სალომე ჭაჭუა: "ორი საახალწლო სურვილიდან რატომღაც მხოლოდ ერთი მისრულდება"

მოცეკვავე სალომე ჭაჭუას აღმოსავლური ჰოროსკოპების სჯერა და ამიტომაც ღრმად არის დარწმუნებული, რომ 2014 წელი, რომელსაც ჩინელები ცხენის წლად მიიჩნევენ, მისთვის იღბლიანი იქნება, რადგან თავადაც ცხენის წელშია დაბადებული. საერთოდაც, ახალი წელი ძალიან უყვარს. სადღესასწაულო სუფრის გაფორმებაზე თვითონ ზრუნავს, კერძების მომზადებაზე კი – დედა.
სალომე საახალწლო საჩუქრებსაც დიდი მონდომებით არჩევს. წელსაც ოჯახის ყველა წევრს ჩამოურიგა საჩუქარი და არც შეყვარებული, მსახიობი გიორგი ვარდოსანიძე გამორჩენია. ახალი წლის ღამეს ორი სურვილი ჩაუთქვა. დაკვირვებულია, რომ ორიდან ყოველთვის ერთი უსრულდება, მაგრამ ამჯერად გამონაკლისის იმედი აქვს და ელოდება, რომ ორივე აუხდება.
– სალომე, როგორია თქვენი საახალწლო განწყობა?
– არ მეგულება ადამიანი, რომელსაც ახალი წელი არ უყვარდეს, მეც მომწონს ეს ლამაზი დღე და მასთან დაკავშირებული ტრადიციები. ადრე უფრო განსაკუთრებულად ველოდი ახალი წლის დადგომას. მიუხედავად იმისა, რომ ყოველთვის სახლში ვხვდებოდი და არსად მივდიოდი, მაინც ვგიჟდებოდი ამ დღესასწაულზე. ბოლო ორი წელია ისეთი ენთუზიაზმით აღარ ვხვდები, როგორც მაშინ, მაგრამ მაინც ყოველთვის მიხარია ახალი წლის დადგომა. განსაკუთრებულად ის მომწონს, რომ ყველა ოჯახში სამზადისია.
– თქვენი მონაწილეობა ამ სამზადისში როგორია?
– უდროობის გამო ვერაფერს ვაკეთებ, მაგრამ რაღაცნაირად მაინც ვცდილობ, დედას დავეხმარო. სხვა თუ ვერაფერი, ნაძვის ხეს მაინც ვაწყობ, მაგრამ წელს ისე გამოვიდა, დედამ ააწყო და ჩვენ მორთულ–მოკაზმული დაგვახვედრა. მიხვდა, რომ ამ საქმისთვის ვერ მოვიცლიდი. ყოველთვის ვცდილობთ, ნაძვის ხისთვის ახალი სათამაშოები შევიძინოთ. წელს ესეც ვერ მოვახერხე და დედამ იყიდა ლამაზი ირემი თავისი ციგით. დედას უფრო უყვარს ახალი რაღაცეების შემატება. ყოველ ახალ წელს ცდილობს, რომელი ცხოველის წელიცაა და იმ ცხოველს რა ფერიც უყვარს, იმ ფერის სათამაშოები იყიდოს. ჩვენს ნაძვის ხეზე ყოველთვის მაინც ოქროსფერი სათამაშოები და თეთრი ანგელოზები ჭარბობს.
ვცდილობ, საახალწლო კერძების მომზადებაშიც ჩემი წვლილი შევიტანო. ბოლო წლებია ისე ხდება, რომ 12 საათისთვის სუფრას ყოველთვის მე ვაწყობ. მიყვარს ლამაზი ხელსახოცები, ორიგინალური გადასაფარებლები, ულამაზესი ჭიქები, დანა–ჩანგალი... საბოლოოდ ლამაზი და საყვარელი სუფრა გამომდის. ასეთ დროს საჭმელებიც უფრო მადისაღმძვრელად გამოიყურება.
– როგორია თქვენი საახალწლო სუფრა?
– ისეთი, როგორიც ახალ წელს უხდება. რა თქმა უნდა, ჩვენს სუფრაზე ყოველთვისაა საცივი, გოზინაყი, გოჭის ხორცი. რომელი ცხოველის წელიცაა, ვცდილობთ, მისი შესაფერისი რაღაც მოვიფიქროთ. 2013 გველის წელი იყო, ამიტომ მაგიდაზე რძე დავდგით. წელს რადგან ცხენის წელია და თან ჩემი წელია, თივა ვერ დავუდე, მაგრამ, როგორც ვიცი, შაქარი უყვარს ძალიან და ამიტომ მაგიდაზე მისთვის შაქარი დავდეთ.

– არის რომელიმე კერძი, რომელსაც საახალწლოდ ტრადიციულად თქვენ ამზადებთ?
– არა, მაგრამ ძალიან მინდა, საცივის გაკეთება ვიცოდე. დედა აკეთებს უგემრიელესს. ვინც გასინჯავს, ყველა გიჟდება და ამიტომ საახალწლოდ ყველა დედას საცივს ელოდება. დედა გოზინაყსაც ძალიან გემრიელს აკეთებს. ზუსტად არ ვიცი, როგორ, მაგრამ ის კი ვიცი, რომ ოდნავადაც არ უნდა დაეწვას. საახალწლოდ დედას უბრალოდ ვეხმარები, კერძების თეფშებზე დადებით და გალამაზებით შემოვიფარგლები.
– რას ელოდებით ამ წლისგან?
– ბოლო დროს ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი კარგად მიდის, 13 იანვარს ჩემი ახალი სტუდია გავხსენი. ვნახოთ, ამ წელს როგორ გამოვა, მაგრამ ძალიან მინდა, ყველაფერი კარგად იყოს. ვცდილობ, ყველაფერი კარგისკენ შეიცვალოს, ამისთვის არაფერს დავზოგავ და ვნახოთ.
ახალი წლის ღამეს ალბათ ყველა სურვილებით ხვდება. რატომღაც ყოველ ახალ წელს ორი გამორჩეული სურვილი მაქვს. ამ ორიდან ერთი აუცილებლად მისრულდება. მეორე კი რატომღაც ჯერჯერობით – არა, მაგრამ, მგონი, ნელ–ნელა მივდივარ ამ სურვილის ასრულებამდეც და ვნახოთ.
– ახალი წლის შემოსვლას რაიმე ოჯახური ტრადიციით ხვდებით?
– ვცდილობთ, ახალ წელს ოჯახის ყველა წევრი ერთად ვიყოთ. მამას ჰქონდა ასეთი ტრადიცია: ღამის 12 საათი რომ გახდებოდა, ყველას ჩამოგვივლიდა და თითო კოვზ თაფლს გვაჭმევდა, თან გვეუბნებოდა, ასე ტკბილად დამიბერდითო. რაც მამა აღარ არის, ამ ტრადიციას დედა აგრძელებს.
– 1 იანვარს როგორ ატარებთ ხოლმე?
– ამ დღეს ვცდილობ, სახლში ვიყო და სტუმრებს გავუმასპინძლდე, მაგრამ ბედობას და 3 იანვარს უფრო ჩვენ მივდივართ სტუმრად. ჩემი ოჯახი ყოველთვის გამოირჩეოდა სტუმართმოყვარეობით. ჩვენთან მოსვლა ყველას უყვარს, მეგობრებიდან დაწყებული ნათესავებით დამთავრებული. ამბობენ, სახლში ისეთი აურა გაქვთ, წასვლა აღარ გვინდაო. მე ძირითადად სახლში არ ვარ, მაგრამ ჩემი მეგობრები მაინც მოდიან და დედაჩემთან ჭორაობენ. ხომ იცით, სადაც გემრიელი კერძები კეთდება, იქ განსაკუთრებულად უყვართ მისვლა.

– გქონიათ რაიმეთი ისე გამორჩეული ახალი წელი, რომელიც მუდამ გემახსოვრებათ?
– კი, ყოფილა. ჩემი ცხოვრების ყველაზე ცუდი ახალი წელი იყო 2008. მაშინ ჩემი და და სიძე ავარიაში მოყვნენ. მათი ავარიის ამბავი ცოტა კურიოზულიც კია, მაგრამ თან ძალიან სამწუხარო ფაქტია, რადგან საწყალ ჩემს დას ხელი ახლაც აწუხებს, თაბაშირში ჰქონდა ჩასმული. იმ ახალ წელს პირველად მოხდა, რომ ღამე მეგობრებთან გამიშვეს. ჭკუაზე არ ვიყავი, ისე მიხაროდა, მაგრამ ცოტა ხანში ძმამ დამირეკა, ჩქარა სახლში მოდი, თამუნა და გიორგი ავარიაში მოყვნენ და არ ვიცით, ცოცხლები არიან თუ არაო. წარმოიდგინეთ, რა დამემართებოდა! სასწრაფოდ სახლში გავიქეცი. საბედნიეროდ, ყველაფერი კარგად დასრულდა, მაგრამ შოკი მივიღე. მერე კარგა ხანს სულ მინდოდა ჩემი ძმა მეცემა, ტელეფონით ასეთი რამ რომ მითხრა, მაგრამ მემალებოდა.
– ოჯახის წევრებს, მეგობრებს საახალწლო საჩუქრები გაუკეთეთ?
– საჩუქრების გაკეთება ძალიან მიყვარს, მაგრამ არა ისე, როგორც დედას. წელს დედას, გიორგის (გიორგი ვარდოსანიძე – სალომეს შეყვარებული. ავტ.), ჩემს სიძეს, დას ისეთი რაღაცეები ვაჩუქე, რაც ვიცოდი, რომ მოსწონდათ. ადრე მამამ მაჩუქა პატარა გულსაბნევი კატის გამოსახულებით, რომელიც ძალიან მიყვარდა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ჩვენი სახლი გაქურდეს და ჩემი ლამაზთვალება კატუნიაც გააყოლეს.
ჩემს დისშვილს ერთი სული აქვს ხოლმე, ახალი წელი როდის მოვა, რომ ბევრი საჩუქარი მიიღოს. გასულ წელს სათამაშო მოტოციკლეტი ვაჩუქეთ, წელს კი თოვლის ბაბუას ნამდვილი მოტო სთხოვა. რა თქმა უნდა, თოვლის ბაბუა ამ სურვილს ვერ აუსრულებდა. ძალიან უნდა, ბრეიკ დანსზე შევიყვანო და მელოდება, ჩემს მეგობართან უნდა მივიყვანო. სამეჯლისო ცეკვები კი არ უყვარს. ვეუბნები, მოდი, გასწავლი, მეწყვილედ ლამაზ გოგოს დაგიყენებ–მეთქი და, არ მჭირდებაო, მეუბნება.
მე თუ გოგო მეყოლება, აუცილებლად სამეჯლისო ცეკვებს ვასწავლი, თუ თავადაც ენდომება. იმ ყველაფერს გავუკეთებ, რაც საკუთარი თავისთვის ვერ გავაკეთე. საკუთარ თავზე მაქვს გამოცდილი, იმას მიკრძალავდნენ, რის გარეშეც არ შემეძლო, ოთახში ვიკეტებოდი და ბოლოს მაინც ჩემი გავიტანე. ამიტომ შვილს არასოდეს არაფერს ვაიძულებ.
– შობის დღესასწაულიც ძალიან გიყვართ, როგორც ახალი წელი?
– აბსოლუტურად ყველა დღესასწაული მიყვარს. შობა ჩემთვის ყოველთვის ძალიან თბილთან ასოცირდება. შობის დღესასწაულს ოჯახის წევრებთან და მეგობრებთან ერთად ვხვდები, ძალიან თბილი საღამო გამოდის. როგორ შეიძლება, ეს არ მიყვარდეს?! შობის დღესასწაულზე დედა ფანჯარასთან აუცილებლად სანთელს ანთებს და ღორის თავს ხარშავს. ესეც ტრადიციაა.
– 2014 წელს ენერგიით სავსე შეხვდით, მოასწარით დასვენება?
– მხოლოდ ორი დღე დავისვენე. დასვენება დიდად არ მიყვარს, მუშაობის დროს უფრო ენერგიულად ვარ. როცა ვისვენებ, სულ საკუთარ თავს ვეჩხუბები, მგონია, რომ ვზარმაცობ. კვირაში ერთ დღეს, კვირას ვცდილობ, რომ დავისვენო, დანარჩენ დღეებში კი ვმუშაობ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე