"რო­ცა რა­ი­მე ძა­ლი­ან გინ­და, აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­გი­ვა" - რა გეგ­მე­ბი აქვს ქე­თი ხა­ტი­აშ­ვილს

ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის მე­სა­მე სე­ზო­ნი სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­მორ­ჩე­უ­ლი იყო - "ვარ­სკვლა­ვი" კონ­კურ­სან­ტე­ბის გარ­და, პრო­ექ­ტში მე­ცა­მე­ტე მო­ნა­წი­ლეს, ანუ ხალ­ხის რჩე­ულ­საც შე­ეძ­ლო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ღე­ბა. ამ სი­ახ­ლემ უდა­ვოდ გა­ა­მარ­თლა და დი­დი კონ­კუ­რენ­ცი­ის მი­უ­ხე­და­ვად, პრო­ექ­ტის მე­ცა­მე­ტე კონ­კურ­სან­ტმა, ხალ­ხის რჩე­ულ­მა ქე­თი ხა­ტი­აშ­ვილ­მა სწო­რედ რომ ღირ­სე­უ­ლი გა­მარ­ჯვე­ბა მო­ი­პო­ვა. ქე­თის მარ­თლაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ახა­ლი წე­ლი ჰქონ­და, გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლის სტა­ტუს­თან ერ­თად მან პრი­ზად ბი­ნა მი­ი­ღო. პრო­ექ­ტის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებ­სა და სირ­თუ­ლე­ე­ბ­ზე ქე­თი თა­ვად გვე­სა­უბ­რე­ბა:

- რო­დე­საც გა­მოცხ­ად­და კონ­კურ­სი მე­ცა­მე­ტე მო­ნა­წი­ლე­ზე და ცნო­ბი­ლი გახ­და, რომ ყვე­ლას შე­ეძ­ლო ვი­დე­ოს გაგ­ზავ­ნა, მთელი სა­მი დღე კომ­პი­უ­ტერ­თან ვი­ჯე­ქი, ვუ­ყუ­რებ­დი ამ გან­ცხა­დე­ბას და ვერ ვი­ჯე­რებ­დი, მე­რე კი ვი­ფიქ­რე, რა­ტო­მაც არა, იქ­ნებ ვცა­დო და ეს შან­სი გა­მო­ვი­ყე­ნო-­მეთ­ქი. ეს პრო­ექ­ტი ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­და მა­ნამ­დეც კი, ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­იწყ­ე­ბო­და, მის უცხ­ო­ურ ანა­ლო­გებს ყო­ველ­თვის ვუ­ყუ­რებ­დი. ზაფ­ხუ­ლი იყო, სამ­სა­ხუ­რი­და­ნაც შვე­ბუ­ლე­ბა მქონ­და, და­ვუ­კავ­შირ­დი ჩემს მე­გობ­რებს და ეს ვი­დეო სა­ხელ­და­ხე­ლოდ გა­და­ვი­ღეთ, არც გვი­ფიქ­რი­ა, რომ აქე­დან რა­მე გა­მოგ­ვი­ვი­დო­და უბ­რა­ლოდ, ვცა­დეთ და გა­ა­მარ­თლა კი­დეც, მაგ­რამ ის თვე-­ნა­ხე­ვა­რი, სა­ნამ ვი­დე­ო­ე­ბი­დან ხუ­თე­ულს ამო­არ­ჩევ­დნენ, ცო­ტა და­ძა­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. წამ­და­უ­წუმ შევ­დი­ო­დი სა­იტ­ზე და ვეც­ნო­ბო­დი სი­ახ­ლე­ებს.

- პროექ­ტში ყოფ­ნის პე­რი­ოდს რო­გორ გა­იხ­სე­ნებ, არ გი­ჭირ­და ყო­ველ­კვი­რა ახა­ლი ცეკ­ვის მომ­ზა­დე­ბა?
- ჩა­ნა­წე­რებს რომ ვუ­ყუ­რებ, მე თვი­თო­ნაც მიკ­ვირს, რო­გორ ვა­ხერ­ხებ­დი დაღ­ლი­ლი და ტრავ­მი­რე­ბუ­ლი ახა­ლი ცეკ­ვის დად­გმას, თან არ მქონ­და ბა­ზა, ყვე­ლა­ფერს თა­ვი­დან ვსწავ­ლობ­დი. ამან კი­დევ ერ­თხელ და­მარ­წმუ­ნა, რომ ადა­მი­ა­ნის შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს საზღ­ვა­რი არა აქვს - რო­ცა რა­ი­მე ძა­ლი­ან გინ­და, აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­გი­ვა. მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვი­ხარ­ჯე­ბო­დი და ეს შე­დეგ­ზეც აი­სა­ხა.

- წლე­ვან­დე­ლი ახა­ლი წე­ლი ალ­ბათ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი იყო შენ­თვის.
- მარ­თლაც, იმ წა­მებ­ში მე­გო­ნა, რომ ამ­ქვეყ­ნად ჩემ­ზე ბედ­ნი­ე­რი არა­ვინ იყო. თა­ნაც 31 დე­კემ­ბერს ძა­ლი­ან ბევ­რი ვი­ნერ­ვი­უ­ლე, რად­გან უკ­ვე ფი­ნალ­ში ვი­ყა­ვი და დიდ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას ვგრძნობ­დი, მინ­დო­და ეს ბო­ლო ცეკ­ვა ყვე­ლა­ზე კარ­გი გა­მო­სუ­ლი­ყო. ახა­ლი წე­ლი ავ­ტო­მან­ქა­ნა­ში აღ­ვნიშ­ნეთ, სახ­ლამ­დე მოს­ვლა ვერც მო­ვას­წა­რით. თუმ­ცა ქუ­ჩა­შიც ულა­მა­ზე­სი სა­ნა­ხა­ო­ბა იყო.

- მო­გე­ბუ­ლი პრი­ზი გად­მოგ­ცეს?
- ამ დღე­ებ­ში მივ­დი­ვარ ბი­ნის სა­ნა­ხა­ვად. ყვე­ლა­ფე­რი რამ­დე­ნი­მე დღე­ში გა­ირ­კვე­ვა.

- ამ ეტაპ­ზე რა გეგ­მე­ბი გაქვს, ტე­ლე­წამ­ყვა­ნო­ბას ხომ არ აპი­რებ, რო­გორც ვი­ცი, "ი­მე­დის­გან" გაქვს შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა.
- ამა­ზე წი­ნას­წარ ლა­პა­რა­კი არ მსურს, იყო რა­ღაც შე­მო­თა­ვა­ზე­ბები და იმე­დი მაქვს, ჩემს სა­სარ­გებ­ლოდ გა­დაწყ­დე­ბა.

- მე­უღ­ლე შე­ნი ყვე­ლა­ზე დი­დი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი იყო, არა­და, ხში­რად ქარ­თველ მა­მა­კა­ცებს არ სი­ა­მოვ­ნებთ, რო­ცა მა­თი ცო­ლი ყუ­რადღ­ე­ბის ცენ­ტრში­ა.
- ეს ალ­ბათ ნდო­ბა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. მე­უღ­ლის ქე­ბა ჩემ­გან ალ­ბათ უხერ­ხუ­ლი­ა, მაგ­რამ ლე­ვა­ნი მარ­თლაც არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნია და ყვე­ლა­ნა­ი­რად გვერ­დში და­მიდ­გა. მი­სი თან­ხმო­ბის გა­რე­შე პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას არ მი­ვი­ღებ­დი.

- არ აპ­რო­ტეს­ტებ­და, მუდ­მი­ვად რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზე რომ იყა­ვი?
- რო­ცა პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა გა­დავ­წყვი­ტე და სე­რი­ო­ზუ­ლად მოვ­კი­დე ხე­ლი, ორი­ვემ ვი­ცო­დით, რომ ეს ასეც იქ­ნე­ბო­და. ჩვენ ამის­თვის მზად ვი­ყა­ვით.

- ახ­ლა თუ ცეკ­ვავ?
- რაც პრო­ექ­ტი დას­რულ­და, არ მი­ცეკ­ვი­ა.

ქეთი საგინაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"