რაც შენ წახვედი...

რაც შენ წახვედი,
მე ვსვამ ყავას შენი ფინჯნიდან,
მაშინებს ყველა ქედმაღალი გადმოსახედი,
გაქაფულ ჭურჭელს ნიჟარასთან ვაწყობ მიჯრით და ვტოვებ. დამჩემდა გულგრილობა, რაც შენ წახვედი.
რაც შენ წახვედი, მე ვიძინებ სწორედ იმ მხარეს
შენ რომ გეძინა ჩვენს საწოლში და იმ მანძილებს,
ჩვენ რომ გვაშორებს, დიდი ხნის წინ როგორც მითხარი, ვამოკლებ ფიქრით და ტკივილებს ჩვენსას ვაძინებ.
რაც შენ წახვედი,
ჯიბით დამაქვს შენი დანა და
ჩემთან მერცხლები დაბრუნებას აგვიანებენ,
მიჭირს, მჯეროდეს, რომ რატომღაც, მუდამ ავად ვარ
და არ მიხდება შენი შავი რეიბანები.
მე ისიც ვიცი,
გესიზმრება ჩვენი ოთახი,
რომელსაც მთვარე მოკრძალებულ შუქით ანათებს,
ვზივარ და ვფიქრობ,
ჩემს ნაკვალევს როდის მონახავ,
თმიდან მდის წყალი და მაცვია შენი ხალათი.
რაც შენ წახვედი,
შეიცვალა მთელი სამყარო
და ჩემს ბილიკებს აეკიდა ყველა თავხედი,
მე კი, უბრალოდ, გამოვტყდები და გაგახარებ,
რომ უფრო მეტად შემიყვარდი შენ, რაც წახვედი...