ბექა ონიანის და ნატა ნონიაშვილის დაქორწინების პირველი მოწმე ნინო ქათამაძე გახდა
1 853 ნახვა
"კომედი გრუპის" წევრი, იუმორისტი ბექა ონიანი, ბავშვობიდან ერთ ქალზეა შეყვარებული. ნატა ნონიაშვილი 12 წლის ასაკში გაიცნო და მას შემდეგ სხვაზე აღარც უფიქრია. საყვარელი გოგონას ლოდინში ღია ცისქვეშ ბევრჯერ ღამეებიც გაუთენებია. ახლა ეს ყველაფერი ცოლ–ქმარს ლამაზად ახსენდებათ, იმ პერიოდსაც სიამოვნებით იგონებენ, როცა ახალშეუღლებულებს პურის ფული არ ჰქონდათ. დღეს საკუთარი ჭერიც აქვთ და ორი ქალიშვილის, ელენეს და ლილეს მომავალს ერთად აწყობენ.
ნატა: ჩვენს სიყვარულს დიდი ხნის ისტორია აქვს. ერთმანეთი 12 წლის ასაკში გავიცანით, მაგრამ ეს ნამდვილად არ მომხდარა პეტერბურგსა და პარიზში, ბექა მშობლიურ კასპში გავიცანი. დედა ჰყავს იქაური და ხშირად ჩამოდიოდა. ყველაფერი მეგობრობით დაიწყო. 12–13 წლის ასაკში უფრო დიდი ბიჭები მომწონდა, ვთვლიდი, რომ ბექა პატარა იყო. მის განცდებს რომ ვხედავდი, ვეუბნებოდი, გაიზრდები და ყველაფერს სხვანაირად შეხედავ–მეთქი, მაგრამ დრო გავიდა და არაფერი შეცვლილა, მოახერხა და მე შევხედე ყველაფერს სხვანაირად.
ბექა: ნატაზე ერთი წლით უფროსი ვარ და მე მასწავლიდა, დრო გავა და გაიზრდებიო!
– ნატა, როდის მიხვდით, რომ ბექა თქვენც გიყვარდათ?
ნატა: ბექას სწორად შემუშავებული სტრატეგია ჰქონდა. მეგობრული ურთიერთობით ჩემიანი გახდა. რაღაც პერიოდი ჩემი ცხოვრებიდან გაქრა, რომ დავრწმუნებულიყავი, რა მინდოდა მისგან. კასპში ჩემ სანახავად აღარ ჩამოდიოდა. როცა მივხვდი, რომ ბექა ძალიან დამაკლდა და ის ჩემთვის მხოლოდ მეგობარი არ იყო, ერთ დღესაც სკოლაში წასვლის მაგივრად თბილისში ბექასთან წამოვედი. კლასელებმა ფუნთუშის საყიდლად გამზადებული ხურდები შემიგროვეს და ასე გამომიშვეს თბილისში. მაშინ 15 წლის ვიყავი. ბექას სკოლაში მივაკითხე. მის მასწავლებელს ვიცნობდი, რომელმაც თავის კლასში ბექა შემომიყვანა... დღემდე დიდი სიყვარულით მოვდივართ.
– ბექა, შეყვარებულის ასე მიტოვება არ გაგიჭირდათ, არ შეგეშინდათ, რომ ნატა არ მოგძებნიდათ?
ბექა: ნატას ვთხოვე, თუ იგრძნობ, რომ გიყვარვარ, ჩემი მოძებნა არ გაგიჭირდება–მეთქი. ერთი თვით სვანეთში წავედი, ყველაფერს მოვწყდი, რომ ნატა არ მენახა. არ ვუყვარდი გოგოს და რა მექნა? მერე, ნატა რომ სკოლაში დავინახე, დიდი ბედნიერება და ძალა ვიგრძენი.
ნატა: ჩვენი ბექა ძალიან დავტანჯე. საერთოდ გადაწყვეტილების მიღება ყოველთვის ძალიან მიჭირს, თან მაქსიმალურად მინდოდა, გამომეცადა. ღამით რომ დამირეკავდა, ტელეფონს ვუთიშავდი. აბა, კარგი ბიჭი იყო, კასპში არ ჩამოსულიყო! შუაღამისას ჩამომაკითხავდა ხოლმე.
ბექა: ნატას თუ ჰგონია, რომ მაშინ მე მამწარებდა, ჯობია, ეგონოს! შუაღამისას რომ ტელეფონს გამითიშავდა, კარგი რა უნდა მეფიქრა?
ნატა: სიყვარულის გამო რას აღარ ვაკეთებდი! სკოლა ჩემს სახლთან ახლოს იყო. ღამით, როცა ყველა იძინებდა, სახლიდან ვიპარებოდი, სკოლის ეზოში თბილისიდან ჩამოსულ ბექას ჩავეხუტებოდი და უკან ვბრუნდებოდი. ბექა წვიმაში გათენებამდეც ბევრჯერ დამლოდებია.
ბექა: მაშინ მობილური ტელეფონები არ იყო, ერთმანეთს ვერც კი ვურეკავდით, მაგრამ მჯეროდა, რომ მოვიდოდა და მეც ველოდებოდი.
– რამხელები იყავით, როცა დაქორწინდით?
ნატა: 9 წელი ვიყავით შეყვარებულები. ამ პერიოდში ვცდილობდით, მუშაობა დაგვეწყო და დამოუკიდებლად გვეცხოვრა. დიდი ფიქრის შემდეგ ბექას ცხოვრება იმიტომ დავუკავშირე, რომ მან ეს დაიმსახურა. დამანახა, რომ ის ჩემ გვერდით უნდა ყოფილიყო. ოჯახი მეგობრების დაძალებით შევქმენით. ტანსაცმელი ჩამილაგეს და, წადით, დაგვასვენეთო, გვითხრეს, მაგრამ ვყოყმანობდით.
ბექა: ის დღე ზუსტად მახსოვს. ივლისში 19 წლის გავხდი და 9 სექტემბერს დავქორწინდით. სტუდენტები ვიყავით. ნატა კასპში უნდა გამეცილებინა. მხოლოდ 2 ლარი მქონდა, რაც დიდუბემდე მგზავრობისთვის იყო საკმარისი, მაგრამ საბოლოოდ ვეღარ გავუშვი, ვუთხარი, ოჯახი უნდა შევქმნათ–მეთქი. ნატა საშინლად დაიბნა. ჩემს ძმას 200 ლარი გამოვართვი და ქობულეთში წავედით. დილის 6 საათზე ქობულეთის ქუჩებში დავხეტიალობდით. ღია რაც ვნახეთ, იქ შევედით სასაუზმოდ, "ოსტრი" და არაყი ავიღეთ და ერთმანეთს გაბედნიერებას ვულოცავდით. ამ დროს ნატას უსაყვარლესი მომღერალი ნინო ქათამაძე შემოვიდა, დაგვინახა, რომ არყის ჭიქებს ვუჭახუნებდით და კოცნა გამოგვიგზავნა, თქვენ გენაცვალეთო. მეორე დღეს ნატას განაწყენებულმა დედამ დაურეკა. ნატამ კი აჯახა, დედა, იცი, გაბედნიერება პირველმა ნინო ქათამაძემ მომილოცაო.
ნატა: სტუდენტობის პერიოდში ბექას მშობლები სახლში რომ არ იყვნენ, მეგობრები მასთან ავდიოდით და ვრჩებოდით. ბექა თავის ძმაკაცებს ხშირად ატყუებდა, ოჯახი შევქმენი და გიტარა ამოიტანეთო. როცა მართლა დავქორწინდით, აღარავინ გვიჯერებდა. ჯვრისწერაზე ბექას ერთ–ერთმა მეჯვარემ "კონკასთან" გვალოდინა, ეგონა, ისევ ვატყუებდით.
როცა ვიქორწინეთ, ერთმანეთს ვუთხარით, თვალები დაგვეხუჭა და, რომ გავახელდით, პირველად რასაც დავინახავდით, იმ სიტყვებისგან ჩვენი სიყვარულისთვის სიმბოლური სახელი დაგვერქმია. ბექამ ცა დაინახა, მე კი – კარი. ამიტომ ჩვენს გრძნობას ცისკარი დავარქვით.
– "ცისკარი" ყოველთვის იღებოდა თუ იყო რთული პერიოდებიც?
ნატა: დაოჯახებიდან 7 თვეში ცალკე გადავედით საცხოვრებლად. ვინც გაბედნიერებას გვილოცავდა, ბექამ ყველას უთხრა, რომ საჩუქარს ფული გვერჩივნა. იმის მაგივრად, რომ ახალდაქორწინებულებს რაღაცეები შეგვეძინა, სახლს ვარემონტებდით.
ბექა: სხვათა შორის, ნატამ შპალერი გადასარევად გააკრა. ადრე სამზარეულოში ბზრიალიც კარგად გამოსდიოდა, ახლა კი მეც შემიძლია რაღაცეების მომზადება.
ნატა: როცა დამოუკიდებლად ცხოვრებას გადაწყვეტ, სირთულეებისთვისაც მზად უნდა იყო და ისიც უნდა აიტანო, რომ ხანდახან შეიძლება პურის ფულიც არ გქონდეს. ბექა, გახსოვს, ორსულად რომ ვიყავი, საჭმელი რომ არ გვქონდა და ღამით მომშივდა?
ბექა: კი, მაგას რა დამავიწყებს! ძველი თონის პური და ყველის ნატეხი ვიპოვე. ყველი მარილწყალში დავალბე და პურთან ერთად ელექტროღუმელში გამოვაცხვე. ნატამ ჩემი გამომცხვარი "ხაჭაპური" გემრიელად მიირთვა.
ნატა: თავიდან არც ერთი ვმუშაობდით, მაგრამ ამით პრობლემას არ ვქმნიდით. იცით, მე და ბექა როგორ ვერთობოდით? ვითომ სპექტაკლებს ვდგამდით, კლიპებს ვიღებდით.
ბექა: გვიან ღამემდე ნარდიც გვითამაშია, გაგვითენებია კიდეც.
ნატა: თეატრი ორივეს ძალიან გვიყვარს, მაგრამ რომ წავსულიყავით, ამის საშუალება არ გვქონდა. რაღაც ათთეთრიანი გაზეთი იყო, სადაც მხოლოდ აფიშა ეწერა. გამყიდველი გვეუბნებოდა, ამ გაზეთს თქვენ მეტი არავინ ყიდულობსო. აფიშას გადავხედავდით და სინანულით ვამბობდით, ამ სპექტაკლზე წასვლა რა კარგი იქნებოდა–თქო.
– მშობლები რომ გახდით, ყოფით პრობლემებს ალბათ ასე მსუბუქად ვეღარ შეხედავდით.
ნატა: ელენე 6 თვის იყო, როცა ბანკში საღამოს ცვლაში დავიწყე მუშაობა. ელენეს ბექა უვლიდა.
ბექა: მე რომ ვბრუნდებოდი სამსახურიდან, ნატა მერე მიდიოდა სამუშაოდ. ელენეს მოვლაში მეგობარი ბიჭებიც კი მეხმარებოდნენ.
ნატა: ელენე ძალიან რთულად გასაზრდელი ბავშვი იყო. 3 წლამდე ღამეები არ ეძინა... დღესაც შეიძლება რთული პერიოდი დაგვიდგეს, მაგრამ სადაც სიყვარულია, იქ ცუდი არაფერი ხდება.
– ბექა, პრობლემებმა ხელმომჭირნე გაგხადათ?
ბექა: არა. თუ ხელფასიდან 200 ლარი მაქვს დარჩენილი, მომდევნო ხელფასამდე კი 29 დღეა, ამ თანხით შემიძლია ნატა ვასიამოვნო და სადმე გავერთოთ.
– მოყვარული ცოლ–ქმარი დროთა განმავლობაში ერთმანეთს ემსგავსება. თქვენ რა კუთხით შეცვალეთ ერთმანეთი?
ნატა: არ ვფიქრობ, რომ წლები ადამიანს ცვლის, უბრალოდ გამოცდილება გვემატება. ბექა ისევ ისეთია.
ბექა: ნატა ჩემთვის ისეთივეა, როგორიც გავიცანი. ზუსტად მახსოვს, 12 წლის ასაკში როგორი იყო, რა ეცვა, მაშინ გრძელი თმა ჰქონდა და დღეს მოკლე თმას ატარებს. ვეხვეწები, თმა გაიზარდე–მეთქი.
ნატა: ბექამ შემაჭრევინა თმა და ახლა უნდა, რომ გავიზარდო. ბევრი მეუბნება, რომ მოკლედ შეჭრილი თმა მიხდება, მაგრამ ბექას ხათრით თმას გავიზრდი.
ბექა: ერთმანეთის რჩევებს ვითვალისწინებთ. ნატა სულ მთხოვს, გაიზარდე, ბიჭო, ეგ ღიპიო და მეც ვიზრდი. სხვა რა გავაკეთო?
– იუმორისტი ბექა ცოლ–შვილის განწყობაზე, მათ გამხიარულებაზეც ზრუნავს?
ნატა: ძალიან რთული გრაფიკი აქვს. სახლშიც გამუდმებით რაღაცას წერს, ამიტომ ბავშვებისთვის ნაკლები დრო რჩება. ახალ წლამდე ლილე საბავშვო ბაღის ზეიმზე მიგვყავდა და, იცით, ბავშვმა რა მითხრა? ჩემი ზეიმი მეც მიხარია და შენც, მამა რატომაა ასეთი გაბრაზებულიო. ამის გაგონებაზე ბექამაც სიმღერა დაიწყო, რომ ლილეს არ მოეწყინა. იმდენად იღლება, ბავშვების განწყობაზე ვეღარ ზრუნავს.
ბექა: ბევრ პროექტზე ვმუშაობ. "კომედი არხზე" ჩემი გადაცემა "ბექაბაიტი" მაქვს, რაღაც სერიალს ვახმოვანებ, თავისუფალ დროს დაბადების დღის ცენტრში ვმუშაობ, ვიღაცას სცენარს ვუწერ, ასეთ გაწამაწიაში ვარ და ამავდროულად კიდევ დამატებითი შემოსავლისთვის სხვა საქმის დაწყებას ვგეგმავ. სახლში ისე გვიან ვბრუნდები, ბავშვებს ვაკოცებ და დასაძინებლად ვუშვებ. როცა მცალია, მათ გართობაზე მაქსიმალურად ვზრუნავ.
– ბიჭის მამობაზე არ ოცნებობთ?
ბექა: ამაზე ალბათ ყველა კაცი ოცნებობს და არც მე ვარ გამონაკლისი, თუმცა ამ ეტაპზე ეს საკითხი არც დღის წესრიგში დგას და არც – ღამის, ჩემი გოგოები მთელ არმიას მირჩევნია! შეიძლება ვინმემ მიჩივლოს, მაგრამ ერთი რაღაც მაინც უნდა ვთქვა. ელენემ რამდენჯერმე შემომჩივლა, კლასელმა ბიჭმა ხელი მკრა და მეტკინაო. თან თურმე ყველას ასე ექცევა. დავარიგე, შეკრიბე შენი მეგობრები, ვისაც ასე გექცევათ და თუ დაგარტყამთ, თქვენც დაარტყით–მეთქი. მართლა ასე მოქცეულან.
– ნატა, ბექას შესრულებული როლები მოგწონთ?
ნატა: მომწონს, მაგრამ მაინც ვფიქრობ, რომ ბევრად მეტი შეუძლია. "კომედი გრუპში" ისეთი პროდუქტი კეთდება, რაც საზოგადოებისთვის მისაღებია. ბექას გაცილებით დახვეწილი იუმორი აქვს, ვიდრე ეკრანზე ჩანს. ბექამ შეიძლება არასოდეს თქვას, რომ თეატრში თამაშის დიდი სურვილი აქვს. როცა ახალშეუღლებულები სხვადასხვა როლებს ვასახიერებდით, მაშინ მივხვდი, რომ მას თეატრი ძალიან უყვარს.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
ნატა: ჩვენს სიყვარულს დიდი ხნის ისტორია აქვს. ერთმანეთი 12 წლის ასაკში გავიცანით, მაგრამ ეს ნამდვილად არ მომხდარა პეტერბურგსა და პარიზში, ბექა მშობლიურ კასპში გავიცანი. დედა ჰყავს იქაური და ხშირად ჩამოდიოდა. ყველაფერი მეგობრობით დაიწყო. 12–13 წლის ასაკში უფრო დიდი ბიჭები მომწონდა, ვთვლიდი, რომ ბექა პატარა იყო. მის განცდებს რომ ვხედავდი, ვეუბნებოდი, გაიზრდები და ყველაფერს სხვანაირად შეხედავ–მეთქი, მაგრამ დრო გავიდა და არაფერი შეცვლილა, მოახერხა და მე შევხედე ყველაფერს სხვანაირად.
ბექა: ნატაზე ერთი წლით უფროსი ვარ და მე მასწავლიდა, დრო გავა და გაიზრდებიო!
– ნატა, როდის მიხვდით, რომ ბექა თქვენც გიყვარდათ?
ნატა: ბექას სწორად შემუშავებული სტრატეგია ჰქონდა. მეგობრული ურთიერთობით ჩემიანი გახდა. რაღაც პერიოდი ჩემი ცხოვრებიდან გაქრა, რომ დავრწმუნებულიყავი, რა მინდოდა მისგან. კასპში ჩემ სანახავად აღარ ჩამოდიოდა. როცა მივხვდი, რომ ბექა ძალიან დამაკლდა და ის ჩემთვის მხოლოდ მეგობარი არ იყო, ერთ დღესაც სკოლაში წასვლის მაგივრად თბილისში ბექასთან წამოვედი. კლასელებმა ფუნთუშის საყიდლად გამზადებული ხურდები შემიგროვეს და ასე გამომიშვეს თბილისში. მაშინ 15 წლის ვიყავი. ბექას სკოლაში მივაკითხე. მის მასწავლებელს ვიცნობდი, რომელმაც თავის კლასში ბექა შემომიყვანა... დღემდე დიდი სიყვარულით მოვდივართ.
– ბექა, შეყვარებულის ასე მიტოვება არ გაგიჭირდათ, არ შეგეშინდათ, რომ ნატა არ მოგძებნიდათ?
ბექა: ნატას ვთხოვე, თუ იგრძნობ, რომ გიყვარვარ, ჩემი მოძებნა არ გაგიჭირდება–მეთქი. ერთი თვით სვანეთში წავედი, ყველაფერს მოვწყდი, რომ ნატა არ მენახა. არ ვუყვარდი გოგოს და რა მექნა? მერე, ნატა რომ სკოლაში დავინახე, დიდი ბედნიერება და ძალა ვიგრძენი.
ნატა: ჩვენი ბექა ძალიან დავტანჯე. საერთოდ გადაწყვეტილების მიღება ყოველთვის ძალიან მიჭირს, თან მაქსიმალურად მინდოდა, გამომეცადა. ღამით რომ დამირეკავდა, ტელეფონს ვუთიშავდი. აბა, კარგი ბიჭი იყო, კასპში არ ჩამოსულიყო! შუაღამისას ჩამომაკითხავდა ხოლმე.
ბექა: ნატას თუ ჰგონია, რომ მაშინ მე მამწარებდა, ჯობია, ეგონოს! შუაღამისას რომ ტელეფონს გამითიშავდა, კარგი რა უნდა მეფიქრა?
ნატა: სიყვარულის გამო რას აღარ ვაკეთებდი! სკოლა ჩემს სახლთან ახლოს იყო. ღამით, როცა ყველა იძინებდა, სახლიდან ვიპარებოდი, სკოლის ეზოში თბილისიდან ჩამოსულ ბექას ჩავეხუტებოდი და უკან ვბრუნდებოდი. ბექა წვიმაში გათენებამდეც ბევრჯერ დამლოდებია.
ბექა: მაშინ მობილური ტელეფონები არ იყო, ერთმანეთს ვერც კი ვურეკავდით, მაგრამ მჯეროდა, რომ მოვიდოდა და მეც ველოდებოდი.
– რამხელები იყავით, როცა დაქორწინდით?
ნატა: 9 წელი ვიყავით შეყვარებულები. ამ პერიოდში ვცდილობდით, მუშაობა დაგვეწყო და დამოუკიდებლად გვეცხოვრა. დიდი ფიქრის შემდეგ ბექას ცხოვრება იმიტომ დავუკავშირე, რომ მან ეს დაიმსახურა. დამანახა, რომ ის ჩემ გვერდით უნდა ყოფილიყო. ოჯახი მეგობრების დაძალებით შევქმენით. ტანსაცმელი ჩამილაგეს და, წადით, დაგვასვენეთო, გვითხრეს, მაგრამ ვყოყმანობდით.
ბექა: ის დღე ზუსტად მახსოვს. ივლისში 19 წლის გავხდი და 9 სექტემბერს დავქორწინდით. სტუდენტები ვიყავით. ნატა კასპში უნდა გამეცილებინა. მხოლოდ 2 ლარი მქონდა, რაც დიდუბემდე მგზავრობისთვის იყო საკმარისი, მაგრამ საბოლოოდ ვეღარ გავუშვი, ვუთხარი, ოჯახი უნდა შევქმნათ–მეთქი. ნატა საშინლად დაიბნა. ჩემს ძმას 200 ლარი გამოვართვი და ქობულეთში წავედით. დილის 6 საათზე ქობულეთის ქუჩებში დავხეტიალობდით. ღია რაც ვნახეთ, იქ შევედით სასაუზმოდ, "ოსტრი" და არაყი ავიღეთ და ერთმანეთს გაბედნიერებას ვულოცავდით. ამ დროს ნატას უსაყვარლესი მომღერალი ნინო ქათამაძე შემოვიდა, დაგვინახა, რომ არყის ჭიქებს ვუჭახუნებდით და კოცნა გამოგვიგზავნა, თქვენ გენაცვალეთო. მეორე დღეს ნატას განაწყენებულმა დედამ დაურეკა. ნატამ კი აჯახა, დედა, იცი, გაბედნიერება პირველმა ნინო ქათამაძემ მომილოცაო.
ნატა: სტუდენტობის პერიოდში ბექას მშობლები სახლში რომ არ იყვნენ, მეგობრები მასთან ავდიოდით და ვრჩებოდით. ბექა თავის ძმაკაცებს ხშირად ატყუებდა, ოჯახი შევქმენი და გიტარა ამოიტანეთო. როცა მართლა დავქორწინდით, აღარავინ გვიჯერებდა. ჯვრისწერაზე ბექას ერთ–ერთმა მეჯვარემ "კონკასთან" გვალოდინა, ეგონა, ისევ ვატყუებდით.
როცა ვიქორწინეთ, ერთმანეთს ვუთხარით, თვალები დაგვეხუჭა და, რომ გავახელდით, პირველად რასაც დავინახავდით, იმ სიტყვებისგან ჩვენი სიყვარულისთვის სიმბოლური სახელი დაგვერქმია. ბექამ ცა დაინახა, მე კი – კარი. ამიტომ ჩვენს გრძნობას ცისკარი დავარქვით.
– "ცისკარი" ყოველთვის იღებოდა თუ იყო რთული პერიოდებიც?
ნატა: დაოჯახებიდან 7 თვეში ცალკე გადავედით საცხოვრებლად. ვინც გაბედნიერებას გვილოცავდა, ბექამ ყველას უთხრა, რომ საჩუქარს ფული გვერჩივნა. იმის მაგივრად, რომ ახალდაქორწინებულებს რაღაცეები შეგვეძინა, სახლს ვარემონტებდით.
ბექა: სხვათა შორის, ნატამ შპალერი გადასარევად გააკრა. ადრე სამზარეულოში ბზრიალიც კარგად გამოსდიოდა, ახლა კი მეც შემიძლია რაღაცეების მომზადება.
ნატა: როცა დამოუკიდებლად ცხოვრებას გადაწყვეტ, სირთულეებისთვისაც მზად უნდა იყო და ისიც უნდა აიტანო, რომ ხანდახან შეიძლება პურის ფულიც არ გქონდეს. ბექა, გახსოვს, ორსულად რომ ვიყავი, საჭმელი რომ არ გვქონდა და ღამით მომშივდა?
ბექა: კი, მაგას რა დამავიწყებს! ძველი თონის პური და ყველის ნატეხი ვიპოვე. ყველი მარილწყალში დავალბე და პურთან ერთად ელექტროღუმელში გამოვაცხვე. ნატამ ჩემი გამომცხვარი "ხაჭაპური" გემრიელად მიირთვა.
ნატა: თავიდან არც ერთი ვმუშაობდით, მაგრამ ამით პრობლემას არ ვქმნიდით. იცით, მე და ბექა როგორ ვერთობოდით? ვითომ სპექტაკლებს ვდგამდით, კლიპებს ვიღებდით.
ბექა: გვიან ღამემდე ნარდიც გვითამაშია, გაგვითენებია კიდეც.
ნატა: თეატრი ორივეს ძალიან გვიყვარს, მაგრამ რომ წავსულიყავით, ამის საშუალება არ გვქონდა. რაღაც ათთეთრიანი გაზეთი იყო, სადაც მხოლოდ აფიშა ეწერა. გამყიდველი გვეუბნებოდა, ამ გაზეთს თქვენ მეტი არავინ ყიდულობსო. აფიშას გადავხედავდით და სინანულით ვამბობდით, ამ სპექტაკლზე წასვლა რა კარგი იქნებოდა–თქო.
– მშობლები რომ გახდით, ყოფით პრობლემებს ალბათ ასე მსუბუქად ვეღარ შეხედავდით.
ნატა: ელენე 6 თვის იყო, როცა ბანკში საღამოს ცვლაში დავიწყე მუშაობა. ელენეს ბექა უვლიდა.
ბექა: მე რომ ვბრუნდებოდი სამსახურიდან, ნატა მერე მიდიოდა სამუშაოდ. ელენეს მოვლაში მეგობარი ბიჭებიც კი მეხმარებოდნენ.
ნატა: ელენე ძალიან რთულად გასაზრდელი ბავშვი იყო. 3 წლამდე ღამეები არ ეძინა... დღესაც შეიძლება რთული პერიოდი დაგვიდგეს, მაგრამ სადაც სიყვარულია, იქ ცუდი არაფერი ხდება.
– ბექა, პრობლემებმა ხელმომჭირნე გაგხადათ?
ბექა: არა. თუ ხელფასიდან 200 ლარი მაქვს დარჩენილი, მომდევნო ხელფასამდე კი 29 დღეა, ამ თანხით შემიძლია ნატა ვასიამოვნო და სადმე გავერთოთ.
– მოყვარული ცოლ–ქმარი დროთა განმავლობაში ერთმანეთს ემსგავსება. თქვენ რა კუთხით შეცვალეთ ერთმანეთი?
ნატა: არ ვფიქრობ, რომ წლები ადამიანს ცვლის, უბრალოდ გამოცდილება გვემატება. ბექა ისევ ისეთია.
ბექა: ნატა ჩემთვის ისეთივეა, როგორიც გავიცანი. ზუსტად მახსოვს, 12 წლის ასაკში როგორი იყო, რა ეცვა, მაშინ გრძელი თმა ჰქონდა და დღეს მოკლე თმას ატარებს. ვეხვეწები, თმა გაიზარდე–მეთქი.
ნატა: ბექამ შემაჭრევინა თმა და ახლა უნდა, რომ გავიზარდო. ბევრი მეუბნება, რომ მოკლედ შეჭრილი თმა მიხდება, მაგრამ ბექას ხათრით თმას გავიზრდი.
ბექა: ერთმანეთის რჩევებს ვითვალისწინებთ. ნატა სულ მთხოვს, გაიზარდე, ბიჭო, ეგ ღიპიო და მეც ვიზრდი. სხვა რა გავაკეთო?
– იუმორისტი ბექა ცოლ–შვილის განწყობაზე, მათ გამხიარულებაზეც ზრუნავს?
ნატა: ძალიან რთული გრაფიკი აქვს. სახლშიც გამუდმებით რაღაცას წერს, ამიტომ ბავშვებისთვის ნაკლები დრო რჩება. ახალ წლამდე ლილე საბავშვო ბაღის ზეიმზე მიგვყავდა და, იცით, ბავშვმა რა მითხრა? ჩემი ზეიმი მეც მიხარია და შენც, მამა რატომაა ასეთი გაბრაზებულიო. ამის გაგონებაზე ბექამაც სიმღერა დაიწყო, რომ ლილეს არ მოეწყინა. იმდენად იღლება, ბავშვების განწყობაზე ვეღარ ზრუნავს.
ბექა: ბევრ პროექტზე ვმუშაობ. "კომედი არხზე" ჩემი გადაცემა "ბექაბაიტი" მაქვს, რაღაც სერიალს ვახმოვანებ, თავისუფალ დროს დაბადების დღის ცენტრში ვმუშაობ, ვიღაცას სცენარს ვუწერ, ასეთ გაწამაწიაში ვარ და ამავდროულად კიდევ დამატებითი შემოსავლისთვის სხვა საქმის დაწყებას ვგეგმავ. სახლში ისე გვიან ვბრუნდები, ბავშვებს ვაკოცებ და დასაძინებლად ვუშვებ. როცა მცალია, მათ გართობაზე მაქსიმალურად ვზრუნავ.
– ბიჭის მამობაზე არ ოცნებობთ?
ბექა: ამაზე ალბათ ყველა კაცი ოცნებობს და არც მე ვარ გამონაკლისი, თუმცა ამ ეტაპზე ეს საკითხი არც დღის წესრიგში დგას და არც – ღამის, ჩემი გოგოები მთელ არმიას მირჩევნია! შეიძლება ვინმემ მიჩივლოს, მაგრამ ერთი რაღაც მაინც უნდა ვთქვა. ელენემ რამდენჯერმე შემომჩივლა, კლასელმა ბიჭმა ხელი მკრა და მეტკინაო. თან თურმე ყველას ასე ექცევა. დავარიგე, შეკრიბე შენი მეგობრები, ვისაც ასე გექცევათ და თუ დაგარტყამთ, თქვენც დაარტყით–მეთქი. მართლა ასე მოქცეულან.
– ნატა, ბექას შესრულებული როლები მოგწონთ?
ნატა: მომწონს, მაგრამ მაინც ვფიქრობ, რომ ბევრად მეტი შეუძლია. "კომედი გრუპში" ისეთი პროდუქტი კეთდება, რაც საზოგადოებისთვის მისაღებია. ბექას გაცილებით დახვეწილი იუმორი აქვს, ვიდრე ეკრანზე ჩანს. ბექამ შეიძლება არასოდეს თქვას, რომ თეატრში თამაშის დიდი სურვილი აქვს. როცა ახალშეუღლებულები სხვადასხვა როლებს ვასახიერებდით, მაშინ მივხვდი, რომ მას თეატრი ძალიან უყვარს.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
