რით აბეზრებს თავს შეყვარებულს მსახიობი მარიამ ნადირაძე
1 883 ნახვა
24 წლის მარიამ ნადირაძე თავისუფალი თეატრის მსახიობია, ამასთანავე მიწვევით მარჯანიშვილის თეატრშიც თამაშობს. ცოტა ხნის წინ კი გამოჩნდა ტელეკომპანია „ჯი-დი-ესის“ სერიალში „პანიკის გარეშე“, სადაც მთავარი გმირის მეგობარ, არაორდინარულ, „ტუსოვკებსა“ და მეგობრებზე გადარეულ ნუცას თამაშობს. საკუთარ შემოქმედებასა და პირადზე ჩვენი რესპონდენტი თავად გიამბობთ.
- ბავშვობიდან მინდოდა მსახიობობა, მაგრამ მგონი, ყველა იმ ბავშვს უჩნდება მსახიობობის სურვილი, რომელსაც გარკვეულწილად შეხება აქვს სცენასთან, მე კი სიმღერასა და ცეკვაზე დავდიოდი და სცენაზეც ვიდექი, ამიტომ გასაკვირი არაა, რომ მინდოდა, ამ პროფესიას გავყოლოდი, თუმცა რაღაც ასაკში თითქოს გადავწყვიტე, სამხატვრო აკადემიაში მოდელირებაზე ჩამებარებინა. კარგად ვერ ვხატავდი, ამიტომ დედამ მითხრა, ახლა სამსახიობო კოლეჯში დაიწყე სწავლა, თან ხატვა ისწავლე და ერთ წელიწადში ჩააბარე აკადემიაშიო, ასეც მოვიქეცი, მაგრამ კოლეჯში მისაღები გამოცდის ჩაბარების დღიდან ტვინი სხვანაირად მომიბრუნდა და მივხვდი, რომ მსახიობობა ჩემი საქმე იყო.
ხშირად მშობლები უშლიან შვილებს, მიჰყვნენ ამ პროფესიას, მაგრამ ჩემ შემთხვევაში დედაჩემის დიდი დამსახურებაა, რომ მე დღეს მსახიობი ვარ, ალბათ, მიხვდა, რომ ეს იყო ის, რასაც ბოლომდე მივყვებოდი. სხვა საქმეებითაც ვყოფილვარ დაკავებული, მაგრამ რაღაც დროის შემდეგ მომბეზრებია და მიმიტოვებია, მსახიობობა კი ისაა, რაც არ მბეზრდება, არ მღლის, სიამოვნებით ვაკეთებ ჩემს საქმეს და ასევე სასიამოვნოდ ვიღლები.
- მარიამ, „პანიკის გარეშე“ შენს შემოქმედებაში პირველი სერიალია?
- არა, მანამდე ვმონაწილეობდი სერიალ „შუა ქალაქში“, შემდეგ იყო პატარ-პატარა როლები სერიალებში - „ჩიფსების თაობა“, „კლინიკა“, „ჩემი ცოლის დაქალები“ და „აქ ცხოვრობენ გუნცაძეები“.
- რაც შეეხება ახალ სერიალში უშუალოდ შენს გმირს, ნუცას...
- ჩემი გმირი, თინეიჯერი ნუცა საკმაოდ მოდური გოგონაა, რომელსაც ძალიან უყვარს „ტუსოვკებზე“ სიარული, მეგობრებთან დროის გატარება, მხიარული და პოზიტიური ადამიანია, რომელიც დეპრესიაში მყოფი მეგობრის მდგომარეობიდან გამოყვანას ცდილობს.
- შენს უშუალო პარტნიორებს სერიალამდე თუ იცნობდი?
- „ბალნოის“ როლის შემსრულებელ ტატო ჩახუნაშვილს ვიცნობდი, ძალიან კეთილი და კარგი ადამიანია, ბახალა (გიორგი გიორგანაშვილი, მსახიობი - ავტ.) ზაფხულში გავიცანი - უსაყვარლესი ადამიანია, გოგა ბარბაქაძესთან ერთად ფილმებშიც მიმიღია მონაწილეობა, ახლა თავისუფალ თეატრში „რიჩარდ III“-ზე ერთად ვმუშაობთ, „შუა ქალაქში“ კი გოგას გმირის, დათოს შეყვარებულს ვთამაშობდი. დიდი მნიშვნელობა აქვს გუნდსა და პარტნიორებს, ამ მხრივ, შეიძლება ითქვას, გამიმართლა, რადგან ერთმანეთს მხარში ვუდგავართ. ერთხელ არ ვიცოდი, რომელი კოსტიუმი ჩამეცვა, ბახალას ვკითხე რჩევა და დავუჯერე, რითაც მერე მეც კმაყოფილი დავრჩი.
- ყველა საქმეს ახლავს თავისებური სირთულე, ამ შემთხვევაში რა სიძნელეებს წააწყდი?
- სცენაზე დგომა სულ სხვა სპეციფიკაა, კამერასთან მუშაობა – სხვა. მე თეა-ტრში თამაშის უფრო მეტი გამოცდილება მაქვს, ვიდრე კინოსა ან სერიალზე მუშაობისა. როცა კამერასთან არ გაქვს ხშირი კონტაქტი, თითქოს უცხოვდები მისგან, რადგან ჩვენთან არ არის კინოსკოლა, კამერასთან მუშაობას პრაქტიკიდან სწავლობ, ამიტომ იყო რაღაც სირთულეები, მაგრამ სერიალის რეჟისორები: ლევან დაბრუნდაშვილი და გიორგი ქობალია, სწორ ამოცანებს გვისახავენ და გვეხმარებიან ჩვენი საქმის კარგად შესრულებაში.
- ვინ არის ის ადამიანი, ვისი აზრიც შენთვის მნიშვნელოვანია შენი შემოქმედების შესახებ?
- დედა, ჩემი რძალი - ასევე მსახიობი ქეთი ასათიანი. მე და ქეთი ყოველთვის ვცდილობთ, ერთმანეთს გავუზიაროთ აზრები ახალი როლის შესახებ, ყოველთვის სწორ რჩევებს მაძლევს. პირველი სერია რომ გავიდა, მაშინვე სახლში დავრეკე, რომ ოჯახის წევრების აზრი მომესმინა. არ შეიძლება, გამოვტოვო ჩემი ნათლია მაია ფაჩუაშვილი, რომელიც საკუთარ აზრს ყოველთვის ღიად აფიქსირებს ჩემთან, თუ მეტყვის, კარგი გოგო ხარო, ე.ი. მართლა კარგად გამომივიდა ის როლი. გარდა ამისა, მყავს მეგობრები, რომლებიც არ არიან მსახიობები, მაგრამ არიან კარგი მაყურებლები და მათი, როგორც მაყურებლის, აზრიც მაინტერესებს.
- რაც შეეხება პირადს, რა ფაზაშია ახლა შენი პირადი ცხოვრება?
- რაღაცები ხდება ჩემს პირად ცხოვრებაში, შეყვარებული ვარ, მაგრამ ამაზე ჯერ საუბარი არ მინდა, არაფერს ვმალავ, უბრალოდ, ჯერ ურთიერთობის აწყობის პროცესში ვართ და არ მინდა ყურადღების გამახვილება. ჩემი სიჩუმე ამ საკითხზე არ ნიშნავს იმას, რომ სხვას დაველაპარაკები ამ თემაზე, ოდესმე თუ გადავწყვიტე საუბარი, ისევ თქვენ გეტყვით (იღიმის).
- მსმენია, არაა ადვილი მსახიობის, განსაკუთრებით კი მსახიობი ქალის გვერდით ცხოვრებაო, როგორ აფასებს შენი რჩეული შენს საქმეს?
- ძალიან კარგად, ხანდახან თავს ვაბეზრებ კითხვებით, როგორი იყო, რა მო-გეწონა, რა - არა, მისი აზრი ჩემთვის ყოველთვის საინტერესოა, ძალიან სწორად იცის რჩევის მოცემა. მეც ვფიქრობ, რომ მსახიობის გვერდით ცხოვრება მარტივი არ არის, მაგრამ ამ სირთულესთან ერთად საინტერესოცაა...
- გვითხარი, როგორია შეყვარებული მარიამი?
- როცა შეყვარებული ვარ, ბევრი რამ მავიწყდება, სულ მინდა, იმ ადამიანთან ერთად ვაკეთო ყველაფერი. არადა, როცა შეყვარებული არ ვარ, მინდა, ყველაფერს მოვედო, აქაც გავაკეთო საქმე, იქაც, სიყვარულის დროს კი უფრო კონკრეტულად ვიცი, რა და ვისთან ერთად მინდა.
- უახლოეს მომავალში დაოჯახებას აპირებ?
- ვერ ვიტყვი ასე. ბავშვობიდან ვამბობდი, 30 წლამდე გათხოვება არ მინდა-მეთქი, სანამ ოჯახს შევქმნი, მინდა, შემოქმედებითი თვალსაზრისით მეტი გავაკეთო, ამიტომ ჯერჯერობით ეს ჩემს გეგმებში არ შედის, მერე ვნახოთ, რა იქნება (იღიმის).
ჟურნალი „რეიტინგი“
- ბავშვობიდან მინდოდა მსახიობობა, მაგრამ მგონი, ყველა იმ ბავშვს უჩნდება მსახიობობის სურვილი, რომელსაც გარკვეულწილად შეხება აქვს სცენასთან, მე კი სიმღერასა და ცეკვაზე დავდიოდი და სცენაზეც ვიდექი, ამიტომ გასაკვირი არაა, რომ მინდოდა, ამ პროფესიას გავყოლოდი, თუმცა რაღაც ასაკში თითქოს გადავწყვიტე, სამხატვრო აკადემიაში მოდელირებაზე ჩამებარებინა. კარგად ვერ ვხატავდი, ამიტომ დედამ მითხრა, ახლა სამსახიობო კოლეჯში დაიწყე სწავლა, თან ხატვა ისწავლე და ერთ წელიწადში ჩააბარე აკადემიაშიო, ასეც მოვიქეცი, მაგრამ კოლეჯში მისაღები გამოცდის ჩაბარების დღიდან ტვინი სხვანაირად მომიბრუნდა და მივხვდი, რომ მსახიობობა ჩემი საქმე იყო.
ხშირად მშობლები უშლიან შვილებს, მიჰყვნენ ამ პროფესიას, მაგრამ ჩემ შემთხვევაში დედაჩემის დიდი დამსახურებაა, რომ მე დღეს მსახიობი ვარ, ალბათ, მიხვდა, რომ ეს იყო ის, რასაც ბოლომდე მივყვებოდი. სხვა საქმეებითაც ვყოფილვარ დაკავებული, მაგრამ რაღაც დროის შემდეგ მომბეზრებია და მიმიტოვებია, მსახიობობა კი ისაა, რაც არ მბეზრდება, არ მღლის, სიამოვნებით ვაკეთებ ჩემს საქმეს და ასევე სასიამოვნოდ ვიღლები.
- მარიამ, „პანიკის გარეშე“ შენს შემოქმედებაში პირველი სერიალია?
- არა, მანამდე ვმონაწილეობდი სერიალ „შუა ქალაქში“, შემდეგ იყო პატარ-პატარა როლები სერიალებში - „ჩიფსების თაობა“, „კლინიკა“, „ჩემი ცოლის დაქალები“ და „აქ ცხოვრობენ გუნცაძეები“.
- რაც შეეხება ახალ სერიალში უშუალოდ შენს გმირს, ნუცას...
- ჩემი გმირი, თინეიჯერი ნუცა საკმაოდ მოდური გოგონაა, რომელსაც ძალიან უყვარს „ტუსოვკებზე“ სიარული, მეგობრებთან დროის გატარება, მხიარული და პოზიტიური ადამიანია, რომელიც დეპრესიაში მყოფი მეგობრის მდგომარეობიდან გამოყვანას ცდილობს.
- შენს უშუალო პარტნიორებს სერიალამდე თუ იცნობდი?
- „ბალნოის“ როლის შემსრულებელ ტატო ჩახუნაშვილს ვიცნობდი, ძალიან კეთილი და კარგი ადამიანია, ბახალა (გიორგი გიორგანაშვილი, მსახიობი - ავტ.) ზაფხულში გავიცანი - უსაყვარლესი ადამიანია, გოგა ბარბაქაძესთან ერთად ფილმებშიც მიმიღია მონაწილეობა, ახლა თავისუფალ თეატრში „რიჩარდ III“-ზე ერთად ვმუშაობთ, „შუა ქალაქში“ კი გოგას გმირის, დათოს შეყვარებულს ვთამაშობდი. დიდი მნიშვნელობა აქვს გუნდსა და პარტნიორებს, ამ მხრივ, შეიძლება ითქვას, გამიმართლა, რადგან ერთმანეთს მხარში ვუდგავართ. ერთხელ არ ვიცოდი, რომელი კოსტიუმი ჩამეცვა, ბახალას ვკითხე რჩევა და დავუჯერე, რითაც მერე მეც კმაყოფილი დავრჩი.
- ყველა საქმეს ახლავს თავისებური სირთულე, ამ შემთხვევაში რა სიძნელეებს წააწყდი?
- სცენაზე დგომა სულ სხვა სპეციფიკაა, კამერასთან მუშაობა – სხვა. მე თეა-ტრში თამაშის უფრო მეტი გამოცდილება მაქვს, ვიდრე კინოსა ან სერიალზე მუშაობისა. როცა კამერასთან არ გაქვს ხშირი კონტაქტი, თითქოს უცხოვდები მისგან, რადგან ჩვენთან არ არის კინოსკოლა, კამერასთან მუშაობას პრაქტიკიდან სწავლობ, ამიტომ იყო რაღაც სირთულეები, მაგრამ სერიალის რეჟისორები: ლევან დაბრუნდაშვილი და გიორგი ქობალია, სწორ ამოცანებს გვისახავენ და გვეხმარებიან ჩვენი საქმის კარგად შესრულებაში.
- ვინ არის ის ადამიანი, ვისი აზრიც შენთვის მნიშვნელოვანია შენი შემოქმედების შესახებ?
- დედა, ჩემი რძალი - ასევე მსახიობი ქეთი ასათიანი. მე და ქეთი ყოველთვის ვცდილობთ, ერთმანეთს გავუზიაროთ აზრები ახალი როლის შესახებ, ყოველთვის სწორ რჩევებს მაძლევს. პირველი სერია რომ გავიდა, მაშინვე სახლში დავრეკე, რომ ოჯახის წევრების აზრი მომესმინა. არ შეიძლება, გამოვტოვო ჩემი ნათლია მაია ფაჩუაშვილი, რომელიც საკუთარ აზრს ყოველთვის ღიად აფიქსირებს ჩემთან, თუ მეტყვის, კარგი გოგო ხარო, ე.ი. მართლა კარგად გამომივიდა ის როლი. გარდა ამისა, მყავს მეგობრები, რომლებიც არ არიან მსახიობები, მაგრამ არიან კარგი მაყურებლები და მათი, როგორც მაყურებლის, აზრიც მაინტერესებს.
- რაც შეეხება პირადს, რა ფაზაშია ახლა შენი პირადი ცხოვრება?
- რაღაცები ხდება ჩემს პირად ცხოვრებაში, შეყვარებული ვარ, მაგრამ ამაზე ჯერ საუბარი არ მინდა, არაფერს ვმალავ, უბრალოდ, ჯერ ურთიერთობის აწყობის პროცესში ვართ და არ მინდა ყურადღების გამახვილება. ჩემი სიჩუმე ამ საკითხზე არ ნიშნავს იმას, რომ სხვას დაველაპარაკები ამ თემაზე, ოდესმე თუ გადავწყვიტე საუბარი, ისევ თქვენ გეტყვით (იღიმის).
- მსმენია, არაა ადვილი მსახიობის, განსაკუთრებით კი მსახიობი ქალის გვერდით ცხოვრებაო, როგორ აფასებს შენი რჩეული შენს საქმეს?
- ძალიან კარგად, ხანდახან თავს ვაბეზრებ კითხვებით, როგორი იყო, რა მო-გეწონა, რა - არა, მისი აზრი ჩემთვის ყოველთვის საინტერესოა, ძალიან სწორად იცის რჩევის მოცემა. მეც ვფიქრობ, რომ მსახიობის გვერდით ცხოვრება მარტივი არ არის, მაგრამ ამ სირთულესთან ერთად საინტერესოცაა...
- გვითხარი, როგორია შეყვარებული მარიამი?
- როცა შეყვარებული ვარ, ბევრი რამ მავიწყდება, სულ მინდა, იმ ადამიანთან ერთად ვაკეთო ყველაფერი. არადა, როცა შეყვარებული არ ვარ, მინდა, ყველაფერს მოვედო, აქაც გავაკეთო საქმე, იქაც, სიყვარულის დროს კი უფრო კონკრეტულად ვიცი, რა და ვისთან ერთად მინდა.
- უახლოეს მომავალში დაოჯახებას აპირებ?
- ვერ ვიტყვი ასე. ბავშვობიდან ვამბობდი, 30 წლამდე გათხოვება არ მინდა-მეთქი, სანამ ოჯახს შევქმნი, მინდა, შემოქმედებითი თვალსაზრისით მეტი გავაკეთო, ამიტომ ჯერჯერობით ეს ჩემს გეგმებში არ შედის, მერე ვნახოთ, რა იქნება (იღიმის).
ჟურნალი „რეიტინგი“
