'საზოგადოების ნაწილის წარმოდგენა ორგიებზე ცოტა უცნაურია''
1 615 ნახვა
ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორი გიორგი კეკელიძე წერს ლექსებს, თუმცა არ უყვარს გოგონებისთვის ლექსის სპონტანურად მიძღვნა. შეიძლება, ლექსი წარსულში დარჩენილმა გრძნობამ დააწერინოს. რამდენჯერმე უყვარდა. ამ თემაზე გიორგი ხმამაღლა ლაპარაკობს და არ მალავს, რომ ურთიერთობა ბევრ ქალთან ჰქონია. ჭორაობის მოყვარულებისთვის მისი პირადი ცხოვრება განხილვის საგნად არაერთხელ იქცა. ცდილობს, ამ ყველაფერს ღიმილით შეხვდეს.
- გიორგი, როგორც ამბობენ, ძალიან ბობოქარი პირადი ცხოვრება გაქვთ.
- (იცინის) ჩემზე დიადი ლეგენდები დადის.
- როგორც ვხვდები, ''ლეგენდებზე'' არ ბრაზდებით. ამას როგორ ახერხებთ?
- ცხადია, ნებისმიერი ადამიანი ინტერესდება საკუთარ თავზე გავრცელებული ჭორებით. ვერავინ იტყვის, ამ საკითხთან დაკავშირებით უგრძნობი ვარო. ხანდახან, რასაც ლაპარაკობენ, სასიამოვნოდ მოსასმენი ნამდვილად არ გახლავთ. მაგრამ ამ ყველაფერს ნელ-ნელა შევეჩვიე. როდესაც საჯარო პირი ხარ, ამ ყველაფრის თმენისა და შეგუების ვალდებულებაც გაქვს.
- ამბობენ, ცეცხლის გარეშე კვამლი არ არსებობს. თქვენ შემთხვევაში რა შეგიძლიათ თქვათ. რატომ ვრცელდება არასახარბიელო ჭორები თქვენზე?
- მასონობასთან დაკავშირებულ ჭორებს გულისხმობთ თუ სასიყვარულო საკითხებთან დაკავშირებულს?
- ამ შემთხვევაში ქალებზე ვილაპარაკოთ. გავრცელდა ჭორი, რომ საჯარო ბიბლიოთეკაში ორგიებს აწყობთ.
- (იცინის) მგონია, რომ საზოგადოების ნაწილის წარმოდგენა ორგიებზე ცოტა უცნაურია. შეიძლება, ვინმემ ორგიად მონათლოს სადმე კაფეში რამდენიმე ქალბატონთან ერთად ყოფნა. ამ საკითხთან დაკავშირებით მე მათ ვერასგზით ვერ შევეწინააღმდეგები. ნებისმიერ ადამიანს აქვს უფლება, საკუთარი აზრი ჰქონდეს.
- როგორ შეიძლება, კაფეში უბრალოდ მსხდომებზე თქვა, ორგია ჰქონდათო?
- არაფერი არ არის შეუძლებელი, როდესაც საქმე ეხება ლაპარაკს. ადამიანს შეუძლია, ნებისმიერი რამ თქვას. მსგავს ჭორებს მე არც უარვყოფ და არც დავადასტურებ, ძალიან მარტივი მიზეზის გამო. არ მინდა, ჩემი პირადი ცხოვრება, თუნდაც სამსახურებრივი, მკვეთრად იყოს დამოკიდებული მსგავსი ტიპის მოსაზრებებზე. სასაცილო იქნება, მივიღო რაღაც პოზა და ვთქვა, ნამდვილად ასეა, ორგიების სამმართველო მაქვს ბიბლიოთეკის საცავებში-მეთქი ან პირიქით, თავი ვიმართლო.
- არ გიფიქრიათ, რომ მტრები გყავთ და ისინი აგორებენ მსგავს ჭორებს?
- მტერი ნებისმიერ ადამიანს ჰყავს. მით უფრო ნებისმიერ აქტიურ ადამიანს. ეს ჩვეულებრივი ამბავია. არც ერთ ადამიანს არ უხარია, რომ მტერი ჰყავს, მაგრამ დროთა განმავლობაში ყველა ეგუება. ჩემთვის გაუგებარია, თუკი ამას მტრები მიკეთებენ, რატომ არ თხზავენ უფრო მძიმე ბრალდებებს. რატომ ჩერდებიან მაინცდამაინც სექსუალურ თავგადასავლებზე. რატომ არის ეს მათთვის, როგორც მტრებისთვის, საინტერესო თემა. როცა თქვენ მკითხავთ, მქონია თუ არა ბევრი სასიყვარულო ისტორია, გიპასუხებთ, დიახ, მქონია რამდენიმე სასიყვარულო ურთიერთობა და ეს საიდუმლო არც არის და ვერც არის. ჩემი ცხოვრება რამდენადაც მოწესრიგებულია საქმიანი თვალსაზრისით, იმდენად რთული და არეულია, ყოველ შემთხვევაში აქამდე ასე გამოიყურებოდა, პირადი მიმართულებით. მაგრამ ასე დაჟინებით ჩემს წარსულთან დაკავშირებულ ადამიანებს რატომ ითვლის სრულიად სხვა ხალხი, რომლებსაც, წესით, საკუთარი წარსული უნდა ჰქონდეთ, ვერ გეტყვით. თუმცა ჭორაობა, ალბათ, ადამიანად ყოფნის ერთ-ერთი ნიშანია და ამის ბრალი უნდა იყოს.
- შეიძლება ითქვას, თქვენ ძიების პროცესში იყავით.
- ადამიანები მუდმივად ძიებაში არიან. არა მგონია, რომ ამ მიმართულებით არსებობდეს წინასწარ განსაზღვრული მარადიული ურთიერთობები.
- ''ფეისბუქზე'' გიწერიათ, რომ ხართ ურთიერთობაში ლილე ლოლიშვილთან. როგორ აღმოჩნდა ლილე თქვენს ცხოვრებაში?
- ლილე სოციალური ქსელის მეშვეობით გავიცანი. შემდეგ მოვლენები ისე განვითარდა, როგორი შედეგიც თქვენ ამ შემთხვევაში იცით.
- როგორც ვიცი, ის თქვენზე უმცროსია.
- თუ არ ვცდები, ჩვენ შორის ასაკობრივი სხვაობა ათი წელია.
- რას საქმიანობს?
- ლილე სტუდენტია. ილიას უნივერსიტეტში სოციალურ ფაკულტეტზე სწავლობს.
- დიდი ხანია, იცნობთ?
- თვეებია. ლილე ჩემთან არ ცხოვრობს. მშობლებთან ერთად ცხოვრობს. მე მარტო ვარ. აქედან და ჩვენი საქმიდან გამომდინარე, იშვიათად ვხვდებით და ის შეხვედრები, რომლებიც გვაქვს, ამ დანაკლისს, იმედი მაქვს, შეძლებისდაგვარად ავსებს.
- პრესა თქვენი სიყვარულის ობიექტზე ორჯერ ალაპარაკდა, რადგან ცნობილ სახეებთან გქონდათ ურთიერთობა. გიყვარდათ ტელეწამყვანი ნანიკო ხაზარაძე და მსახიობი ანა სანაია. როდესაც სიყვარული მთავრდება, მათთან ურთიერთობას აგრძელებთ?
- ყველა ჩემს ყოფილ შეყვარებულთან შესანიშნავი ურთიერთობა მაქვს, იმაზე უკეთესი, ვიდრე ჩვეულებრივ ნაცნობთან.
- როგორც ვიცი, ნანიკო ხაზარაძე სოციალურ ქსელში გაიცანით. ანას გაცნობაშიც სოციალური ქსელი დაგეხმარათ?
- როდესაც ანა გავიცანი, ოზურგეთში ვცხოვრობდი. ანა ოზურგეთში გასტროლით ჩამოვიდა, სტუდიას, სადაც ის დადიოდა, ''ბერიკები'' ერქვა. დაახლოებით ათი წლის მერე შევხვდი თბილისში. სოციალური ქსელი ჩაერთო ამ საქმეში.
- თქვენი ურთიერთობა დიდხანს გაგრძელდა?
- ამ ორი ადამიანის შემთხვევაში, ჩვენმა ურთიერთობამ მცირე ხანს გასტანა, თუმცა მეგობრობას ორივესთან დღემდე ვაგრძელებ. განსაკუთრებით ვმეგობრობ ნათია გულიაშვილთან, რომელთანაც წლები გამოვიარე.
- ალბათ, სიყვარულის დამთავრების მიზეზი ყოველთვის სხვადასხვაა.
- ყოველთვის სხვადასხვა მიზეზის გამო ვშორდები შეყვარებულს, მაგრამ მთავარი მიზეზი ალბათ სპონტანურობაა. აღვნიშნე უკვე – სამწუხაროდ, პირად ცხოვრებაში სტაბილური ადამიანი არ გახლავართ. შესაძლოა, ლილეს შემთხვევაში ყველაფერი სხვაგვარად იყოს, ვიდრე ზოგიერთ შემთხვევაში. ზოგადად, პირად ველზე ძალიან ხშირად ურთიერთგამომრიცხავ ნაბიჯებს ვდგამ. ამიტომ, შეიძლება ითქვას, სოციალური თვალსაზრისით მთლად მომგებიან პოზიციაში არ ვარ. არ ვცდილობ, ჩემი სტანდარტული იმიჯის შესაქმნელად ნაბიჯი გადავდგა. სამსახურში ბოლომდე ვიხარჯები, არასდროს, ერთი წუთითაც კი არ ვურევ ერთმანეთში პირად საქმესა და სამსახურებრივ სივრცეს. მკვეთრად და ძალიან მკაცრად მაქვს ეს ორი რამე გამიჯნული ერთმანეთისგან, რადგან სამსახურსა და პირად ცხოვრებას სხვადასხვა მენეჯმენტი სჭირდება. თუ გინდათ, დაარქვით ამ ყველაფერს მეტამორფოზები. მე ამ მეტამორფოზებში ვცხოვრობ და არ ვაპირებ, საზოგადოებრივი აზრის თუნდაც უფრო რადიკალურად შეცვლის შემთხვევაშიც კი, ჩემი ცხოვრების სტილი შევცვალო.
- რომანტიკოსი ხართ? საყვარელი გოგონასთვის სპონტანურად ლექსი მიგიძღვნიათ?
- მსგავსი რამ არ მახასიათებს. კლასიკური გაგებით საშინლად არარომანტიკული ადამიანი გახლავართ. ამ თვალსაზრისით ჩემში წვეთი სისხლი არაა პოეტის. მნიშვნელოვანი ადამიანისთვის ყველაფერს გავცემ, ოღონდ არა იმ ჩარჩოებში, რომელსაც ჩვენს საზოგადოებაში რომანტიკულ საქციელს უწოდებენ.
- ეროვნული ბიბლიოთეკის მთავარი დირექტორი რომ ხართ, გოგონებს ეს მოსწონთ და ეს ფაქტი მათი მოხიბვლის ერთ-ერთი გარანტიაა?
- მას შემდეგ, რაც ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორი გავხდი, ამ საკითხში წინ არ წამიწევია. სიმართლე გითხრათ, არ ვაკვირდები და არც კვლევას ვაწარმოებ, რატომ მოვწონვარ გოგონებს ან საერთოდ მოვწონვარ თუ არა. მოდით, ეს სფერო კვლევის საგნად ჭორების სამინისტროს დავუტოვოთ. ამ სამინისტროში მომუშავეებს წარმატებით შეუძლიათ, ხსენებულ საკითხთან დაკავშირებით თეორიები ჩამოაყალიბონ.
- თქვენს პირად ცხოვრებაზე გავრცელებულ ჭორებს, სავარაუდოდ, ყველაზე მეტად თქვენი მშობლები განიცდიან.
- ვერ გეტყვით, რომ ჩემზე დრამატულად ცუდი ამბები ვრცელდება. ამაზე წუწუნს ვერ დავიწყებ. ეს ხელოვნური მდგომარეობა იქნება, რომელსაც ძალით შევიქმნი. პირიქით, პრესის მადლობელი ვარ, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკას ადეკვატურად აფასებენ და შესაბამისად, პოზიტიურადაც აშუქებენ. მშობლებს კი ჩემს პირად ცხოვრებაზე იმუნიტეტი გამოუმუშავდათ და ყველაფერი გულთან არ მიაქვთ. მათ მშვენივრად იციან ცნობილი გამოთქმა, რომ ენას ძვალი არ აქვს.
- თქვენზე მხოლოდ იმას არ ამბობენ, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკაში ორგიებს აწყობთ, იმასაც ამბობენ, რომ წარმატებას თქვენით მიაღწიეთ, რომ სამსახურს ბოროტად არ იყენებთ და არც საკუთარი ბინა გაქვთ და არც მანქანა გყავთ. მგონია, ეს ყველაფერი დასაფასებელია.
- ალბათ დასაფასებელია, მაგრამ ბევრი ფულის არქონა მთლად სასიხარულო და საამაყო არ არის. მდიდარი არ ვარ და მოცემულ მომენტში ვერც გავხდები. ჩემი არც ერთი დღევანდელი სამსახური არ იძლევა იმის შესაძლებლობას, რომ მქონდეს ბინა და ბანკში დიდი ანაბრები გავხსნა. ეროვნული ბიბლიოთეკის გარდა რამდენიმე ადგილას ვმუშაობ. ვკითხულობ ლექციებს ორ უნივერსიტეტში და ვწერ სხვადასხვა გამოცემაში. მაქვს ტელეპროექტები. საბოლოო ჯამში, ჩემი ანაზღაურებით უკმაყოფილო არ ვარ. თან იმ ფონზე, როდესაც ქვეყანაში უამრავი ადამიანი სიღარიბის ზღვარს მიღმაა, მე საწუწუნო არაფერი მაქვს.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- გიორგი, როგორც ამბობენ, ძალიან ბობოქარი პირადი ცხოვრება გაქვთ.
- (იცინის) ჩემზე დიადი ლეგენდები დადის.
- როგორც ვხვდები, ''ლეგენდებზე'' არ ბრაზდებით. ამას როგორ ახერხებთ?
- ცხადია, ნებისმიერი ადამიანი ინტერესდება საკუთარ თავზე გავრცელებული ჭორებით. ვერავინ იტყვის, ამ საკითხთან დაკავშირებით უგრძნობი ვარო. ხანდახან, რასაც ლაპარაკობენ, სასიამოვნოდ მოსასმენი ნამდვილად არ გახლავთ. მაგრამ ამ ყველაფერს ნელ-ნელა შევეჩვიე. როდესაც საჯარო პირი ხარ, ამ ყველაფრის თმენისა და შეგუების ვალდებულებაც გაქვს.
- ამბობენ, ცეცხლის გარეშე კვამლი არ არსებობს. თქვენ შემთხვევაში რა შეგიძლიათ თქვათ. რატომ ვრცელდება არასახარბიელო ჭორები თქვენზე?
- მასონობასთან დაკავშირებულ ჭორებს გულისხმობთ თუ სასიყვარულო საკითხებთან დაკავშირებულს?
- ამ შემთხვევაში ქალებზე ვილაპარაკოთ. გავრცელდა ჭორი, რომ საჯარო ბიბლიოთეკაში ორგიებს აწყობთ.
- (იცინის) მგონია, რომ საზოგადოების ნაწილის წარმოდგენა ორგიებზე ცოტა უცნაურია. შეიძლება, ვინმემ ორგიად მონათლოს სადმე კაფეში რამდენიმე ქალბატონთან ერთად ყოფნა. ამ საკითხთან დაკავშირებით მე მათ ვერასგზით ვერ შევეწინააღმდეგები. ნებისმიერ ადამიანს აქვს უფლება, საკუთარი აზრი ჰქონდეს.
- როგორ შეიძლება, კაფეში უბრალოდ მსხდომებზე თქვა, ორგია ჰქონდათო?
- არაფერი არ არის შეუძლებელი, როდესაც საქმე ეხება ლაპარაკს. ადამიანს შეუძლია, ნებისმიერი რამ თქვას. მსგავს ჭორებს მე არც უარვყოფ და არც დავადასტურებ, ძალიან მარტივი მიზეზის გამო. არ მინდა, ჩემი პირადი ცხოვრება, თუნდაც სამსახურებრივი, მკვეთრად იყოს დამოკიდებული მსგავსი ტიპის მოსაზრებებზე. სასაცილო იქნება, მივიღო რაღაც პოზა და ვთქვა, ნამდვილად ასეა, ორგიების სამმართველო მაქვს ბიბლიოთეკის საცავებში-მეთქი ან პირიქით, თავი ვიმართლო.
- არ გიფიქრიათ, რომ მტრები გყავთ და ისინი აგორებენ მსგავს ჭორებს?
- მტერი ნებისმიერ ადამიანს ჰყავს. მით უფრო ნებისმიერ აქტიურ ადამიანს. ეს ჩვეულებრივი ამბავია. არც ერთ ადამიანს არ უხარია, რომ მტერი ჰყავს, მაგრამ დროთა განმავლობაში ყველა ეგუება. ჩემთვის გაუგებარია, თუკი ამას მტრები მიკეთებენ, რატომ არ თხზავენ უფრო მძიმე ბრალდებებს. რატომ ჩერდებიან მაინცდამაინც სექსუალურ თავგადასავლებზე. რატომ არის ეს მათთვის, როგორც მტრებისთვის, საინტერესო თემა. როცა თქვენ მკითხავთ, მქონია თუ არა ბევრი სასიყვარულო ისტორია, გიპასუხებთ, დიახ, მქონია რამდენიმე სასიყვარულო ურთიერთობა და ეს საიდუმლო არც არის და ვერც არის. ჩემი ცხოვრება რამდენადაც მოწესრიგებულია საქმიანი თვალსაზრისით, იმდენად რთული და არეულია, ყოველ შემთხვევაში აქამდე ასე გამოიყურებოდა, პირადი მიმართულებით. მაგრამ ასე დაჟინებით ჩემს წარსულთან დაკავშირებულ ადამიანებს რატომ ითვლის სრულიად სხვა ხალხი, რომლებსაც, წესით, საკუთარი წარსული უნდა ჰქონდეთ, ვერ გეტყვით. თუმცა ჭორაობა, ალბათ, ადამიანად ყოფნის ერთ-ერთი ნიშანია და ამის ბრალი უნდა იყოს.
- შეიძლება ითქვას, თქვენ ძიების პროცესში იყავით.
- ადამიანები მუდმივად ძიებაში არიან. არა მგონია, რომ ამ მიმართულებით არსებობდეს წინასწარ განსაზღვრული მარადიული ურთიერთობები.
- ''ფეისბუქზე'' გიწერიათ, რომ ხართ ურთიერთობაში ლილე ლოლიშვილთან. როგორ აღმოჩნდა ლილე თქვენს ცხოვრებაში?
- ლილე სოციალური ქსელის მეშვეობით გავიცანი. შემდეგ მოვლენები ისე განვითარდა, როგორი შედეგიც თქვენ ამ შემთხვევაში იცით.
- როგორც ვიცი, ის თქვენზე უმცროსია.
- თუ არ ვცდები, ჩვენ შორის ასაკობრივი სხვაობა ათი წელია.
- რას საქმიანობს?
- ლილე სტუდენტია. ილიას უნივერსიტეტში სოციალურ ფაკულტეტზე სწავლობს.
- დიდი ხანია, იცნობთ?
- თვეებია. ლილე ჩემთან არ ცხოვრობს. მშობლებთან ერთად ცხოვრობს. მე მარტო ვარ. აქედან და ჩვენი საქმიდან გამომდინარე, იშვიათად ვხვდებით და ის შეხვედრები, რომლებიც გვაქვს, ამ დანაკლისს, იმედი მაქვს, შეძლებისდაგვარად ავსებს.
- პრესა თქვენი სიყვარულის ობიექტზე ორჯერ ალაპარაკდა, რადგან ცნობილ სახეებთან გქონდათ ურთიერთობა. გიყვარდათ ტელეწამყვანი ნანიკო ხაზარაძე და მსახიობი ანა სანაია. როდესაც სიყვარული მთავრდება, მათთან ურთიერთობას აგრძელებთ?
- ყველა ჩემს ყოფილ შეყვარებულთან შესანიშნავი ურთიერთობა მაქვს, იმაზე უკეთესი, ვიდრე ჩვეულებრივ ნაცნობთან.
- როგორც ვიცი, ნანიკო ხაზარაძე სოციალურ ქსელში გაიცანით. ანას გაცნობაშიც სოციალური ქსელი დაგეხმარათ?
- როდესაც ანა გავიცანი, ოზურგეთში ვცხოვრობდი. ანა ოზურგეთში გასტროლით ჩამოვიდა, სტუდიას, სადაც ის დადიოდა, ''ბერიკები'' ერქვა. დაახლოებით ათი წლის მერე შევხვდი თბილისში. სოციალური ქსელი ჩაერთო ამ საქმეში.
- თქვენი ურთიერთობა დიდხანს გაგრძელდა?
- ამ ორი ადამიანის შემთხვევაში, ჩვენმა ურთიერთობამ მცირე ხანს გასტანა, თუმცა მეგობრობას ორივესთან დღემდე ვაგრძელებ. განსაკუთრებით ვმეგობრობ ნათია გულიაშვილთან, რომელთანაც წლები გამოვიარე.
- ალბათ, სიყვარულის დამთავრების მიზეზი ყოველთვის სხვადასხვაა.
- ყოველთვის სხვადასხვა მიზეზის გამო ვშორდები შეყვარებულს, მაგრამ მთავარი მიზეზი ალბათ სპონტანურობაა. აღვნიშნე უკვე – სამწუხაროდ, პირად ცხოვრებაში სტაბილური ადამიანი არ გახლავართ. შესაძლოა, ლილეს შემთხვევაში ყველაფერი სხვაგვარად იყოს, ვიდრე ზოგიერთ შემთხვევაში. ზოგადად, პირად ველზე ძალიან ხშირად ურთიერთგამომრიცხავ ნაბიჯებს ვდგამ. ამიტომ, შეიძლება ითქვას, სოციალური თვალსაზრისით მთლად მომგებიან პოზიციაში არ ვარ. არ ვცდილობ, ჩემი სტანდარტული იმიჯის შესაქმნელად ნაბიჯი გადავდგა. სამსახურში ბოლომდე ვიხარჯები, არასდროს, ერთი წუთითაც კი არ ვურევ ერთმანეთში პირად საქმესა და სამსახურებრივ სივრცეს. მკვეთრად და ძალიან მკაცრად მაქვს ეს ორი რამე გამიჯნული ერთმანეთისგან, რადგან სამსახურსა და პირად ცხოვრებას სხვადასხვა მენეჯმენტი სჭირდება. თუ გინდათ, დაარქვით ამ ყველაფერს მეტამორფოზები. მე ამ მეტამორფოზებში ვცხოვრობ და არ ვაპირებ, საზოგადოებრივი აზრის თუნდაც უფრო რადიკალურად შეცვლის შემთხვევაშიც კი, ჩემი ცხოვრების სტილი შევცვალო.
- რომანტიკოსი ხართ? საყვარელი გოგონასთვის სპონტანურად ლექსი მიგიძღვნიათ?
- მსგავსი რამ არ მახასიათებს. კლასიკური გაგებით საშინლად არარომანტიკული ადამიანი გახლავართ. ამ თვალსაზრისით ჩემში წვეთი სისხლი არაა პოეტის. მნიშვნელოვანი ადამიანისთვის ყველაფერს გავცემ, ოღონდ არა იმ ჩარჩოებში, რომელსაც ჩვენს საზოგადოებაში რომანტიკულ საქციელს უწოდებენ.
- ეროვნული ბიბლიოთეკის მთავარი დირექტორი რომ ხართ, გოგონებს ეს მოსწონთ და ეს ფაქტი მათი მოხიბვლის ერთ-ერთი გარანტიაა?
- მას შემდეგ, რაც ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორი გავხდი, ამ საკითხში წინ არ წამიწევია. სიმართლე გითხრათ, არ ვაკვირდები და არც კვლევას ვაწარმოებ, რატომ მოვწონვარ გოგონებს ან საერთოდ მოვწონვარ თუ არა. მოდით, ეს სფერო კვლევის საგნად ჭორების სამინისტროს დავუტოვოთ. ამ სამინისტროში მომუშავეებს წარმატებით შეუძლიათ, ხსენებულ საკითხთან დაკავშირებით თეორიები ჩამოაყალიბონ.
- თქვენს პირად ცხოვრებაზე გავრცელებულ ჭორებს, სავარაუდოდ, ყველაზე მეტად თქვენი მშობლები განიცდიან.
- ვერ გეტყვით, რომ ჩემზე დრამატულად ცუდი ამბები ვრცელდება. ამაზე წუწუნს ვერ დავიწყებ. ეს ხელოვნური მდგომარეობა იქნება, რომელსაც ძალით შევიქმნი. პირიქით, პრესის მადლობელი ვარ, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკას ადეკვატურად აფასებენ და შესაბამისად, პოზიტიურადაც აშუქებენ. მშობლებს კი ჩემს პირად ცხოვრებაზე იმუნიტეტი გამოუმუშავდათ და ყველაფერი გულთან არ მიაქვთ. მათ მშვენივრად იციან ცნობილი გამოთქმა, რომ ენას ძვალი არ აქვს.
- თქვენზე მხოლოდ იმას არ ამბობენ, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკაში ორგიებს აწყობთ, იმასაც ამბობენ, რომ წარმატებას თქვენით მიაღწიეთ, რომ სამსახურს ბოროტად არ იყენებთ და არც საკუთარი ბინა გაქვთ და არც მანქანა გყავთ. მგონია, ეს ყველაფერი დასაფასებელია.
- ალბათ დასაფასებელია, მაგრამ ბევრი ფულის არქონა მთლად სასიხარულო და საამაყო არ არის. მდიდარი არ ვარ და მოცემულ მომენტში ვერც გავხდები. ჩემი არც ერთი დღევანდელი სამსახური არ იძლევა იმის შესაძლებლობას, რომ მქონდეს ბინა და ბანკში დიდი ანაბრები გავხსნა. ეროვნული ბიბლიოთეკის გარდა რამდენიმე ადგილას ვმუშაობ. ვკითხულობ ლექციებს ორ უნივერსიტეტში და ვწერ სხვადასხვა გამოცემაში. მაქვს ტელეპროექტები. საბოლოო ჯამში, ჩემი ანაზღაურებით უკმაყოფილო არ ვარ. თან იმ ფონზე, როდესაც ქვეყანაში უამრავი ადამიანი სიღარიბის ზღვარს მიღმაა, მე საწუწუნო არაფერი მაქვს.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
