თამუნა მუსერიძე: "ანჩო დოლიძისთვის შეყვარებული არ წამირთმევია!"

ტელე და რადიოწამყვან თამუნა მუსერიძის გარშემო მუდმივად ხმაური და ჭორებია. ბოლოს ყურადღების ცენტრში იმ ფაქტის გამო მოექცა, რომ, როგორც ამბობენ, პროექტ "ახალი ხმის" მონაწილე ანჩო დოლიძეს შეყვარებული წაართვა. თამუნა კი ირწმუნება, რომ მისი და ლევან დოგრაშვილის ურთიერთობა მას შემდეგ დაიწყო, რაც ეს უკანასკნელი შეყვარებულს დაშორდა. ლევანთან თავს ძალიან კარგად გრძნობს. როგორც "სარკესთან" აღნიშნა, რომ ახლა უკვე შეუძლია თავს უფლება მისცეს, სუსტი ქალი იყოს. მას შვილის გაზრდა უქმროდ მოუწია და საკმაოდ იწვნია, რას ნიშნავს დღე–ღამეში 20 საათი მუშაობა, რათა ბავშვს უმამობა არ ეგრძნო.
– თამუნა, თქვენ ირგვლივ სულ ხმაური, ჭორებია. მიზეზი თქვენშია თუ ობიექტურ რეალობაში?
– ეს ჩემი ბრალი არ არის. ბოლო დროს აქტუალურ თემებს ქრონოლოგიურად რომ ჩამოვყვეთ, ჯერ მე და გიორგი ნაზღაიძე თურქეთში დაგვიჭირეს. ეს, რა თქმა უნდა, ჩემი ბრალი არ იყო. იქიდან რომ გამოგვიშვეს, ჟურნალისტებმა მეორე სკანდალი ააგორეს, რომ ვითომ მოვიტყუეთ. არადა როგორ შეიძლება ასეთი რაღაც მოიტყუო?! ამის მერე კიდევ ერთი სკანდალი გამოიწვია ჩემმა დაბადების დღემ. დამიჯერეთ, რომ არც ეს ყოფილა ჩემი ბრალი. თანამშრომლებმა შეკრიბეს ფული, იქირავეს მამაკაცი, რომელმაც სტრიპტიზი იცეკვა. მან იცეკვა, დანარჩენებმა ფული გადაიხადეს და მე ვიჯექი. ამ დროს კი ისევ მე გამოვედი სკანდალური პიროვნება.
რეალურად ძალიან მშვიდი, უკონფლიქტო ადამიანი ვარ. დარწმუნებული ვარ, ამას ბევრი არ დაიჯერებს და თქვენს ჟურნალს რომ წაიკითხავენ, იტყვიან, იგონებს, პოპულარობა უნდაო. ვინც მიცნობს, ის დარწმუნებულია ჩემში და ვინც არ მიცნობს, მათი აზრი არც მაინტერესებს.
– ცნობადობა მსხვერპლს მოითხოვს.
– ჩემმა მეგობარმა ლევან აფშილავამ ცოტა ხნის წინ "ფეისბუქის" გვერდზე დამიწერა, საქართველოში პოპულარობა წყევლააო. ეს გარკვეულწილად ასეა, მაგრამ ცოტა ხნის წინ ქუჩაში ვიღაც კაცმა გამაჩერა, ჩამეხუტა და მითხრა, ძალიან მიყვარხარო. თუნდაც ამ ერთმა ფაქტმა მთლიანად დამავიწყა ის უარყოფითი დამოკიდებულება, რომელიც ჩემკენ მოდის.
– ბოლო დროს კიდევ ერთი სკანდალი აგორდა თქვენ გარშემო, ანჩო დოლიძეს (კონკურს "ახალი ხმის" ყოფილი მონაწილე. ავტ.) შეყვარებული წაართვაო.
– მიუხედავად იმისა, რომ ანჩო დოლიძემ ფაქტობრივად მომთხარა, ჩემზე ისეთები თქვა, ვერაფრით გავამტყუნებ, ამ გოგოზე ცუდს ვერაფერს ვიტყვი. არ მიცნობს და არ ვიცი, ასე შორიდან რითი დავიმსახურე მისი ამგვარი დამოკიდებულება. ჩემი და ლევანის ურთიერთობა მას შემდეგ დაიწყო, რაც ის და ანჩო დაშორდნენ. ამას ლევანიც ამბობს. მათ დაშორებაში რომ მე არაფერ შუაში ვარ, ეს თავადაც აღნიშნა, მაგრამ მაინც გამლანძღა. 29 წლის რომ ვარ, ეს რატომაა ჩემთვის მინუსი, არ ვიცი. არადა თქვა, ასაკშია, მაგრამ არ ეტყობაო.
ვერ ვამტყუნებ ადამიანს, რომელიც თავისი ზურგით ცდილობს რაღაცის გაკეთებას, რაღაცის მიღწევას. მისი კარგად მესმის, რადგან ცხოვრებაში არავინ დამხმარებია, პატრონი არ მყოლია, ჩემზე არასოდეს უთქვამთ, ჩემიანია და დავასაქმებო. ამიტომ ამ გოგოსაც პატივს ვცემ, მაგრამ მე რატომ გავიჭყლიტე, ვერ ვხვდები. პატარაა და არ იცის, როგორ უნდა მოიქცეს და ხალხს თავი სწორად როგორ მიაწოდოს. ის, რომ მღერის, ბევრი მღერის, ის, რომ მან გაიხადა, ბევრმა სხვამაც გაიხადა. ალბათ აკმაყოფილებს ეს ორკვირიანი პოპულარობა, რომელსაც ამ სტატიებით მიაღწევს.
– ლევანს რა რეაქცია ჰქონდა ამ ყველაფერზე?

– ამ გოგონამ რამდენიმე ჟურნალს მისცა ინტერვიუ, მაგრამ ჩემი სახელი ყველამ ამოიღო, ერთის გარდა. სამწუხაროდ, არის ისეთი ჟურნალები, რომლებიც რესპონდენტებზე კი არა, იმაზე ფიქრობენ, რომ ორი ჟურნალით მეტი გაყიდონ. ლევანმა ანჩოს დაურეკა და უთხრა, ჟურნალისტს უთხარი, თამუნას სახელი ამოიღოსო. ის დაპირდა, რომ დარეკავდა, მაგრამ ფაქტი სახეზეა, რომ არ ამოიღეს. არც ვიცი, ანჩომ მართლა დარეკა თუ არა.
– თქვენ რითი გახდით პოპულარული, რა წინაღობების გადალახვა მოგიხდათ ან რა მსხვერპლი გაიღეთ კარიერისთვის?
– სამსახიობოზე მინდოდა ჩაბარება, მაგრამ მამა ამის კატეგორიული წინააღმდეგი იყო. დედის მხრიდან ყველა ექიმია, ამიტომ უნდოდათ, მეც სამედიცინოზე ჩამებარებინა. მეუბნებოდნენ, რომ დაამთავრებ, პატარა კლინიკას გაგიხსნით, შენთვის იქნები, ყველა მოგეხმარებაო. მე კი ჩუმად ჩავაბარე ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე, თან იმ დროს, მამები რომ რეკავდნენ უნივერსიტეტში, ჩემი შვილია და მიიღეთო. მე ფასიან სექტორზე 16 წლის ასაკში მოვხვდი, მაგრამ სამაგიეროდ ჩემი ცოდნით ჩავაბარე.
ჩემმა პედაგოგმა, ნუგზარ ნაცვლიშვილმა, კასტინგი ჩაატარა და გადაცემა "საწინდარის" წამყვანად ამიყვანა. მაშინ დაიწყო ჩემი ძიძგნა. ეს იყო ჩემი პირველი ყველაზე დიდი იმედგაცრუება. სწორედ ამის გამო დღეს მხოლოდ რამდენიმე ჯგუფელთან მაქვს ურთიერთობა. დღეს რომ მათ ვხვდები, ძალიან კარგად მესალმებიან, მაგრამ ზუსტად მახსოვს, მაშინ ვინ რას ამბობდა. მერე გადაცემა "მეტროს" წამყვანად მიმიწვიეს. მაშინ მესამე კურსზე ვიყავი. ამან კიდევ ერთი ბოღმის ტალღა ააგორა. შემდეგ "პირველ სტერეოში" მოვხვდი. შემთხვევით მივედით იქ მე და მომღერალი ლადო ჯანელიძე. გვითხრეს, გვინდა, საახალწლო საღამო თქვენ წაიყვანოთო და ორი კვირით ადრე ეთერში დაგვსვეს. ჩვენს იქ დატოვებას არავინ აპირებდა, მაგრამ ისეთი რეიტინგი გვქონდა, რომ სხვანაირად ვერ მოიქცეოდნენ.
ახალი წლის საღამო რომ ჩავამთავრეთ, მამაჩემი გარდაიცვალა. დაკრძალვის დღეს დამირეკეს და მითხრეს, ხვალ თუ ეთერში არ დაჯდები, სხვა წამყვანს ავიყვანთო. 40 დღე შავებში ჩაცმული ვიჯექი ეთერში და ძალიან მხიარული გადაცემა მიმყავდა. მწერდნენ, შენ ის არ ხარ, მამა რომ დაასაფლავე და ახლა ტაშ–ფანდური გაქვს გამართული, რა გემღერებაო. მე უფრო კარგად ვიცი, ის ერთი თვე რა გამოვიარე, ვიდრე ნებისმიერმა იმ მაყურებელმა, რომელიც თავს უფლებას აძლევდა, შევეფასებინე.
– იღბლიანი კარიერის პარალელურად თქვენი პირადი ცხოვრება არცთუ წარმატებული იყო.
– გარკვეულწილად ეს ჩემი ბრალიცაა, გარკვეულწილად მისი ბრალიც, ვინც გვერდით მყავდა. აჩი ფურცელაძის შემთხვევაში ზუსტად ვიცოდი, ცოლად ვის მივყვებოდი. ერთი წელი შეყვარებულები ვიყავით, ცოლად გაყოლის შემდეგ კი თვენახევარში გავშორდი. დაქორწინება იმიტომ გადავწყვიტე, რომ მეგონა, შევცვლიდი, მაგრამ ვერ შევძელი.
მეორედ, არ ვიცი, რატომ მომივიდა ასეთი შეცდომა, რადგან მე და ჩემი მომავალი მეუღლე, გურამ მაკალათია, იგივე გუფი, 14 წელი ვიცნობდით ერთმანეთს. როგორც აღმოჩნდა, ქორწინებამდე საჭიროა თანაცხოვრება, რომ გაიგო, როგორი იქნება სახლში. ფანტასტიკური მეგობარი იმას არ ნიშნავს, რომ ასეთივე კარგი ქმარი იქნება. კარგად არ მქონდა გააზრებული, ვის მივყვებოდი, უფრო მეგობრად აღვიქვამდი. შეყვარებულების სტატუსით ორი თვე ვიარეთ. მე იმ რაღაცეებს ვერ შევეგუე, რაც მას ჰქონდა, ის იმ რაღაცეებს ვერ შეეგუა, რაც მე მქონდა და მისგან ორი თვის ფეხმძიმე წამოვედი. ეს ტრაგიკულად არ აღმიქვამს, რადგან ბავშვს ველოდებოდი და სხვა არაფრისთვის მეცალა. ჩვენს დაშორებას ბევრი საუბარი მოჰყვა, ხალხი რას იტყვის, ფეხმძიმე მარტო დარჩიო, ამიტომ შევრიგდით, მაგრამ მალევე მივხვდი, რომ ერთხელ თუ გატყდება რაღაც, რაც უნდა აწებო, ისეთი ვეღარ იქნება, როგორიც თავიდან იყო.
– იმაზე არ ფიქრობდით, რომ მარტოხელა დედობა დიდ ძალას მოითხოვს?
– დიდ ძალას რომ მოითხოვს, ეს ყოველთვის ვიცოდი. ვერ ვიტყვი, რომ ცუდი დედა ვარ, პირიქით, მეგობრები მეუბნებიან, ძალიან ცოტაა ისეთი დედა, როგორიც შენ ხარო. ძალიან ბევრს, დღეში 20 საათს ვმუშაობ. რადიოში მუშაობას ღამის 3 საათზე ვამთავრებ, მერე ერთი საათით სახლში მივდივარ, 5 საათზე კი უკვე ტელევიზიაში ვარ 11 საათამდე, მერე ბაღში მიმყავს შვილი და ტელევიზიაში ვბრუნდები. 6 საათზე ბავშვი ბაღიდან გამომყავს, 10–მდე ჩემთანაა, მერე ვაძინებ და ისევ სამსახურში მივდივარ.
– ასეთ რეჟიმს როგორ უძლებთ?
– ერთხელ საავადმყოფოში წავიქეცი და მეორედ როდის დავეცემი, არ ვიცი. იმასაც კი მწერენ, შვილს ყურადღებას არ აქცევ, ბავშვს შენი ფული, ტანსაცმელი არ უნდა, მასთან იყავიო. შვილს ყურადღებას არ ვაკლებ. ამას გარდა, თავს იმის უფლებას არ მივცემ, რომ ჩემს შვილს ვიღაცაზე ნაკლებად ეცვას. კერძო ბაღში დამყავს, რომლის ფულსაც, რა თქმა უნდა, მე ვიხდი. აქვს ყველა ის სათამაშო, რომელიც უნდა, რომ ჰქონდეს. ალბათ იმაზე მეტად ვატუტუცებ, ვიდრე საჭიროა, მაგრამ ასე იმიტომ ვიქცევი, რომ მამისგან ცოტა დაჩაგრულია საჩუქრებით, ყურადღებით. ვცდილობ, ყველაფერი ორმაგად მივცე, რომ უმამობა ნაკლებად იგრძნოს.

– მამა რა პერიოდულობით ნახულობს?

– როცა უნდა, შეუძლია წაიყვანოს. დიდი სიხარულით ვატან, რადგან მამასთან ბავშვი მიფრინავს.
– მესამედ გათხოვებაზე გიფიქრიათ?
– არა, ამისთვის მზად არ ვარ. მამაკაცს გვერდით სჭირდება ქალი, რომელიც მოუვლის, გაურეცხავს, დაულაგებს, მე ასე ვერ ვიზამ. როცა ცოლი დღეში 20 საათი მუშაობს, ამ ყველაფერს ვერ გააკეთებს.
– თქვენ რომ წახვიდეთ დათმობაზე და 20 საათის ნაცვლად 10 საათი იმუშაოთ?
– მაშინ ისეთი უნდა იყოს, მე და ჩემი შვილი მაქსიმალურად უზრუნველგვყოს. აქამდე არ ყოფილა შემთხვევა, ჩემზე ვინმეს ეზრუნა.
– იქნებ თქვენ ხართ ისეთი, ყველაფერს საკუთარ თავზე რომ იღებს?
– კი, ასეთი ტიპი ვარ, თუმცა ლევანთან ვერ ვაჩენ ჩემს სიძლიერეს. აქამდე ის მამაკაცები, ჩემთან ერთად რომ იყვნენ, ჩემთან ვერ ლიდერობდნენ. იმას არ ვამბობ, რომ ვინმე "დაჩმორებული" მყავდა, მაგრამ ჩემთვის ლაგამის ამოდებას ვერ ახერხებდნენ. ლევანმა ეს ყველაფერი მოახერხა. ყოჩაღ მას, რადგან თავადაც ვერ ვხვდები, ეს რანაირად შეძლო. ვერ ვახერხებ იმის დემონსტრირებას, რომ მე ვარ ძლიერი ქალი, პირიქით, მასთან აწუწუნებულ ბავშვს ვემსგავსები. ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს, როდესაც გვერდით კაცი გყავს.

ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე