"10 კა­ცი­დან 7-ს ჩე­მი ლო­გინ­ში ჩათ­რე­ვა უნ­და" - იუნა შაფათავა პირველ ქართულ ეროტიკულ არხს ხსნის

მსა­ხი­ო­ბი და ტე­ლე­წამ­ყ­ვა­ნი იუნა შა­ფა­თა­ვა აცხა­დებს, რომ ბო­ლო დროს სულ საქ­მე­ებ­შია ჩაფ­ლუ­ლი და ახა­ლი იდე­ე­ბი აქვს. ის დარ­წ­მუ­ნე­ბუ­ლია, რომ წარ­მა­ტე­ბას აუცი­ლებ­ლად მი­აღ­წევს.

- პირ­ველ ქარ­თულ ერო­ტი­კულ არხს ვხსნი, ვმუ­შა­ობთ ახალ იდე­ებ­ზე, კონ­ტ­რაქ­ტებ­ზე, პრო­ექ­ტებ­ზე. მხო­ლოდ ჩე­მი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბით და მე­გობ­რე­ბის დახ­მა­რე­ბით ვა­კე­თებ ამ საქ­მეს. არ მყავს ბიზ­ნეს­პარ­ტ­ნი­ო­რი, მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გორ კეთ­დე­ბა ფუ­ლი ნუ­ლი­დან. სწო­რად გათ­ვ­ლი­ლი ბიზ­ნეს­გეგ­მა ამარ­თ­ლებს, ბევრ ბიზ­ნეს­მენს გა­ე­ცი­ნე­ბა ალ­ბათ, ინ­ვეს­ტი­ცი­ის გა­რე­შე ფულს რო­გორ იშო­ვი­სო, მაგ­რამ მე ვარ ჩე­მი ინ­ვეს­ტი­ცია. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, არ ვარ ისე­თი მო­ხუ­ცი, რომ ჩე­მი თა­ვი არ გა­მო­ვა­ჩი­ნო ჩაც­მუ­ლი ან გახ­დი­ლი. გო­ნებ­რი­ვი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბიც ხელს მიწყობს და მე­გობ­რე­ბიც. ჩვენ­თან, სამ­წუ­ხა­როდ, ასე­თი გათ­ვ­ლაა: რა­საც მა­სა იღებს, იმას აწო­დე­ბენ. შენ უნ­და აღ­ზარ­დო მა­ყუ­რე­ბე­ლი, მით უმე­ტეს, რო­ცა 20 წე­ლი სიბ­ნე­ლე­ში ვი­ჯე­ქით.

- რო­გორ და­ი­ცავ ზღვარს ერო­ტი­კა­სა და პორ­ნოგ­რა­ფი­ას შო­რის?
- ძნე­ლი იქ­ნე­ბა, მარ­ტო იმი­ტომ, რომ რე­ჟი­სო­რი ერთს ხე­დავს და ოპე­რა­ტო­რი - მე­ო­რეს. მე სა­ერ­თა­შო­რი­სო სტან­დარ­ტებ­ზე ვი­მუ­შა­ვებ. ერო­ტი­კა ხომ პორ­ნოგ­რა­ფია არ არის? და­ფიქ­რე­ბა უნ­და. ერო­ტი­კა თუ თა­მა­მი არ იქ­ნე­ბა, ეს მა­რაზ­მია. აქ ყვე­ლა­ფე­რი ერო­ტი­კა ჰგო­ნი­ათ. თუ იმა­ში ისევ ის და­ი­ნა­ხეს, რი­სი და­ნახ­ვაც უნ­დათ, მე რა ვქნა? "გუგ­ლ­ში" სა­კუ­თარ გვარს და სა­ხელს რომ ამო­ვაგ­დებ, ვტი­რი - ეს რად მაქ­ცია სა­კუ­თარ­მა მას­მე­დი­ამ. მა­შინ, რო­ცა ვი­ღა­ცა მარ­თ­ლა გა­რე­წა­რი, მხე­ცი სათ­ნო­ე­ბის ეტა­ლო­ნია. გა­ნა იმი­ტომ, რომ მე ვარ კარ­გი, უბ­რა­ლოდ, ერ­თი ხა­ზის გა­დას­მით არ შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ა­ნის ერთ ჩარ­ჩო­ში მოქ­ცე­ვა, ყვე­ლას უნ­და შე­ეძ­ლოს ცხოვ­რე­ბის ნუ­ლი­დან დაწყე­ბა. შე­მიძ­ლია მცხო­ბე­ლი გავ­ხ­დე, მა­შინ ყვე­ლა მო­მეშ­ვე­ბა - თურ­მე რა კარგ ტორ­ტებს აცხობს ეს გო­გო, რას გვერ­ჩო­და თა­ვი­სი ერო­ტი­კი­თო, მაგ­რამ მე სხვა ინ­ტე­რე­სი მაქვს. არა­ვინ თქვას, რომ არ უნ­და, იყოს სექ­სუ­ა­ლუ­რი. არ მრცხვე­ნია იმის თქმის, რომ მსი­ა­მოვ­ნებს, სხვა­დას­ხ­ვა ასა­კის კა­ცებს რომ მოვ­წონ­ვარ. კარ­გია სათ­ნო­ე­ბა, მაგ­რამ რა ვქნათ, რომ უმან­კო­ე­ბას ოდეს­ღაც ვკარ­გავთ (ი­ცი­ნის). რა ვქნა? ვი­ტი­რო? აი, ვტი­რი და ვგო­დებ (ი­ცი­ნის). რამ­დე­ნი­მე დღის წინ ამე­რი­კელ მე­გო­ბარ­თან ერ­თად კლუბ­ში ვი­ყა­ვი და გო­გო­ნებს ისე ეც­ვათ, მკითხა, რა სჭირთ ამათ, პა­ნაშ­ვიდ­ზე მო­ვიდ­ნე­ნო? და­ფა­რუ­ლი გარ­ყ­ვ­ნი­ლე­ბა არ მინ­და. და­ფა­რულ გარ­ყ­ვ­ნი­ლე­ბას ღია სი­შიშ­ვ­ლე მირ­ჩევ­ნია. ზედ­მე­ტი კდე­მა­მო­სი­ლე­ბის თა­მა­ში დამ­ღ­ლე­ლია. მიყ­ვარს კომ­პ­ლი­მენ­ტე­ბი, სე­რი­ო­ზუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა არა­ვის­თან მაქვს. რო­ცა ადა­მი­ა­ნი მწერს, შე­ნი გაც­ნო­ბა მინ­დაო, სი­ა­მოვ­ნე­ბით მივ­დი­ვარ მას­თან ყა­ვის და­სა­ლე­ვად. თავს არ ვგრძნობ ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვად, არც ლი­მუ­ზი­ნი მყავს და არც დაც­ვა მემ­სა­ხუ­რე­ბა. ჩე­მი გუ­ლის მო­გე­ბა ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ყუ­რადღე­ბით არის შე­საძ­ლე­ბე­ლი. რა­ტომ­ღაც ბო­ლო დროს სულ ცო­ლო­ბას მთა­ვა­ზო­ბენ. არ ვი­ცი, რას ხე­და­ვენ ჩემ­ში. მეუბნებიან, იქ­ნებ ბავ­შ­ვი გვე­ცა­დაო. მე ცო­ლო­ბა არ შე­მიძ­ლია. არ შე­მიძ­ლია სხვას­თან ცხოვ­რე­ბა. არა­ვის ეწყი­ნოს, მაგ­რამ ვერ ვნა­ხე ისე­თი სა­ინ­ტე­რე­სო მა­მა­კა­ცი, ვის­თან ყოფ­ნა­საც შევ­ძ­ლებ­დი.

- წა­რუ­მა­ტე­ბე­ლი ქორ­წი­ნე­ბის გა­მო ხომ არ ფიქ­რობ ასე?
- ყვე­ლა კაც­მა თა­ვი­სი სით­ბო და­მი­ტო­ვა, მაგ­რამ არა­ვის­თან გა­ვაგ­რ­ძე­ლე ცხოვ­რე­ბა. ამ ბო­ლო დროს ხში­რად მგო­ნია, რომ შე­მიყ­ვარ­და, მაგ­რამ დი­ლი­თ ვხვდე­ბი, რომ შამ­პა­ნუ­რის ბრა­ლი იყო. არ შე­მიძ­ლია
თა­მა­ში, ბევ­რი ქმა­რი ვი­ცი, რო­მე­ლიც ცოლ­საც ეხუ­ტე­ბა და მეც მე­ხუ­ტე­ბა. ნდო­ბა უნ­და იყოს ადა­მი­ა­ნებ­ში. ამას წი­ნათ ჩა­ვი­ფიქ­რე, ვინც პირ­ვე­ლი გა­მო­მიგ­ზავ­ნის მე­სიჯს, სა­ღა­მოს შამ­პა­ნურს მას­თან დავ­ლევ-მეთ­ქი, სა­ბო­ლო­ოდ კი ის ავარ­ჩიე, ვინც გა­მარ­თუ­ლი მე­სი­ჯი მომ­წე­რა, მა­ინც ინ­ტე­ლექ­ტის მი­ხედ­ვით ავარ­ჩიე (ი­ცი­ნის). კა­ცი აკ­რ­ძა­ლუ­ლი მე­თო­დე­ბით არა­სო­დეს და­მიპყ­რია, ერ­თი შე­ხედ­ვაა სა­ჭი­რო მის "და­სა­კე­რად", რა­დი­ო­ტალ­ღე­ბია მთა­ვა­რი. ზო­გი ტან­საც­მ­ლით, ხში­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბით და ძვირ­ფა­სი სა­მო­სით ცდი­ლობს მა­მა­კა­ცის მო­ხიბ­ვ­ლას, 17-ლა­რი­ა­ნი კა­ბა მაც­ვია და არ მაქვს არა­ნა­ი­რი დის­კომ­ფორ­ტი. 10 კა­ცი­დან 7-ს ჩე­მი ლო­გინ­ში ჩათ­რე­ვა უნ­და და ასე­თე­ბი არ მა­ინ­ტე­რე­სებს.

თამარ ბოჭორიშვილი


ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"