"სითი ბენდი": "ნიჭიერში" მოგებულ ბინას გავყიდით და ფულს გავინაწილებთ"
1 536 ნახვა
ბათუმელი მუსიკოსები, ჯგუფ "სითი ბენდის" წევრები, რესტორნიდან პირდაპირ ფილარმონიის სცენაზე აღმოჩნდნენ და 2013 წლის მიწურულს პროექტ "ნიჭიერის" გამარჯვებულებიც გახდნენ. ბენდის სოლისტი 27 წლის მაგდა გიორგაძეა. ფინალის დღეს ყველაზე მეტად მისი შვილი, 3 წლის მარიამი ნერვიულობდა, ქმარი კი სპეციალურად ჩამოვიდა ბაქოდან, რომ მნიშვნელოვან წუთებში ცოლის გვერდით ყოფილიყო.
ბენდის წევრებს დიდი გეგმები აქვთ, რაზეც მაგდამ "სარკესთან" ისაუბრა.
– მაგდა, პირველ რიგში, გამარჯვებას გილოცავთ! სცენაზე რომ გიყურებდით, შთაბეჭდილება დამრჩა, თითქოს გამარჯვება თქვენთვის მოულოდნელი იყო.
– მოლოცვისთვის მადლობა! გამარჯვებაში დარწმუნებული არ ვიყავით, რადგან ძლიერი კონკურენტები გვყავდნენ. თუმცა, რადგან ფინალში ვიყავით, რა თქმა უნდა, გამარჯვების მოლოდინიც იყო. ახლა დღითიდღე უფრო ვაცნობიერებთ, თუ რა მოხდა. სიმართლე გითხრათ, ფინალის დასასრულს ცოტა შეგვეშინდა, რადგან ყველაფერი ესემესებზე იყო დამოკიდებული და არ ვიცოდით, ხალხი რას გადაწყვეტდა. გვიხარია, რომ ხალხმა აგვირჩია, რაც ჩვენთვის დიდი პასუხისმგებლობაა. ჩვენ 2013 წლის ნიჭიერები ვართ, ამიტომ მეტი და მეტი უნდა გავაკეთოთ.
– როგორ ფიქრობთ, მაყურებლის გული რითი მოიგეთ, თქვენ ხომ 38–მა პროცენტმა დაგიჭირათ მხარი.
– ალბათ გემოვნებიანი მუსიკით, არ ვიცი. სიმღერა კარგადაც შევასრულეთ. ჩემი ბენდის წევრებით კმაყოფილი ვარ, მადლობა მათ და ასევე მთელ აჭარას, საქართველოს, ყველას, ვინც ხმა მოგვცა.
– ყოველთვის დიდი ემოციებით მღეროდით. რას განიცდიდით სცენაზე დგომისას?
– სიმღერაში ყოველთვის სულსა და გულს ვდებ. იმ დროს არაფერზე ვფიქრობ, თავიდან ბოლომდე მუსიკაში ვარ ჩართული. საერთოდ, ბავშვობიდან ვმღერი, ამ პროექტის წყალობით კი შესაძლებლობა მომეცა, ფილარმონიის სცენაზე მემღერა. მინდოდა, რასაც ვგრძნობდი, ის ხალხს დაენახა და ჩემი ნამღერი სწორად გადმომეცა. მგონი, გამომივიდა.
– "ნიჭიერში" მონაწილეობა როგორ გადაწყვიტეთ, ვისი იდეა იყო?
– "ნიჭიერში" ჩვენი ბენდის ერთ–ერთი წევრის, საქსაფონისტ დათო ანანიძის დაჟინებული თხოვნით გამოვედით. ეს იყო პროექტი, სადაც თავის წარმოჩენა შეგვეძლო და ასეც მოხდა.
– საზოგადოების გარკვეული ნაწილი მიიჩნევს, რომ მომღერალმა მუსიკალურ კონკურსში უნდა გაიმარჯვოს და არა – ასეთ პროექტში. რატომ არ სცადეთ რომელიმე მუსიკალურ კონკურსში გასვლა?
– ჩვენ ბენდი ვართ, აქ, ჩემ გარდა, კიდევ 9 ადამიანია, ამიტომ ჩემს ბენდთან ერთად ვერც "ახალ ხმაში" გავიდოდი და ვერც "საქართველოს ვარსკვლავში". პროექტ "ნიჭიერში" სცენაზე ადამიანების რაოდენობა შეზღუდული არ არის, ამიტომაც ეს კონკურსი ვარჩიეთ.
– კონკურსზე მარტო გასვლა არ გიფიქრიათ?
– არა, არც მიფიქრია და არც მიცდია. ბენდის წევრები ერთმანეთთან იმდენად შესისხლხორცებულები ვართ, ცალკე სიმღერა ვერც წარმომიდგენია. ბენდი ჩემი მეორე ოჯახია.
– რამდენი ხანია, რაც ამ ბენდში მღერით?
– ბენდი, წელიწადი და 4 თვეა, რაც შეიქმნა. ერთი თვის შემდეგ კი მეც მივედი, უფრო სწორად, ჩემმა მეგობარმა მაგდა ვასაძემ მიმიყვანა. ძალიან კმაყოფილი ვარ, რომ ასეთ მუსიკოსებთან ერთად მიწევს მუშაობა. სხვათა შორის, საქსაფონისტები პროფესიონალები არ არინ, მათ ამ ინსტრუმენტზე დაკვრა 8 თვის წინ ისწავლეს. მათი პედაგოგი ჩვენი ბენდის ხელმძღვანელი კალისტრატე ცინცაძეა. ჩემი აზრით, ის ფაქტი, რომ ისინი ამ ინსტრუმენტზე 8 თვეა უკრავენ და თან ასე ძალიან კარგად, ნამდვილად არის აღნიშვნის ღირსი. მოკლედ, ერთად მუშაობით ნელ–ნელა ყველა დავიხვეწეთ.
თავდაპირველად ჩვენს ხელმძღვანელს, ბატონ კალისტრატეს, სტუდია ჰქონდა, ჩვენი ბენდის რამდენიმე წევრი მასთან იზრდებოდა. კვარტეტში "გოგლაურა" ხალხურ სიმღერებს მღეროდნენ და ძალიან პოპულარულები იყვნენ. ჩვენი პიანისტი ხათუნა სამხარაძე მათი პედაგოგი იყო. მერე რაღაც მიზეზების გამო კვარტეტი დაიშალა. ამის შემდეგ ბატონმა კალისტრატემ სოლისტი გოგონას დამატება და ბენდის შექმნა გადაწყვიტა. ასე შკემქმნა "სითი ბენდი".
– სად გამოდის ხოლმე თქვენი ბენდი? სად მღერით?
– ჩვენი ბენდი ჩამოყალიბების დღიდან რესტორანში მღერის. ყოველდღე, საღამოს 8 საათიდან ღამის 12 საათამდე, რესტორანში ვმუშაობთ. "ნიჭიერის" დამსახურებით ახლა უფრო ბევრი გვიცნობს, თუმცა მანამდეც პოპულარულები ვიყავით. ზოგიერთი რესტორანში სპეციალურად ჩვენ გამო მოდის. ვცდილობთ, მსმენელს კარგი მუსიკა მოვასმენინოთ.
– ამ გამარჯვების შემდეგ როგორ შეიცვლება თქვენი ცხოვრება, რა გეგმები გაქვთ?
– პოპულარობის თვალსაზრისით ჩემი ცხოვრება უკვე შეიცვალა, ქუჩაში ხალხი მცნობს, ყველა კარგად მხვდება და ეს ძალიან მიხარია, ბედნიერი ვარ. რაც შეეხება მუსიკას, ამ მხრივ არაფერი შეცვლილა, ისევ რესტორანში ვმღერი. ველოდები, რომ რაღაც უკეთესი შეიძლება მოხდეს. არ გვინდა, რესტორანში ვიმღეროთ, მაგრამ თუ შემოთავაზებები არ იქნება, სხვა გზა არ დაგვრჩება. გვინდა, ჩვენი კარიერა თბილისში გავაგრძელოთ და გემოვნებიანი მუსიკა ვაკეთოთ.
– ახლა უნდა გკითხოთ ის, რაც ალბათ ყველას აინტერესებს. ბათუმში მოგებული ბინა ბენდის 10 წევრიდან ვის ერგება?
– სხვა გზა არ გვაქვს, მოგებულ ბინას გავყიდით და ფულს გავინაწილებთ. ჩვენ, ბინის გარდა, საირმეში ერთკვირიანი საგზურიც გვერგო, რაც აშკარად ყველას ძალიან გვჭირდებოდა.
– თქვენი ოჯახური ცხოვრების შესახებ გვიამბეთ.
– 22 წლისა გავთხოვდი. ჩემი მეუღლე გიგა ბერიძე გახლავთ. მუსიკოსი არ არის, მაგრამ მუსიკა ძალიან უყვარს და ყველაფერში ხელს მიწყობს, სულ ჩემ გვერდითაა. ერთი შვილი გვყავს – 3 წლის მარიამი. ისიც სიმღერას ცდილობს, რეპეტიციებზე ჩემთან ერთად დადგება ხოლმე და რაღაცეებს ღიღინებს. "ნიჭიერში" ჩემს გამოსვლას რომ უყურებდა, უხაროდა, ამბობდა, მაგდა ნიჭიერიაო. ჩემი ქმარი ბაქოში მუშაობს, ხშირად იქითაა, მაგრამ "ნიჭიერის" ფინალისთვის სპეციალურად ჩამოვიდა, ძალიან ნერვიულობდა. მთელი სულით და გულით გვერდით მედგა.
– ალბათ ბენდთან ერთად მუშაობას დიდი დრო მიაქვს, ქმარი საქართველში არაა. პატარა მარიამის გაზრდაში ვინ გეხმარებათ?
– დედამთილი. ჩემი შვილი ძირითადად მასთანაა, ყველაფერს ის მიკეთებს. როცა ჩემი ქმარი საქართველოშია, რეპეტიციებზე ჩემთან ერთად დადის, ბენდის წევრებთან მეგობრობს. "ნიჭიერის" ფინალზე მარიამი დარბაზში არ მჯდარა, ბათუმში იყო, მაგრამ, როგორც გადმომცეს, როცა გამარჯვებულად დაგვასახელეს, ჩემსავით ისიც კიოდა და ხტუნაობდა. სამწუხაროდ, გიგა იმ დღესვე ბაქოში გაემგზავრა, ერთმანეთისთვის სითბოს გადაცემა ვერ მოვასწარით, მაგრამ ისიც მყოფნიდა, რომ იქ იყო. როცა ვმღერი, სულ იმაზე ვფიქრობ, ჩემს ქმარს მოეწონება თუ არა.
– სანამ ამ ბენდის წევრი გახდებოდით, სად მღეროდით?
– "სითი ბენდში" მოსვლამდე დიდი პაუზა მქონდა. გავთხოვდი, ბავშვი გავაჩინე და ძირითადად სახლში ვიყავი. მერე მაგდა ვასაძემ მითხრა, კარგი ბენდი ჩამოყალიბდა, ვოკალისტ გოგონას ეძებენ და ბედი სცადეო. რატომღაც არ მინდოდა წასვლა, მეგონა, რომ ამხელა პაუზის შემდეგ სიმღერას ვეღარ შევძლებდი. მაგდას დაჟინებული თხოვნით მაინც წავედი. კალისტრატე ცინცაძემ და ბენდის სხვა წევრებმა მომისმინეს და 4 დღეში ამიყვანეს. მე მგონი, ჩემი მუშაობით ბენდის წევრებიც კმაყოფილები არიან.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
ბენდის წევრებს დიდი გეგმები აქვთ, რაზეც მაგდამ "სარკესთან" ისაუბრა.
– მაგდა, პირველ რიგში, გამარჯვებას გილოცავთ! სცენაზე რომ გიყურებდით, შთაბეჭდილება დამრჩა, თითქოს გამარჯვება თქვენთვის მოულოდნელი იყო.
– მოლოცვისთვის მადლობა! გამარჯვებაში დარწმუნებული არ ვიყავით, რადგან ძლიერი კონკურენტები გვყავდნენ. თუმცა, რადგან ფინალში ვიყავით, რა თქმა უნდა, გამარჯვების მოლოდინიც იყო. ახლა დღითიდღე უფრო ვაცნობიერებთ, თუ რა მოხდა. სიმართლე გითხრათ, ფინალის დასასრულს ცოტა შეგვეშინდა, რადგან ყველაფერი ესემესებზე იყო დამოკიდებული და არ ვიცოდით, ხალხი რას გადაწყვეტდა. გვიხარია, რომ ხალხმა აგვირჩია, რაც ჩვენთვის დიდი პასუხისმგებლობაა. ჩვენ 2013 წლის ნიჭიერები ვართ, ამიტომ მეტი და მეტი უნდა გავაკეთოთ.
– როგორ ფიქრობთ, მაყურებლის გული რითი მოიგეთ, თქვენ ხომ 38–მა პროცენტმა დაგიჭირათ მხარი.
– ალბათ გემოვნებიანი მუსიკით, არ ვიცი. სიმღერა კარგადაც შევასრულეთ. ჩემი ბენდის წევრებით კმაყოფილი ვარ, მადლობა მათ და ასევე მთელ აჭარას, საქართველოს, ყველას, ვინც ხმა მოგვცა.
– ყოველთვის დიდი ემოციებით მღეროდით. რას განიცდიდით სცენაზე დგომისას?
– სიმღერაში ყოველთვის სულსა და გულს ვდებ. იმ დროს არაფერზე ვფიქრობ, თავიდან ბოლომდე მუსიკაში ვარ ჩართული. საერთოდ, ბავშვობიდან ვმღერი, ამ პროექტის წყალობით კი შესაძლებლობა მომეცა, ფილარმონიის სცენაზე მემღერა. მინდოდა, რასაც ვგრძნობდი, ის ხალხს დაენახა და ჩემი ნამღერი სწორად გადმომეცა. მგონი, გამომივიდა.
– "ნიჭიერში" მონაწილეობა როგორ გადაწყვიტეთ, ვისი იდეა იყო?
– "ნიჭიერში" ჩვენი ბენდის ერთ–ერთი წევრის, საქსაფონისტ დათო ანანიძის დაჟინებული თხოვნით გამოვედით. ეს იყო პროექტი, სადაც თავის წარმოჩენა შეგვეძლო და ასეც მოხდა.
– საზოგადოების გარკვეული ნაწილი მიიჩნევს, რომ მომღერალმა მუსიკალურ კონკურსში უნდა გაიმარჯვოს და არა – ასეთ პროექტში. რატომ არ სცადეთ რომელიმე მუსიკალურ კონკურსში გასვლა?
– ჩვენ ბენდი ვართ, აქ, ჩემ გარდა, კიდევ 9 ადამიანია, ამიტომ ჩემს ბენდთან ერთად ვერც "ახალ ხმაში" გავიდოდი და ვერც "საქართველოს ვარსკვლავში". პროექტ "ნიჭიერში" სცენაზე ადამიანების რაოდენობა შეზღუდული არ არის, ამიტომაც ეს კონკურსი ვარჩიეთ.
– კონკურსზე მარტო გასვლა არ გიფიქრიათ?
– არა, არც მიფიქრია და არც მიცდია. ბენდის წევრები ერთმანეთთან იმდენად შესისხლხორცებულები ვართ, ცალკე სიმღერა ვერც წარმომიდგენია. ბენდი ჩემი მეორე ოჯახია.
– რამდენი ხანია, რაც ამ ბენდში მღერით?
– ბენდი, წელიწადი და 4 თვეა, რაც შეიქმნა. ერთი თვის შემდეგ კი მეც მივედი, უფრო სწორად, ჩემმა მეგობარმა მაგდა ვასაძემ მიმიყვანა. ძალიან კმაყოფილი ვარ, რომ ასეთ მუსიკოსებთან ერთად მიწევს მუშაობა. სხვათა შორის, საქსაფონისტები პროფესიონალები არ არინ, მათ ამ ინსტრუმენტზე დაკვრა 8 თვის წინ ისწავლეს. მათი პედაგოგი ჩვენი ბენდის ხელმძღვანელი კალისტრატე ცინცაძეა. ჩემი აზრით, ის ფაქტი, რომ ისინი ამ ინსტრუმენტზე 8 თვეა უკრავენ და თან ასე ძალიან კარგად, ნამდვილად არის აღნიშვნის ღირსი. მოკლედ, ერთად მუშაობით ნელ–ნელა ყველა დავიხვეწეთ.
თავდაპირველად ჩვენს ხელმძღვანელს, ბატონ კალისტრატეს, სტუდია ჰქონდა, ჩვენი ბენდის რამდენიმე წევრი მასთან იზრდებოდა. კვარტეტში "გოგლაურა" ხალხურ სიმღერებს მღეროდნენ და ძალიან პოპულარულები იყვნენ. ჩვენი პიანისტი ხათუნა სამხარაძე მათი პედაგოგი იყო. მერე რაღაც მიზეზების გამო კვარტეტი დაიშალა. ამის შემდეგ ბატონმა კალისტრატემ სოლისტი გოგონას დამატება და ბენდის შექმნა გადაწყვიტა. ასე შკემქმნა "სითი ბენდი".
– სად გამოდის ხოლმე თქვენი ბენდი? სად მღერით?
– ჩვენი ბენდი ჩამოყალიბების დღიდან რესტორანში მღერის. ყოველდღე, საღამოს 8 საათიდან ღამის 12 საათამდე, რესტორანში ვმუშაობთ. "ნიჭიერის" დამსახურებით ახლა უფრო ბევრი გვიცნობს, თუმცა მანამდეც პოპულარულები ვიყავით. ზოგიერთი რესტორანში სპეციალურად ჩვენ გამო მოდის. ვცდილობთ, მსმენელს კარგი მუსიკა მოვასმენინოთ.
– ამ გამარჯვების შემდეგ როგორ შეიცვლება თქვენი ცხოვრება, რა გეგმები გაქვთ?
– პოპულარობის თვალსაზრისით ჩემი ცხოვრება უკვე შეიცვალა, ქუჩაში ხალხი მცნობს, ყველა კარგად მხვდება და ეს ძალიან მიხარია, ბედნიერი ვარ. რაც შეეხება მუსიკას, ამ მხრივ არაფერი შეცვლილა, ისევ რესტორანში ვმღერი. ველოდები, რომ რაღაც უკეთესი შეიძლება მოხდეს. არ გვინდა, რესტორანში ვიმღეროთ, მაგრამ თუ შემოთავაზებები არ იქნება, სხვა გზა არ დაგვრჩება. გვინდა, ჩვენი კარიერა თბილისში გავაგრძელოთ და გემოვნებიანი მუსიკა ვაკეთოთ.
– ახლა უნდა გკითხოთ ის, რაც ალბათ ყველას აინტერესებს. ბათუმში მოგებული ბინა ბენდის 10 წევრიდან ვის ერგება?
– სხვა გზა არ გვაქვს, მოგებულ ბინას გავყიდით და ფულს გავინაწილებთ. ჩვენ, ბინის გარდა, საირმეში ერთკვირიანი საგზურიც გვერგო, რაც აშკარად ყველას ძალიან გვჭირდებოდა.
– თქვენი ოჯახური ცხოვრების შესახებ გვიამბეთ.
– 22 წლისა გავთხოვდი. ჩემი მეუღლე გიგა ბერიძე გახლავთ. მუსიკოსი არ არის, მაგრამ მუსიკა ძალიან უყვარს და ყველაფერში ხელს მიწყობს, სულ ჩემ გვერდითაა. ერთი შვილი გვყავს – 3 წლის მარიამი. ისიც სიმღერას ცდილობს, რეპეტიციებზე ჩემთან ერთად დადგება ხოლმე და რაღაცეებს ღიღინებს. "ნიჭიერში" ჩემს გამოსვლას რომ უყურებდა, უხაროდა, ამბობდა, მაგდა ნიჭიერიაო. ჩემი ქმარი ბაქოში მუშაობს, ხშირად იქითაა, მაგრამ "ნიჭიერის" ფინალისთვის სპეციალურად ჩამოვიდა, ძალიან ნერვიულობდა. მთელი სულით და გულით გვერდით მედგა.
– ალბათ ბენდთან ერთად მუშაობას დიდი დრო მიაქვს, ქმარი საქართველში არაა. პატარა მარიამის გაზრდაში ვინ გეხმარებათ?
– დედამთილი. ჩემი შვილი ძირითადად მასთანაა, ყველაფერს ის მიკეთებს. როცა ჩემი ქმარი საქართველოშია, რეპეტიციებზე ჩემთან ერთად დადის, ბენდის წევრებთან მეგობრობს. "ნიჭიერის" ფინალზე მარიამი დარბაზში არ მჯდარა, ბათუმში იყო, მაგრამ, როგორც გადმომცეს, როცა გამარჯვებულად დაგვასახელეს, ჩემსავით ისიც კიოდა და ხტუნაობდა. სამწუხაროდ, გიგა იმ დღესვე ბაქოში გაემგზავრა, ერთმანეთისთვის სითბოს გადაცემა ვერ მოვასწარით, მაგრამ ისიც მყოფნიდა, რომ იქ იყო. როცა ვმღერი, სულ იმაზე ვფიქრობ, ჩემს ქმარს მოეწონება თუ არა.
– სანამ ამ ბენდის წევრი გახდებოდით, სად მღეროდით?
– "სითი ბენდში" მოსვლამდე დიდი პაუზა მქონდა. გავთხოვდი, ბავშვი გავაჩინე და ძირითადად სახლში ვიყავი. მერე მაგდა ვასაძემ მითხრა, კარგი ბენდი ჩამოყალიბდა, ვოკალისტ გოგონას ეძებენ და ბედი სცადეო. რატომღაც არ მინდოდა წასვლა, მეგონა, რომ ამხელა პაუზის შემდეგ სიმღერას ვეღარ შევძლებდი. მაგდას დაჟინებული თხოვნით მაინც წავედი. კალისტრატე ცინცაძემ და ბენდის სხვა წევრებმა მომისმინეს და 4 დღეში ამიყვანეს. მე მგონი, ჩემი მუშაობით ბენდის წევრებიც კმაყოფილები არიან.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
