ნანკა კალატოზიშვილი: "თორ­ნი­კე გოგ­რი­ჭი­ან­მა სიკ­ვ­დილს გა­და­მარ­ჩი­ნა, და­მი­ჭი­რა და თა­ვის ფეხ­ზე და­მაწ­ვი­ნა"

მსა­ხი­ობ ნან­კა კა­ლა­ტო­ზიშ­ვილს ფან­ტას­ტი­კუ­რი და მის­ტ­იკუ­რი ჟან­რის ახალ სე­რი­ალ­ში იღე­ბენ, მას პარ­ტ­ნი­ო­რო­ბას მსა­ხი­ო­ბი თორ­ნი­კე გოგ­რი­ჭი­ა­ნი უწევს. ნან­კა 7 თვის წინ დე­და გახ­და (­პა­ტა­რას და­ნი­ე­ლი და­არ­ქ­ვეს), ამ­ბო­ბენ, რომ ყუ­რადღე­ბი­ა­ნი და მზრუნ­ვე­ლი დე­დაა, რო­მე­ლიც გა­მუდ­მე­ბით პა­ტა­რა­ზე ფიქ­რობს და გა­და­ღე­ბე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ყო­ველ­თ­ვის ახერ­ხებს ბავ­შ­ვი გა­ა­სე­ირ­ნოს და ათა­მა­შოს.

- ნა­ნკა, რის შე­სა­ხებ იქ­ნე­ბა სე­რი­ა­ლი "პა­რა­დოქ­სი"?
- სე­რი­ა­ლი "პა­რა­დოქ­სი" ფან­ტას­ტი­კის ჟან­რი­საა. სამ­წუ­ხა­როდ, ჟან­რობ­რი­ვი სე­რი­ა­ლე­ბი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ არ­სე­ბობს და ამის პრე­ცე­დენ­ტი რომ იქ­მ­ნე­ბა, ეს ძა­ლი­ან კარ­გია. ხა­რის­ხიც კარ­გი აქვს, ვი­სურ­ვებ­დი, რომ ამ ხა­რის­ხ­ზე ნაკ­ლე­ბი პრო­დუქ­ტი აღარ გა­და­ვი­ღოთ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში. სე­რი­ა­ლით უკ­ვე და­ინ­ტე­რეს­დ­ნენ უცხო­ე­ლე­ბი. არ მინ­და ყვე­ლა­ფე­რი წი­ნას­წარ ვთქვა, მაგ­რამ სე­რი­ა­ლის პრინ­ცი­პე­ბი და­ცუ­ლია, რად­გან ადა­მი­ა­ნურ თვი­სე­ბებ­ზე თუ არ იქ­ნე­ბა და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი სე­რი­ა­ლი, შე­საძ­ლოა, მა­ყუ­რე­ბელს მა­ლე მო­ბეზ­რ­დეს. ბევრს ვმუ­შა­ობთ და მინ­და კარ­გი გა­მო­ვი­დეს.

- შე­ნი გმი­რის შე­სა­ხებ მოგ­ვი­ყე­ვი...
- ეს არის ექი­მი, რო­მელ­საც ჰყავს ეპი­ლეფ­სი­ით და­ა­ვა­დე­ბუ­ლი შვი­ლი. ერ­თხელ ბავშვს ექ­ს­კურ­სი­ა­ზე უშ­ვებს, ამ დროს კი თბი­ლის­ში გა­უ­გე­ბა­რი მოვ­ლე­ნე­ბი ხდე­ბა და კო­მუ­ნი­კა­ცი­ე­ბი წყდე­ბა. დე­და გა­დაწყ­ვეტს, შვილ­თან წა­ვი­დეს, მი­ვა თუ არა და რა მოხ­დე­ბა - ამას სე­რი­ალ­ში ნა­ხავთ.

- თორ­ნი­კე გოგ­რი­ჭი­ა­ნი რო­გო­რი პარ­ტ­ნი­ო­რია?
- ჩვენ თე­ატ­რ­შიც პარ­ტ­ნი­ო­რე­ბი ვართ. რო­ცა ის გვერ­დით გყავს, და­ცუ­ლი ხარ, არაფ­რის გე­ში­ნია. ერ­თხელ სიკ­ვ­დილს გა­და­მარ­ჩი­ნა: სპექ­ტაკ­ლის ერთ-ერთ სცე­ნა­ში მკვდრებს ვთა­მა­შობთ, რომ­ლე­ბიც მე­რე ცოცხ­ლ­დე­ბი­ან. ზუს­ტად გა­ცოცხ­ლე­ბის დროს სას­წა­უ­ლებ­რი­ვად გა­და­მარ­ჩი­ნა თორ­ნი­კემ, ის რომ არა, თა­ვით ჩავ­ვარ­დე­ბო­დი 4-5 მეტ­რის სიღ­რ­მე­ზე და ზუს­ტად ვი­ცი, მოვ­კ­ვ­დე­ბო­დი - და­მი­ჭი­რა და თა­ვის ფეხ­ზე გა­და­მაწ­ვი­ნა. თორ­ნი­კეს მე­უღ­ლე ნი­ნო ქო­რი­ძე ეს­წ­რე­ბო­და სპექ­ტაკლს და მიხ­ვ­და, რომ რა­ღაც უბე­დუ­რე­ბას გა­დავ­რ­ჩით, მა­ყუ­რე­ბე­ლი კი ვე­რა­ფერს მიხ­ვ­და, თორ­ნი­კემ ისე სწრა­ფად მო­ა­ხერ­ხა ეს. თორ­ნი­კეს­თან უბე­დური შემ­თხ­ვე­ვე­ბის დრო­საც კი წყნა­რად ვარ (ი­ცი­ნის). ბევ­რი მსა­ხი­ო­ბი ვერ შეძ­ლებ­და მის ად­გილ­ზე ჩემს გა­დარ­ჩე­ნას.

- რო­გორ ახერ­ხებ დღის გა­ნა­წი­ლე­ბას ბავ­შ­ვ­სა და საქ­მე­ზე?
- მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვა­ნა­წი­ლებ დროს, თუ საქ­მე არ მაქვს, სულ და­ნი­ელ­თან ერ­თად ვარ. კარ­გი ბავ­შ­ვია, ღა­მით კარ­გად სძი­ნავს, მხო­ლოდ გა­დატ­რი­ა­ლე­ბი­სას იღ­ვი­ძებს და ამ დროს მას­თან უნ­და იყო. მე დი­ლის 6 სა­ა­თამ­დე ვერ ვი­ძი­ნებ, 7 სა­ათ­ზე კი და­ნი იღ­ვი­ძებს. ვე­თა­მა­შე­ბით, ვაჭ­მევთ და მე­რე თუ გა­და­ღე­ბა არ მაქვს, ერ­თად ვი­ძი­ნებთ. დე­და მეხ­მა­რე­ბა და­ნი­ე­ლის აღ­ზ­რ­და­ში. ყო­ველ­დღე მა­ო­ცებს ბავ­შ­ვი, 5 თვის იყო, რო­ცა პირ­ვე­ლად თქვა დე­და, მაგ­რამ მგო­ნია გა­უც­ნო­ბი­ე­რებ­ლად ამ­ბობ­და, ბო­ლო ორი დღეა, მა­მას ამ­ბობს.

- დე­დო­ბა რო­გო­რია?
- სას­წა­უ­ლია, არ ვი­ცი, რო­გორ გად­მოვ­ცე ეს გრძნო­ბა. ბევ­რად ამაღ­ლე­ბუ­ლია, ვიდ­რე სხვა გრძნო­ბე­ბი, რო­ცა და­ნი­ზე ვფიქ­რობ, გუ­ლი მიჩ­ქარ­დე­ბა. ყო­ველ­დღი­უ­რად გვა­ო­ცებს. ბო­ლოს უნ­დო­და სა­კუ­თა­რი ხე­ლის და თა­ვის ჩრდი­ლის

და­ჭე­რა, მაგ­რამ მიხ­ვ­და, რომ ვერ და­ი­ჭერდა (ი­ცი­ნის).

- ირაკ­ლი გეხ­მა­რე­ბა და­ნი­ე­ლის აღ­ზ­რ­და­ში?
- ირაკ­ლი თვი­თო­ნაც ძა­ლი­ან და­კა­ვე­ბუ­ლია. მი­სი გუნ­დი ახ­ლა 12 დღით ლატ­ვი­ა­ში იყო. ყვე­ლა ერ­თ­მა­ნეთს ვეხ­მა­რე­ბით, მაგ­რამ გან­სა­კუთ­რე­ბით დე­და­ჩე­მი გვეხ­მა­რე­ბა, დე­და ექი­მია და ძა­ლი­ან წყნა­რად ვარ, რო­ცა ბავ­შ­ვი მას­თან არის. თუმ­ცა მა­ინც გა­მუდ­მე­ბით ვრე­კავ სახ­ლ­ში და ვკითხუ­ლობ ბავ­შ­ვის ამ­ბავს, ახა­ლი წლის ღა­მით მე და ირაკ­ლი რამ­დე­ნი­მე ად­გილ­ზე წა­ვე­დით, ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში ერ­თხელ ვრე­კავ­დი შინ და ბო­ლოს დე­დამ მითხ­რა, დაგ­ვას­ვე­ნე, ნუ რე­კავ ამ­დენ­ჯე­რო. რო­ცა და­ნი და­ი­ბა­და, მე­გო­ნა ხელ­ში ვერ ავიყ­ვან­დი, პირ­ველ დღე­ებ­ში, სა­ნამ ჭიპ­ლა­რი მოძ­ვ­რე­ბო­და, ძა­ლი­ან მე­ში­ნო­და, მაგ­რამ მა­ლე შე­ვეჩ­ვიე ყვე­ლა­ფერს.

- "პა­რა­დოქ­სის" გარ­და სხვა რა შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი გაქვს?
- ჯერ­ჯე­რო­ბით არა­ნა­ი­რი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა არ არის. თე­ბერ­ვალ­ში უნ­და წავ­სუ­ლი­ყა­ვი საზღ­ვარ­გა­რეთ ერთ-ერთ ფილ­მ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ასე­ვე 10 იან­ვარს იყო და­გეგ­მი­ლი ჩე­მი ერე­ვან­ში გამ­გ­ზავ­რე­ბა, მაგ­რამ სე­რი­ა­ლის გა­და­ღე­ბე­ბის გა­მო უარის თქმა მო­მიხ­და ამ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბებ­ზე.

- შვი­ლის გა­მო გარ­თო­ბა­ზე უარის თქმა მო­გიხ­და?
- ყვე­ლას ასე ჰგო­ნია, თუმ­ცა იმ­დე­ნი წე­ლი გა­ვერ­თე და თა­ნაც ისე ძა­ლი­ან მაგ­რად, რომ საკ­მა­რი­სია (ი­ცი­ნის). თვე­ში ერ­თხელ დავ­დი­ვართ მე და ირაკ­ლი გა­სარ­თო­ბად კლუბ­ში ან სხვა­გან. მომ­ბეზ­რ­და კი­დეც ეს ყვე­ლა­ფე­რი. ალ­ბათ გა­ვი­ზარ­დე.

თამარ ბოჭორიშვილი