი ადამიანიცაა.
– ქეთი, თქვენ ამ პროექტში მე–13, ხალხის მიერ არჩეული ვარსკვლავი ხართ. როდის და რატომ გაგიჩნდათ კონკურსში ცეკვის სურვილი?
ქეთი: ამ პროექტის ორივე სეზონს დიდი ინტერესით ვუყურებდი. არც ერთი შოუ გამომიტოვებია, მეც ვფიქრობდი, რომ ვცეკვავდე, რა მაგარი იქნებოდა–მეთქი. მესამე სეზონზე, როცა მეცამეტე მონაწილის ადგილი გამოჩნდა, გადავწყვიტე, აუცილებლად მეცადა ბედი. ძალები არ დავზოგე, ჩემი მეგობრები ჩავრთე, ზოგმა მონტაჟი გააკეთა, ზოგი ცეკვის დადგმაში დამეხმარა და ამ პროექტში აღმოვჩნდი. თუ ადამიანს რაღაც ძალიან უნდა, ამისთვის თავს არ დაზოგავს და მიზნის მისაღწევად ყველაფერს გააკეთებს.
– ქეთი, თავიდან ყველა ლაპარაკობდა, რომ მეცამეტე მონაწილე კონკურსში ჩაწყობით მოხვდა და ის ხალხს არ აურჩევია. ამ ხმებზე როგორ რეაგირებდით?
ქეთი: სოციალურ ქსელში კი იყო ცუდი გამოხმაურებები, მაგრამ მერე ბოდიშებს მიხდიდნენ, რა კარგად ცეკვავთ, თურმე საქართველოში ყველაფერი ჩაწყობით არ ყოფილაო.
ჯულიანა: ქეთი ძალას არ იშურებს და ზოგჯერ მთელი დღე ვარჯიშობს.
ქეთი: იქ ვარ, სადაც მინდოდა და ვაკეთებ იმას, რაზეც ვოცნებობდი.
– ქეთი, ჟიურის წევრმა გოჩა ჩერტკოევმა გირჩიათ, კარგი იქნებოდა, ცეკვას გაჰყოლოდითო. ხომ არ აპირებთ, ამაზე სერიოზულად დაფიქრდეთ?
ქეთი: ცეკვას ვერ გავყვები, რადგან არა მგონია, ჩემი მხრიდან ეს სწორი საქციელი იყოს. სამოყვარულო დონეზე შევისწავლი. მეტიც, ისიც კი ვიფიქრე, ცეკვებზე ჩემი შვილიც ხომ არ მივიყვანო–მეთქი. ჯულიანას და სხვა მოცეკვავეებს რომ ვუყურებ, სულ სხვანაირი გოგოები არიან. მე 20 წელი მაინც უნდა ვიმეცადინო, რომ იმის ნახევარი შევძლო, რასაც ესენი აკეთებენ.
– როგორც არაპროფესიონალს, ყველაზე მეტად რა გაგიჭირდათ?
ქეთი: ცოტა თვლაში ვიჭედები. ჩაჩას თვლის დამახსოვრება კი ყველაზე მეტად გამიჭირდა.
– ქეთი, პროექტის შემდეგ რას გააკეთებთ?
ქეთი: მე უკვე სამი წელია სპორტში აღარ ვარ. პროექტის შემდეგ ჩემს სამსახურს დავუბრუნდები. ფიტნესის სტრუქტურაზე ვმუშაობ, პრივატგაკვეთილებიც მაქვს, სულ ვარჯიში მიწევს და ფიზიკურად სულ ფორმაში ვარ. ჩვეულებისამებრ გავაგრძელებ ფიზიკურ დატვირთვას.
– ჯულიანა, ახალბედა კონკურსანტი გუნდმა როგორ მიიღო?
ჯულიანა: ქეთის გუნდისთვის ფეხის აწყობასა და ურთიერთობებში პრობლემა არ ექნებოდა, რადგან არაჩვეულებრივი ადამიანია. ვინც მას იცნობს, ყველა გეტყვით, რომ ამაზე კეთილი, გულწრფელი და ნათელი ადამიანი არ არსებობს. ასეთი რომ არ იყოს და თამაშობდეს, სამი თვის განმავლობაში სადღაც მაინც გამოავლენდა ცუდს, მაგრამ მისგან მხოლოდ პოზიტივი მოდის.
ქეთი: ყველა ძალიან თბილი და კარგი ადამიანია. პირველივე დღეს კარგად შემხვდნენ.
– თქვენ ორნი მაინც ყველაზე ახლოს ხართ ერთმანეთთან, არა?
ქეთი: პროექტის გოგოები ერთმანეთთან კარგად ვართ, მაგრამ მე და ჯულიანა ყველაფერზე განსაკუთრებულად ვიცინით. ჩვენ კონკურენტები მხოლოდ პარკეტზე ვართ. დანარჩენ შემთხვევაში სულ ერთად ვართ, ერთად ვვარჯიშობთ, ერთად ვჭამთ. უკვე ერთი ოჯახივით ვცხოვრობთ.
ჯულიანა: ჩვენი მეგობრობა კონკურსის შემდეგაც გაგრძელდება.
– იმდენს ვარჯიშობთ, რომ ჭარბი წონის პრობლემა ალბათ არასოდეს გაწუხებთ.
ქეთი: ეს სწორედ ვარჯიშის წყალობითაა.
ჯულიანა: ძალიანაც რომ გვინდოდეს, ვერ მოვიმატებთ. ზოგჯერ შუაღამემდე ვვარჯიშობთ.
– ჯულიანა, ამ პროექტში უფრო ნერვიულობთ თუ მაშინ, როცა სპორტული შეჯიბრი გაქვთ?
ჯულიანა: ამ კონკურსზე გამოსვლის დროს უფრო ვნერვიულობ, ვიდრე შეჯიბრზე. იქ მეწყვილე მყავს პროფესიონალი, ვიცი, თუ რამე შეგვეშლება, რაღაცას მოვიფიქრებთ და სიტუაციიდან გამოვალთ. აქ კი გიორგის რაღაც მოძრაობა რომ დაავიწყდეს, მთელი შრომა წყალში ჩაგვეყრება, მაგრამ თუ კარგად ვცეკვავთ, მერე ისეთი ბედნიერი ვარ, ამას ვერ გადმოგცემთ.
– თქვენი თაყვანისმცემლები თავიანთ მხარდაჭერას როგორ გამოხატავენ?
ქეთი: ბევრი ადამიანი მწერს და მათ, ვისაც ვერ ვპასუხობ, თქვენი მეშვეობით დიდ ბოდიშს მოვუხდი. კრიტიკასაც მივესალმები, მადლობას ვეუბნები ხალხს, ვინც, ვთქვათ, მეუბნება, შენი რბილი ხელები არ მომწონსო. ძირითადად მაინც სიყვარულს და სითბოს გამოხატავენ, მამხნევებენ, ასე გააგრძელე, ბოლომდე მიხვალ, გამოგივაო. ამ ყველაფერს რომ ვკითხულობ, ძალიან მსიამოვნებს.
ჯულიანა: ხალხის სიყვარულზე დიდი ბედნიერება მართლაც არაფერია.
– ქეთი, ცეკვის კონკურსში თქვენი მონაწილეობის იდეა ქმარმა როგორ მიიღო?
ქეთი: ეს გადაწყვეტილება ერთად მივიღეთ. ოჯახის წევრებმა მითხრეს, თუ გინდა, სცადე და ჩვენ ხელს შეგიწყობთო. პირველ რიგში, ქმარი, ლევან ვადაჭკორია, დამიდგა გვერდით, მისი მხარდაჭერა ჩემთვის უდიდესი სტიმულია. ასეთ პირობებშიც კი ვცდილობ, ოჯახისთვის მოვიცალო. შუალედებში გავრბივარ, ჩემი შვილი, ორწლინახევრის ანასტასია საბავშვო ბაღიდან გამომყავს. პროექტს ბევრი დრო მიაქვს, მაგრამ ახალ წელს დამთავრდება, მანამდე კი ის უნდა გავაკეთო, რაც მევალება.
– თქვენი ქმარი შოუს ესწრება?
ქეთი: კი, ანასტასიას კი ამ დროს სძინავს და ვერ მოგვყავს. ესეც რომ არ იყოს, მგონია, რომ თუ ანასტასია დარბაზში იქნება, უფრო ვინერვიულებ.
– როგორ აფასებს ლევანი თქვენს ცეკვას, მოსწონს?
ქეთი: ლევანს ჩემი ყველა ცეკვა მოსწონს. რჩევებსაც მაძლევს ხოლმე, მაგალითად, მითხრა, რომ წითელი კაბა ყველაზე მეტად მოეწონა, ლურჯზე მეტად ეგ ფერი გიხდებაო.
– მეორე შვილზე ჯერ არ ფიქრობთ?
ქეთი: ჯერ – არა, მაგრამ მინდა, მინიმუმი, სამი შვილი მყავდეს. დიდი სიამოვნებით ვიქნები მრავალშვილიანი დედა. ყველაფერი წინ მაქვს, ჯერ მხოლოდ 24 წლის ვარ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
– ჯულიანა, ამ კონკურსის სტაჟიანი მონაწილე ხართ. რა მოგცათ ამ პროექტმა და რა მოლოდინით დაიწყეთ მესამე სეზონი?
ჯულიანა: ყველაზე დიდი, რაც შემძინა, ხალხის სიყვარულია. მესამე სეზონში უკვე დიდი გამოცდილებით მოვედი. ვიცი, აქ რა როგორ ხდება და ეს ძალიან მეხმარება. მესამე სეზონში ფინალში გასვლის მოლოდინით მოვედი და ახლაც მაქვს იმედი, რომ მე და გიორგი ყიფშიძე ფინალისტები ვიქნებით. მინდოდა, კარგი მეწყვილე მყოლოდა და ეს სურვილი ამიხდა. თავიდან არ ვიყავი დარწმუნებული, რომ გიორგი თავისი საქმის ბოლომდე შესრულებას შეძლებდა. როცა მე და გიორგის გვითხრეს, ალბათ თქვენ დადგებით წყვილშიო, გიორგიმ მითხრა, ხვალვე დავიწყებთ ვარჯიშს, ხომ იცი, ფინალამდე უნდა მივიდეთ, ყოველ დღე სარკეში ჩემს თავს ვეტყვი, რომ პირველი უნდა ვიყოო.
– მის სიტყვებს დაუჯერეთ?
ჯულიანა: ადამიანი, რომელიც ასე ბევრს ლაპარაკობს, ყოველთვის მგონია, რომ საქმის გამკეთებელი არაა. საბედნიეროდ, გიორგი ძალიან მშრომელი აღმოჩნდა, ბევრი კარგი იდეა აქვს, ძალას არ იშურებს, ბოლომდე იხარჯება. არგენტინული ტანგო, მგონი, ჩემზე კარგად იცის. კარგია, რომ ცეკვაში ზუსტად ის ნიუანსები მოსწონს, რაც მე. ცეკვას სერიოზულად უყურებს და მისი ასეთი დამოკიდებულება ძალიან მეხმარება. გიორგი არ მალავს, რომ მისთვის მე ვარ საუკეთესო მეწყვილე, მეც ხმამაღლა ვამბობ, რომ ვერ წარმომიდგენია, გიორგის გარდა, სხვა მეწყვილე მყავდეს ამ პროექტში.
ქეთი: გიორგიზე მეც გეტყვით. ისეთი კონცენტრირებულია, ისეთი ვარჯიშები გვასწავლა, გავგიჟდით. ცოტა ხნის წინ მეც ძალიან დამეხმარა, მითხრა, როგორ შეიძლებოდა კონცენტრირება მომეხდინა. მგონი, ჯულიანა ისე კიდევ არ აქებს, რასაც გიორგი იმსახურებს.
ჯულიანა: ხომ იცი, როგორი სიტყვაძუნწი ვარ.
– ქეთი, თქვენს პარტნიორზე რას გვეტყვით, თქვენც გაგიმართლათ?
ქეთი: კი, ჩემი პარტნიორი გიორგი ბარბაქაძეც ძალიან კარგია, ძლიერი ხელები აქვს და ეს გვაძლევს საშუალებას, განსხვავებული ილეთები მოვსინჯოთ. თუ რომელიმე ილეთი არასწორად გავაკეთე, შეუძლია ათჯერ მაინც გამამეორებინოს, თანაც ისე, რომ ხმასაც არ ამოიღებს. ყველაფერში მეხმარება.
– ჯულიანა, გიორგი თქვენგან შექებას ხშირად იმსახურებს?
ჯულიანა: არა, როცა ვხედავ, რაღაც კარგს აკეთებს, არ ვეუბნები, ყოჩაღ–მეთქი, რაც შეიძლება ცუდიც არის. შინაგანად მიხარია, მას კი შენიშვნებს მაინც ვაძლევ. ზოგჯერ ზედმეტიც მომდის და გიორგის ჰგონია, ვერაფერს აკეთებს. გარდა იმისა, რომ კარგ მოცეკვავედ იქცა, კარგი ადამიანიცაა.
– ქეთი, თქვენ ამ პროექტში მე–13, ხალხის მიერ არჩეული ვარსკვლავი ხართ. როდის და რატომ გაგიჩნდათ კონკურსში ცეკვის სურვილი?
ქეთი: ამ პროექტის ორივე სეზონს დიდი ინტერესით ვუყურებდი. არც ერთი შოუ გამომიტოვებია, მეც ვფიქრობდი, რომ ვცეკვავდე, რა მაგარი იქნებოდა–მეთქი. მესამე სეზონზე, როცა მეცამეტე მონაწილის ადგილი გამოჩნდა, გადავწყვიტე, აუცილებლად მეცადა ბედი. ძალები არ დავზოგე, ჩემი მეგობრები ჩავრთე, ზოგმა მონტაჟი გააკეთა, ზოგი ცეკვის დადგმაში დამეხმარა და ამ პროექტში აღმოვჩნდი. თუ ადამიანს რაღაც ძალიან უნდა, ამისთვის თავს არ დაზოგავს და მიზნის მისაღწევად ყველაფერს გააკეთებს.
– ქეთი, თავიდან ყველა ლაპარაკობდა, რომ მეცამეტე მონაწილე კონკურსში ჩაწყობით მოხვდა და ის ხალხს არ აურჩევია. ამ ხმებზე როგორ რეაგირებდით?
ქეთი: სოციალურ ქსელში კი იყო ცუდი გამოხმაურებები, მაგრამ მერე ბოდიშებს მიხდიდნენ, რა კარგად ცეკვავთ, თურმე საქართველოში ყველაფერი ჩაწყობით არ ყოფილაო.
ჯულიანა: ქეთი ძალას არ იშურებს და ზოგჯერ მთელი დღე ვარჯიშობს.
ქეთი: იქ ვარ, სადაც მინდოდა და ვაკეთებ იმას, რაზეც ვოცნებობდი.
– ქეთი, ჟიურის წევრმა გოჩა ჩერტკოევმა გირჩიათ, კარგი იქნებოდა, ცეკვას გაჰყოლოდითო. ხომ არ აპირებთ, ამაზე სერიოზულად დაფიქრდეთ?
ქეთი: ცეკვას ვერ გავყვები, რადგან არა მგონია, ჩემი მხრიდან ეს სწორი საქციელი იყოს. სამოყვარულო დონეზე შევისწავლი. მეტიც, ისიც კი ვიფიქრე, ცეკვებზე ჩემი შვილიც ხომ არ მივიყვანო–მეთქი. ჯულიანას და სხვა მოცეკვავეებს რომ ვუყურებ, სულ სხვანაირი გოგოები არიან. მე 20 წელი მაინც უნდა ვიმეცადინო, რომ იმის ნახევარი შევძლო, რასაც ესენი აკეთებენ.
– როგორც არაპროფესიონალს, ყველაზე მეტად რა გაგიჭირდათ?
ქეთი: ცოტა თვლაში ვიჭედები. ჩაჩას თვლის დამახსოვრება კი ყველაზე მეტად გამიჭირდა.
– ქეთი, პროექტის შემდეგ რას გააკეთებთ?
ქეთი: მე უკვე სამი წელია სპორტში აღარ ვარ. პროექტის შემდეგ ჩემს სამსახურს დავუბრუნდები. ფიტნესის სტრუქტურაზე ვმუშაობ, პრივატგაკვეთილებიც მაქვს, სულ ვარჯიში მიწევს და ფიზიკურად სულ ფორმაში ვარ. ჩვეულებისამებრ გავაგრძელებ ფიზიკურ დატვირთვას.
– ჯულიანა, ახალბედა კონკურსანტი გუნდმა როგორ მიიღო?
ჯულიანა: ქეთის გუნდისთვის ფეხის აწყობასა და ურთიერთობებში პრობლემა არ ექნებოდა, რადგან არაჩვეულებრივი ადამიანია. ვინც მას იცნობს, ყველა გეტყვით, რომ ამაზე კეთილი, გულწრფელი და ნათელი ადამიანი არ არსებობს. ასეთი რომ არ იყოს და თამაშობდეს, სამი თვის განმავლობაში სადღაც მაინც გამოავლენდა ცუდს, მაგრამ მისგან მხოლოდ პოზიტივი მოდის.
ქეთი: ყველა ძალიან თბილი და კარგი ადამიანია. პირველივე დღეს კარგად შემხვდნენ.
– თქვენ ორნი მაინც ყველაზე ახლოს ხართ ერთმანეთთან, არა?
ქეთი: პროექტის გოგოები ერთმანეთთან კარგად ვართ, მაგრამ მე და ჯულიანა ყველაფერზე განსაკუთრებულად ვიცინით. ჩვენ კონკურენტები მხოლოდ პარკეტზე ვართ. დანარჩენ შემთხვევაში სულ ერთად ვართ, ერთად ვვარჯიშობთ, ერთად ვჭამთ. უკვე ერთი ოჯახივით ვცხოვრობთ.
ჯულიანა: ჩვენი მეგობრობა კონკურსის შემდეგაც გაგრძელდება.
– იმდენს ვარჯიშობთ, რომ ჭარბი წონის პრობლემა ალბათ არასოდეს გაწუხებთ.
ქეთი: ეს სწორედ ვარჯიშის წყალობითაა.
ჯულიანა: ძალიანაც რომ გვინდოდეს, ვერ მოვიმატებთ. ზოგჯერ შუაღამემდე ვვარჯიშობთ.
– ჯულიანა, ამ პროექტში უფრო ნერვიულობთ თუ მაშინ, როცა სპორტული შეჯიბრი გაქვთ?
ჯულიანა: ამ კონკურსზე გამოსვლის დროს უფრო ვნერვიულობ, ვიდრე შეჯიბრზე. იქ მეწყვილე მყავს პროფესიონალი, ვიცი, თუ რამე შეგვეშლება, რაღაცას მოვიფიქრებთ და სიტუაციიდან გამოვალთ. აქ კი გიორგის რაღაც მოძრაობა რომ დაავიწყდეს, მთელი შრომა წყალში ჩაგვეყრება, მაგრამ თუ კარგად ვცეკვავთ, მერე ისეთი ბედნიერი ვარ, ამას ვერ გადმოგცემთ.
– თქვენი თაყვანისმცემლები თავიანთ მხარდაჭერას როგორ გამოხატავენ?
ქეთი: ბევრი ადამიანი მწერს და მათ, ვისაც ვერ ვპასუხობ, თქვენი მეშვეობით დიდ ბოდიშს მოვუხდი. კრიტიკასაც მივესალმები, მადლობას ვეუბნები ხალხს, ვინც, ვთქვათ, მეუბნება, შენი რბილი ხელები არ მომწონსო. ძირითადად მაინც სიყვარულს და სითბოს გამოხატავენ, მამხნევებენ, ასე გააგრძელე, ბოლომდე მიხვალ, გამოგივაო. ამ ყველაფერს რომ ვკითხულობ, ძალიან მსიამოვნებს.
ჯულიანა: ხალხის სიყვარულზე დიდი ბედნიერება მართლაც არაფერია.
– ქეთი, ცეკვის კონკურსში თქვენი მონაწილეობის იდეა ქმარმა როგორ მიიღო?
ქეთი: ეს გადაწყვეტილება ერთად მივიღეთ. ოჯახის წევრებმა მითხრეს, თუ გინდა, სცადე და ჩვენ ხელს შეგიწყობთო. პირველ რიგში, ქმარი, ლევან ვადაჭკორია, დამიდგა გვერდით, მისი მხარდაჭერა ჩემთვის უდიდესი სტიმულია. ასეთ პირობებშიც კი ვცდილობ, ოჯახისთვის მოვიცალო. შუალედებში გავრბივარ, ჩემი შვილი, ორწლინახევრის ანასტასია საბავშვო ბაღიდან გამომყავს. პროექტს ბევრი დრო მიაქვს, მაგრამ ახალ წელს დამთავრდება, მანამდე კი ის უნდა გავაკეთო, რაც მევალება.
– თქვენი ქმარი შოუს ესწრება?
ქეთი: კი, ანასტასიას კი ამ დროს სძინავს და ვერ მოგვყავს. ესეც რომ არ იყოს, მგონია, რომ თუ ანასტასია დარბაზში იქნება, უფრო ვინერვიულებ.
– როგორ აფასებს ლევანი თქვენს ცეკვას, მოსწონს?
ქეთი: ლევანს ჩემი ყველა ცეკვა მოსწონს. რჩევებსაც მაძლევს ხოლმე, მაგალითად, მითხრა, რომ წითელი კაბა ყველაზე მეტად მოეწონა, ლურჯზე მეტად ეგ ფერი გიხდებაო.
– მეორე შვილზე ჯერ არ ფიქრობთ?
ქეთი: ჯერ – არა, მაგრამ მინდა, მინიმუმი, სამი შვილი მყავდეს. დიდი სიამოვნებით ვიქნები მრავალშვილიანი დედა. ყველაფერი წინ მაქვს, ჯერ მხოლოდ 24 წლის ვარ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
