''ბოდიშებით'' დაწყებული სიყვარული და ''ქართული ხმების'' მეუღლეების სიურპრიზი ქმრებს
1 683 ნახვა
'ქართული ხმების'' წევრ კახა გრიგალაშვილსა და მის მეუღლეს, ნინო კახიძეს, შინ ვესტუმრეთ. კახა მომღერალია, მის მეუღლეს ტურისტული სააგენტო აქვს. კახა თითქმის ყოველთვის შინ ხვდება ახალ წელს და შემდეგ ნინოსა და შვილებთან: 10 წლის გიორგისთან, 8 წლის ანასა და 2 წლის კესარიასთან ერთად მეკვლეებად მიდიან ჯერ ნინოს მშობლებთან და შემდეგ მისიანებთან. უპირველესად მასპინძლებს ლამაზად მორთული ნაძვის ხე შევუქე...
ნინო:
- ბავშვებზე მეტად, მგონი, მე მიხარია ნაძვის ხის დადგმა. კახასაც ძალიან უყვარს, მაგრამ მორთვის პროცესი არ მოსწონს. მთელ დღეს ვანდომებ ამ საქმეს. მომზადებას დაახლოებით ორი თვით ადრე ვიწყებ. ყოველწლიურად აუცილებლად ვამატებ რამდენიმე ახალ სათამაშოს. გამორჩეულად მიყვარს ეს დღესასწაული. არ ვიცოდი და შარშანწინ მამაოსგან შევიტყვე, რომ არ არის აუცილებელი, ნათლისღებამდე ავიღოთ ნაძვის ხე.
კახა:
- და 26 მაისს დავშალეთ ნაძვის ხე, დამოუკიდებლობის დღის აღსანიშნავად და ისიც სულ ძალით, რადგან ამხელა ხის გამო, სახლში მგელი გაჩნდა.
ნინო:
- (იღიმის) არა, არა, 6 თებერვალს ჩემი დაბადების დღეა. ჩაფიქრებული მქონდა, ნაძვის ხე ჩემს დაბადების დღეზე ყოფილიყო და მეორე დღეს ამეღო. ასეც მოვიქეცი.
- და როდის აწყობთ ხოლმე, აგვისტოში?
- (იცინის) აგვისტოში არა, მაგრამ საკმაოდ ადრე. საზღვარგარეთ გახლდით, თბილისში 22 დეკემბერს ჩამოვედი და მეორე დღესვე დავდგი, თორემ ამ დროს უკვე გვიდგას ხოლმე ნაძვის ხე.
- კახა, საავტორო გადაცემა გქონდათ და საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში ჩადიოდით. ახალ წელთან დაკავშირებით რამე ხომ არ მოგიმზადებიათ?
- გურიაში კალანდობა გავაკეთეთ, მთელი თავისი რიტუალებით. გადაღებები სოფელ მაკვანეთში, თოიძეების ოჯახში გვქონდა, სადაც შეიკრიბა სოფლის მოსახლეობა და თაფლის არაყზე ძალიან თბილად აღვნიშნეთ კალანდობა. ''სიმღერის კვალდაკვალ'' ჩემი საავტორო გადაცემა იყო, რომელიც ორი წლის განმავლობაში მიმდინარეობდა. 2011 წლიდან, სამწუხაროდ, აღარ გადის. დასანანია, რადგან საქართველო ამოუწურავი თემაა.
- ეს პროექტი დღესდღეობით რომელიმე ტელევიზიას არ აჩვენეთ?
- შევთავაზე, მაგრამ ეს ყველაფერი სპონსორობას უკავშირდება. ეს გადაცემა პოპულარული ვერ იქნება, რადგან კარგი ყური და გემოვნება სჭირდება, ამას კი ყველას ვერ მოსთხოვ, მაგრამ ეს არ გამორიცხავს მის არსებობას. სიამოვნებით გავაკეთებდი ამ გადაცემას ხელახლა, ახლებურად და ახალი იდეებით.
- თქვენი შვილებიდან მღერის რომელიმე?
- ბიჭი სპორტსმენია, არ მღერის, მომდევნო ცდილობს. ანას საკმაოდ ძლიერი ხმა და ტემბრი აქვს და რომ იმეცადინოს, ალბათ გამოუვა, ძალიან მონდომებულია, აი, პატარა რას იზამს, არ ვიცი, იმედი მაქვს, იმღერებს.
- თქვენი მეუღლე და ანსამბლის წევრების მეუღლეები მღერიან?
- ისევე, როგორც ყველა ქართველი, ნინი თავისთვის ღიღინებს, მაგრამ რომ სთხოვო ან ქვეყანას შეჰპირდე, არ იმღერებს. შესაბამისად, მივიჩნევთ, რომ არ მღერის. დანარჩენებს რაც შეეხება, მღერიან. ლევან ვეშაპიძის მეუღლე ფოლკლორისტია და მშვენივრად მღერის, ძმები ბაკურაძეების მეუღლეებიც მღერიან, უგრელიძის, კიკაბიძის მეუღლეებიც ცოტ-ცოტას ღიღინებენ.
- ''ქართულ ხმების'' წევრებიდან გიგა აბესაძის გარდა, ყველა დაოჯახდა, ხომ?
- ჰო, გიგას მეუღლე არ მღერის, იმიტომ რომ არ ჰყავს (იღიმის). დათო არჩვაძის პირველი მეუღლე კარგად მღეროდა, მეორე რას იზამს, არ ვიცი. ერთად იყვნენ და ნუ იმღერებს, კაცო.
- თქვენ და ნინომ სად გაიცანით ერთმანეთი?
- ბათუმში. იყო ასეთი ფესტივალი ''ედემი 2000''. მასში არ ვმონაწილეობდი, მაგრამ მეგობრებს გავყევი. ნინოს მამიდაშვილი ჩემი მეგობარია და მასთან ვნახე.
- ნინო, თქვენ როგორ მოჰყვებით ამ ამბავს?
- საოცარი ამბავია, ვიღაცაში ავერიე. იმ დღეს რაღაც ინციდენტი მოხდა, გოგონას სცემეს, რომელსაც კახამ მიმამსგავსა. მერე მოვიდა და სულ ბოდიშები მიხადა, გამარჯობა, მე კახა ვარ, გრიგალაშვილი და ძალიან დიდი ბოდიშიო (იღიმის).
კახა:
- სასტუმრო ''ინტურისტის'' საბილიარდოში ვიღაც გოგონას მოაკითხა დამ და მისმა ქმარმა და უმოწყალოდ სცემეს. ნინო მას იმდენად ჰგავდა, რომ გამიკვირდა, იმავე საღამოს მშვენიერ ფორმაში რომ ვხედავდი. ვთქვი, ეს ცოცხალია?! დილით ასფალტზე ჰყავდათ გაფენილი და გამეტებით სცემდნენ-მეთქი. ამის მამიდაშვილ გიას გაუკვირდა, რას ამბობ, არც და ჰყავს, არც სიძე და არც არავის უცემიაო. ამის მერე ნინოსთან მივედი და ვუთხარი, ბოდიშს გიხდით-მეთქი. ვერ მიხვდა, რა ხდებოდა და გაოცებული მიყურებდა. მას შემდეგ მიყურებს ასე გაოცებული (იღიმის). ამის მერე დავემშვიდობე. ის ზაფხული ასე გადავაგორეთ. კი, კარგი გოგო იყო, მომეწონა, მაგრამ არაფერი. ხომ იცით, საქართველოში როგორც ხდება?! მეგობრის ნათესავი, ბიძაშვილი და მამიდაშვილი იგივე შენი ნათესავია და იმიტომაც ვართ სამ მილიონ-ნახევარი. იმავე წლის სექტემბრის ბოლოს ბიჭებს კონცერტი გვქონდა. საერთოდ, მე სცენიდან მაყურებელს არ ვათვალიერებ ხოლმე, ეს არ მჩვევია, მაგრამ იმ დღეს რატომღაც ისე მოხდა, რომ დარბაზში დავინახე ნინო. ჩემი თავის გამიკვირდა, ბავშვობიდან სცენაზე ვდგავარ და არასდროს არავინ დამინახავს, პირველად დავინახე ადამიანი! გამიხარდა. კონცერტი რომ დამთავრდა, უკანა გასასვლელთან შემხვდა, გამოველაპარაკეთ ერთმანეთს, გავცვალეთ ტელეფონები და მას შემდეგ ერთად მოვდივართ. ახლა უკვე ის სამი შვილის დედაა (იღიმის).
- იყო მეგობრებთან ერთად ფანჯრებთან ფიალებით სიმღერა?
- სულ, სულ. თან, საქართველოში 2001 წელს არ იყო ბევრი გასართობი, სად უნდა დაგეპატიჟებინა გოგო. ნინოს ოჯახი ძალიან სტუმართმოყვარეა და ხშირად მივდიოდით მათთან. უახლოეს მეგობრად მივიჩნევ ჩემს სიდედრს. შეიძლება, ვიღაცას გაუკვირდეს, სულ ქილიკი და ხუმრობა ისმის სიდედრისა და სიძის თემაზე, მაგრამ ჩვენ მართლა ვმეგობრობთ და ვანგრევთ ამ სტერეოტიპებს.
ნინო:
- ბიჭები ჩემს ოჯახში საღამოს 11-12 საათზე მოდიოდნენ და დილამდე მღეროდნენ. მაშინ ვაჟაზე ვცხოვრობდი და მეზობლები კითხულობდნენ, დღეს ბიჭები არ მოდიან, კონცერტი არ გვექნებაო?.. ასე ხდებოდა თითქმის ყოველდღე. მერე ხელი მოვაწერეთ და მოსკოვში წავედით.
- ძველით ახალ წელსაც ისეთივე სიხარულით აღნიშნავთ, როგორითაც პირველ იანვარს?
კახა:
- რაღა დაგიმალო და, არა. შობის შემდეგ ყველაფერი ჩამთავრებულად მიმაჩნია. ძველით ახალ წელს შეიძლება, უბრალოდ, მეგობრები ერთად შევიკრიბოთ. მამაჩემი და პაპაჩემი ძველით ახალ წელს უფრო დიდი სიხარულით აღნიშნავდნენ. 13-ში რაც კი რამე ორფეხა და ოთხფეხა დადიოდა, ყველაფერი იკვლებოდა, მოსისხლიანებული იყო თოვლი. მერე იწვებოდა მწვადი, კეთდებოდა ყაურმა, ხაშლამა, იქვე იყო საცივი, შემწვარი გოჭი, ნამცხვრები, სხვა ტკბილეული და ღამით იწყებოდა ზეიმი.
ნინო:
- ერთხელ ძველით ახალ წელს ანსამბლს ცოლებმა სიურპრიზი მოვუწყვეთ.
კახა:
- ძველით ახალ წელს კი არა, ეგ იყო სიყვარულის დღეს, ერთი თვე დააგვიანა (იცინის).
ნინო:
- ჰო, ამერია (იღიმის). 2010 წლის 14 თებერვალი იყო. საერთოდ, ჩვენ, ცოლები უფრო ხშირად ვიკრიბებით, ვიდრე ამას ბიჭები ახერხებენ. ერთხელაც მორიგ შეხვედრაზე გადავწყვიტეთ, ბიჭებისთვის სიურპრიზი მოგვეწყო და ჩავწერეთ ნატო გელაშვილის სიმღერა, ''აყვავდება როცა ნუში''. სტუდიაში ვიპარებოდით ისე, რომ ქმრებს არაფერი გაეგოთ. ბიჭები დაბნეულები იყვნენ, როცა ვპასუხობდით, რომ ''საქმეზე'' მივდიოდით. ძლივს ჩავწერეთ ეს სიმღერა, გავაგიჟეთ ხმის რეჟისორი. რესტორანში სუფრა შევუკვეთეთ, ასევე დიდი, გულის ფორმის ტორტი გამოვაცხობინეთ და ბიჭები მივიპატიჟეთ. ვისაც თავისი საქორწილო კაბა მოერგო, ის წამოიღო, ვისაც არა, ვიქირავეთ. მახსოვს, ასი ბუშტი გავბერეთ და ქმრები დარბაზში რომ შემოვიდნენ, სათითაოდ დახეთქეს. სუფრას რომ მივუსხედით, ჩვეულებრივ კაბებში ვიყავით, ცოტა ხანში ყველანი გავიკრიფეთ, ტანზე გამოვიცვალეთ და ჩაბნელებულ დარბაზში მათ ამ ფორმაში გამოვეცხადეთ. თან, თითოს თითო ვარდი გვეჭირა ხელში. სინათლე რომ აინთო, ავედით სცენაზე და ვუმღერეთ. მგონი, კარგი სიურპრიზი გამოგვივიდა... მას შემდეგ ველოდებით, რომ ''აბაროტს'' აგვიღებენ, მაგრამ ჯერ არაფერი ჩანს (იღიმის)...
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ნინო:
- ბავშვებზე მეტად, მგონი, მე მიხარია ნაძვის ხის დადგმა. კახასაც ძალიან უყვარს, მაგრამ მორთვის პროცესი არ მოსწონს. მთელ დღეს ვანდომებ ამ საქმეს. მომზადებას დაახლოებით ორი თვით ადრე ვიწყებ. ყოველწლიურად აუცილებლად ვამატებ რამდენიმე ახალ სათამაშოს. გამორჩეულად მიყვარს ეს დღესასწაული. არ ვიცოდი და შარშანწინ მამაოსგან შევიტყვე, რომ არ არის აუცილებელი, ნათლისღებამდე ავიღოთ ნაძვის ხე.
კახა:
- და 26 მაისს დავშალეთ ნაძვის ხე, დამოუკიდებლობის დღის აღსანიშნავად და ისიც სულ ძალით, რადგან ამხელა ხის გამო, სახლში მგელი გაჩნდა.
ნინო:
- (იღიმის) არა, არა, 6 თებერვალს ჩემი დაბადების დღეა. ჩაფიქრებული მქონდა, ნაძვის ხე ჩემს დაბადების დღეზე ყოფილიყო და მეორე დღეს ამეღო. ასეც მოვიქეცი.
- და როდის აწყობთ ხოლმე, აგვისტოში?
- (იცინის) აგვისტოში არა, მაგრამ საკმაოდ ადრე. საზღვარგარეთ გახლდით, თბილისში 22 დეკემბერს ჩამოვედი და მეორე დღესვე დავდგი, თორემ ამ დროს უკვე გვიდგას ხოლმე ნაძვის ხე.
- კახა, საავტორო გადაცემა გქონდათ და საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში ჩადიოდით. ახალ წელთან დაკავშირებით რამე ხომ არ მოგიმზადებიათ?
- გურიაში კალანდობა გავაკეთეთ, მთელი თავისი რიტუალებით. გადაღებები სოფელ მაკვანეთში, თოიძეების ოჯახში გვქონდა, სადაც შეიკრიბა სოფლის მოსახლეობა და თაფლის არაყზე ძალიან თბილად აღვნიშნეთ კალანდობა. ''სიმღერის კვალდაკვალ'' ჩემი საავტორო გადაცემა იყო, რომელიც ორი წლის განმავლობაში მიმდინარეობდა. 2011 წლიდან, სამწუხაროდ, აღარ გადის. დასანანია, რადგან საქართველო ამოუწურავი თემაა.
- ეს პროექტი დღესდღეობით რომელიმე ტელევიზიას არ აჩვენეთ?
- შევთავაზე, მაგრამ ეს ყველაფერი სპონსორობას უკავშირდება. ეს გადაცემა პოპულარული ვერ იქნება, რადგან კარგი ყური და გემოვნება სჭირდება, ამას კი ყველას ვერ მოსთხოვ, მაგრამ ეს არ გამორიცხავს მის არსებობას. სიამოვნებით გავაკეთებდი ამ გადაცემას ხელახლა, ახლებურად და ახალი იდეებით.
- თქვენი შვილებიდან მღერის რომელიმე?
- ბიჭი სპორტსმენია, არ მღერის, მომდევნო ცდილობს. ანას საკმაოდ ძლიერი ხმა და ტემბრი აქვს და რომ იმეცადინოს, ალბათ გამოუვა, ძალიან მონდომებულია, აი, პატარა რას იზამს, არ ვიცი, იმედი მაქვს, იმღერებს.
- თქვენი მეუღლე და ანსამბლის წევრების მეუღლეები მღერიან?
- ისევე, როგორც ყველა ქართველი, ნინი თავისთვის ღიღინებს, მაგრამ რომ სთხოვო ან ქვეყანას შეჰპირდე, არ იმღერებს. შესაბამისად, მივიჩნევთ, რომ არ მღერის. დანარჩენებს რაც შეეხება, მღერიან. ლევან ვეშაპიძის მეუღლე ფოლკლორისტია და მშვენივრად მღერის, ძმები ბაკურაძეების მეუღლეებიც მღერიან, უგრელიძის, კიკაბიძის მეუღლეებიც ცოტ-ცოტას ღიღინებენ.
- ''ქართულ ხმების'' წევრებიდან გიგა აბესაძის გარდა, ყველა დაოჯახდა, ხომ?
- ჰო, გიგას მეუღლე არ მღერის, იმიტომ რომ არ ჰყავს (იღიმის). დათო არჩვაძის პირველი მეუღლე კარგად მღეროდა, მეორე რას იზამს, არ ვიცი. ერთად იყვნენ და ნუ იმღერებს, კაცო.
- თქვენ და ნინომ სად გაიცანით ერთმანეთი?
- ბათუმში. იყო ასეთი ფესტივალი ''ედემი 2000''. მასში არ ვმონაწილეობდი, მაგრამ მეგობრებს გავყევი. ნინოს მამიდაშვილი ჩემი მეგობარია და მასთან ვნახე.
- ნინო, თქვენ როგორ მოჰყვებით ამ ამბავს?
- საოცარი ამბავია, ვიღაცაში ავერიე. იმ დღეს რაღაც ინციდენტი მოხდა, გოგონას სცემეს, რომელსაც კახამ მიმამსგავსა. მერე მოვიდა და სულ ბოდიშები მიხადა, გამარჯობა, მე კახა ვარ, გრიგალაშვილი და ძალიან დიდი ბოდიშიო (იღიმის).
კახა:
- სასტუმრო ''ინტურისტის'' საბილიარდოში ვიღაც გოგონას მოაკითხა დამ და მისმა ქმარმა და უმოწყალოდ სცემეს. ნინო მას იმდენად ჰგავდა, რომ გამიკვირდა, იმავე საღამოს მშვენიერ ფორმაში რომ ვხედავდი. ვთქვი, ეს ცოცხალია?! დილით ასფალტზე ჰყავდათ გაფენილი და გამეტებით სცემდნენ-მეთქი. ამის მამიდაშვილ გიას გაუკვირდა, რას ამბობ, არც და ჰყავს, არც სიძე და არც არავის უცემიაო. ამის მერე ნინოსთან მივედი და ვუთხარი, ბოდიშს გიხდით-მეთქი. ვერ მიხვდა, რა ხდებოდა და გაოცებული მიყურებდა. მას შემდეგ მიყურებს ასე გაოცებული (იღიმის). ამის მერე დავემშვიდობე. ის ზაფხული ასე გადავაგორეთ. კი, კარგი გოგო იყო, მომეწონა, მაგრამ არაფერი. ხომ იცით, საქართველოში როგორც ხდება?! მეგობრის ნათესავი, ბიძაშვილი და მამიდაშვილი იგივე შენი ნათესავია და იმიტომაც ვართ სამ მილიონ-ნახევარი. იმავე წლის სექტემბრის ბოლოს ბიჭებს კონცერტი გვქონდა. საერთოდ, მე სცენიდან მაყურებელს არ ვათვალიერებ ხოლმე, ეს არ მჩვევია, მაგრამ იმ დღეს რატომღაც ისე მოხდა, რომ დარბაზში დავინახე ნინო. ჩემი თავის გამიკვირდა, ბავშვობიდან სცენაზე ვდგავარ და არასდროს არავინ დამინახავს, პირველად დავინახე ადამიანი! გამიხარდა. კონცერტი რომ დამთავრდა, უკანა გასასვლელთან შემხვდა, გამოველაპარაკეთ ერთმანეთს, გავცვალეთ ტელეფონები და მას შემდეგ ერთად მოვდივართ. ახლა უკვე ის სამი შვილის დედაა (იღიმის).
- იყო მეგობრებთან ერთად ფანჯრებთან ფიალებით სიმღერა?
- სულ, სულ. თან, საქართველოში 2001 წელს არ იყო ბევრი გასართობი, სად უნდა დაგეპატიჟებინა გოგო. ნინოს ოჯახი ძალიან სტუმართმოყვარეა და ხშირად მივდიოდით მათთან. უახლოეს მეგობრად მივიჩნევ ჩემს სიდედრს. შეიძლება, ვიღაცას გაუკვირდეს, სულ ქილიკი და ხუმრობა ისმის სიდედრისა და სიძის თემაზე, მაგრამ ჩვენ მართლა ვმეგობრობთ და ვანგრევთ ამ სტერეოტიპებს.
ნინო:
- ბიჭები ჩემს ოჯახში საღამოს 11-12 საათზე მოდიოდნენ და დილამდე მღეროდნენ. მაშინ ვაჟაზე ვცხოვრობდი და მეზობლები კითხულობდნენ, დღეს ბიჭები არ მოდიან, კონცერტი არ გვექნებაო?.. ასე ხდებოდა თითქმის ყოველდღე. მერე ხელი მოვაწერეთ და მოსკოვში წავედით.
- ძველით ახალ წელსაც ისეთივე სიხარულით აღნიშნავთ, როგორითაც პირველ იანვარს?
კახა:
- რაღა დაგიმალო და, არა. შობის შემდეგ ყველაფერი ჩამთავრებულად მიმაჩნია. ძველით ახალ წელს შეიძლება, უბრალოდ, მეგობრები ერთად შევიკრიბოთ. მამაჩემი და პაპაჩემი ძველით ახალ წელს უფრო დიდი სიხარულით აღნიშნავდნენ. 13-ში რაც კი რამე ორფეხა და ოთხფეხა დადიოდა, ყველაფერი იკვლებოდა, მოსისხლიანებული იყო თოვლი. მერე იწვებოდა მწვადი, კეთდებოდა ყაურმა, ხაშლამა, იქვე იყო საცივი, შემწვარი გოჭი, ნამცხვრები, სხვა ტკბილეული და ღამით იწყებოდა ზეიმი.
ნინო:
- ერთხელ ძველით ახალ წელს ანსამბლს ცოლებმა სიურპრიზი მოვუწყვეთ.
კახა:
- ძველით ახალ წელს კი არა, ეგ იყო სიყვარულის დღეს, ერთი თვე დააგვიანა (იცინის).
ნინო:
- ჰო, ამერია (იღიმის). 2010 წლის 14 თებერვალი იყო. საერთოდ, ჩვენ, ცოლები უფრო ხშირად ვიკრიბებით, ვიდრე ამას ბიჭები ახერხებენ. ერთხელაც მორიგ შეხვედრაზე გადავწყვიტეთ, ბიჭებისთვის სიურპრიზი მოგვეწყო და ჩავწერეთ ნატო გელაშვილის სიმღერა, ''აყვავდება როცა ნუში''. სტუდიაში ვიპარებოდით ისე, რომ ქმრებს არაფერი გაეგოთ. ბიჭები დაბნეულები იყვნენ, როცა ვპასუხობდით, რომ ''საქმეზე'' მივდიოდით. ძლივს ჩავწერეთ ეს სიმღერა, გავაგიჟეთ ხმის რეჟისორი. რესტორანში სუფრა შევუკვეთეთ, ასევე დიდი, გულის ფორმის ტორტი გამოვაცხობინეთ და ბიჭები მივიპატიჟეთ. ვისაც თავისი საქორწილო კაბა მოერგო, ის წამოიღო, ვისაც არა, ვიქირავეთ. მახსოვს, ასი ბუშტი გავბერეთ და ქმრები დარბაზში რომ შემოვიდნენ, სათითაოდ დახეთქეს. სუფრას რომ მივუსხედით, ჩვეულებრივ კაბებში ვიყავით, ცოტა ხანში ყველანი გავიკრიფეთ, ტანზე გამოვიცვალეთ და ჩაბნელებულ დარბაზში მათ ამ ფორმაში გამოვეცხადეთ. თან, თითოს თითო ვარდი გვეჭირა ხელში. სინათლე რომ აინთო, ავედით სცენაზე და ვუმღერეთ. მგონი, კარგი სიურპრიზი გამოგვივიდა... მას შემდეგ ველოდებით, რომ ''აბაროტს'' აგვიღებენ, მაგრამ ჯერ არაფერი ჩანს (იღიმის)...
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
