თემიკო ჭიჭინაძეს წიგნის მაღაზიაში სიარულის აზარტი აქვს
1 490 ნახვა
მსახიობ თემიკო ჭიჭინაძეს პოეზია უყვარს და ხშირად კითხულობს. ასევე ინტერესდება თანამედროვე მწერლების შემოქმედებით და მისთვის უკვე ნაცნობ ავტორებსაც ხშირად უბრუნდება. შეუძლია, ნაწარმოებს კომპიუტერში გაეცნოს, მაგრამ მისთვის წიგნს უფრო სხვა ''მუღამი'' და ''იდუმალება'' აქვს. წლების განმავლობაში გამორჩეულად მოსწონდა არაერთი პერსონაჟი, მათ შორის დ"არტანიანი, ჰოლდენ კოლფილდი, ხოლო დონ კიხოტი დღემდე მის საყვარელ გმირად რჩება. ამბობს, რომ წიგნებზე ყოველთვის გულით ლაპარაკობს და ეს მისი ერთ-ერთი საყვარელი თემაა...
- ხშირ შემთხვევაში პოეზიისადმი ტრაფარეტული მიდგომაა. ზოგიერთმა ადამიანმა ერთი პოეტის რამდენიმე საყოველთაოდ ცნობილი ლექსი იცის და ჰგონია, რომ იმ პოეტის პოეზიას იცნობს. ვთქვათ, თუნდაც გენიოს გალაკტიონს, მაგრამ მას მხოლოდ ''მე და ღამე'' არ დაუწერია. ლექსი პოეტის ცხოვრებაა და ისინი ეტაპობრივად, წლების მიხედვით რომ დაალაგო, მიხვდები, რა გაიარა და როგორ ყალიბდებოდა ესა თუ ის ადამიანი.
- თეატრალურ ინსტიტუტში, ალბათ, უმთავრესად პროფესიული ლიტერატურის კითხვა გიწევდათ...
- დიახ. ბატონი გიგა ლორთქიფანიძისგან მკაცრი დავალება გვქონდა, რომ ყოველდღიურად თითო პიესა გვეკითხა. გვეუბნებოდა, პიესებს ახლა თუ არ წაიკითხავთ, მერე საერთოდ აღარ დაინტერესდებით, არადა, მსახიობისთვის ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი და მნიშვნელოვანია პიესების ცოდნაო. ახლა რომ ვიხსენებ, თვის განმავლობაში 30 პიესას ნამდვილად ვერ ვკითხულობდი, მთლად ასე ბეჯითადაც ნუ გამომიყვანთ (იღიმის), მაგრამ სტუდენტობის დროს, ბატონი გიგას დავალებით, ძალიან ბევრი პიესა მაქვს წაკითხული. სხვათა შორის, შემდეგ ეს ჩვევაში გადამივიდა და ახლაც დიდი სიამოვნებით ვკითხულობ ჩემთვის ახალ დრამატურგებს.
- უწინ დიდი ძალისხმევა სჭირდებოდა ამა თუ იმ ავტორის წიგნის ხელში ჩაგდებას...
- დიახ, განსაკუთრებით მათი, ვინც არ იყვნენ პოპულისტური რეჟიმის იდეოლოგები. იყო პერიოდი, როცა წიგნი ჩემი ხელით ამიკინძავს. ნაწარმოებებს სხვადასხვა ჟურნალიდან ვაგროვებდით. ძირითადად ეს იყო ''ინასტრანნაია ლიტერატურა'', სადაც იბეჭდებოდა ისეთი შემოქმედება, რომლის შოვნა შეუძლებელი იყო. რამდენიმე თვის განმავლობაში გვიწევდა ფურცლების ამოხევა და ბოლოს წიგნად ვკინძავდით. დღემდე მაქვს შემონახული რამდენიმე ასეთი წიგნი. მათ მუყაოზე გადაკრულ ბორდოსფერ ყდას ვუკეთებდი. წიგნების თხოვებაც ძალიან აქტიურად ხდებოდა და ამგვარად ხელიდან ხელში გადადიოდა. ასე მაქვს წაკითხული ''დოქტორი ჟივაგო''. წიგნი აუცილებლად უნდა დაგებრუნებინა დათქმულ დროს, რადგან შემდეგ სხვაც იყო რიგში. საერთოდ, ჩვევად მაქვს წიგნის მაღაზიებში სიარული. შეიძლება არაფერი ვიყიდო, მაგრამ აუცილებლად უნდა დავათვალიერო, ხანდახან რამეს გამოვაყოლებ ხოლმე.
- ბოლო ხანს რა შეიძინეთ?
- რობერტ ბერნსის ლექსების კრებული, რომელიც რუსულ და ინგლისურ ენებზეა. ეს ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი შოტლანდიელი პოეტია. ძველი გამოცემაა და ბუკინისტურ მაღაზიაში წავაწყდი. ახლახან ჩემმა მეგობარმა გუგა კოტეტიშვილმა ძალიან კარგი წიგნი მაჩუქა, მამამისის, ბატონი ვახუშტის მიერ ნათარგმნი რილკეს პოეზია. საწოლთან ტუმბოზე რამდენიმე წიგნი მიდევს და ხასიათის მიხედვით ვკითხულობ ხოლმე. სხვათა შორის, ჩვენთან ისეთი კარგი წიგნის მაღაზიები არ არის, როგორიც სხვაგან. ამას წინათ დიდი ხნით მომიხდა მოსკოვში გადაღებებზე ყოფნა. რაც უნდა ვაგინოთ რუსეთს და ვეომოთ, წიგნის სიყვარულში ვერ გავეჯიბრებით. მაღაზიებიც ძალიან კარგად აქვთ მოწყობილი და წიგნის ინდუსტრიაც ჩქეფს, რაც ჩვენთვის შესაშურია.
- მოსკოვში რა გადაღებებზე იყავით?
- კომედიურ სერიალში ვმონაწილეობ, რომელსაც ''უკანასკნელი მაგიკიანი'' ჰქვია. მაგიკიანი სომეხია და მე მის ქართველ მეგობარს ვთამაშობ. სერიალი ერთ-ერთ რუსულ არხზე გადის. პირველი სეზონი დასრულდა, მეორეს ახლა დაიწყებენ და შემდეგ მესამე სეზონის გადაღებებზე გავემგზავრები. - ჩვენს თემას მივუბრუნდები, თანამედროვე ავტორები და მათ მიერ ნაჩუქარი წიგნები...
- მაქვს დათო ტურაშვილის, ლაშა ბუღაძის, აკა მორჩილაძის, ნიკო გომელაურის ნაჩუქარი წიგნები. ახლა ნიკოს ლექსებსაც ვკითხულობ, რომელიც დათო საყვარელიძემ მაჩუქა. ჩვენ ახალ სპექტაკლზე ვმუშაობთ, რომელიც ნიკო გომელაურის პოეზიის მიხედვით იდგმება და მას თებერვალში რუსთაველის თეატრის ექსპერიმენტულ სცენაზე წარმოვადგენთ. მასში რამდენიმე მსახიობი ვმონაწილეობთ. ყველანი დიდი სიყვარულითა და მოწიწებით მოვეკიდეთ ამ საქმეს და ვნახოთ რა გამოვა. ნიკოს ეს ჩვენგან ნამდვილად ეკუთვნის.
- სცენაზე როგორც ქართველ ავტორთა, ისე უცხოელთა პიესებში თამაში გიწევთ. თქვენთვის გამორჩეული ავტორი რომელია?
- არ ვიქნები ორიგინალური და შექსპირს დავასახელებ. ძალიან ღრმა და დიდი დრამატურგია. თითოეული პერსონაჟი ისე აქვს ''აწყობილი'', რომ ყოველთვის საინტერესოა. საერთოდ, როცა რომელიმე სპექტაკლში ვთამაშობ, იმ მომენტში ის ავტორიც მიყვარს და პერსონაჟიც. მუშაობის დროს ვცდილობ, ბოლომდე გავუგო ავტორს, მის გმირს და მისი ცხოვრებით ვიცხოვრო.
- თავად თუ გიცდიათ რამის დაწერა?
- კი, სიყმაწვილის ჟამს, ალბათ, ყველა ცდილობს, თავისი ნაფიქრალი და ნაჯახირალი ფურცელზე გადაიტანოს, მაგრამ ხომ ხედავ, დღეს არ ვარ მწერალი (იღიმის). ერთხელ მივქარე და ნაწერი ჩემს რამდენიმე ძმაკაცს ვანახვე. როგორც ახალგაზრდობაში ვიცით ხოლმე, მათაც ისე, დაუნდობლად შემაფასეს და გამაქილიკეს. რა თქმა უნდა, ამ თემაზე ახლა ვხუმრობ. ლექსებსაც ვწერდი და პროზაშიც მაქვს ბედი ნაცადი, მაგრამ, როგორც ხედავ, ეს ყველაფერი სამოყვარულო დონეზე გაიყინა (იღიმის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- ხშირ შემთხვევაში პოეზიისადმი ტრაფარეტული მიდგომაა. ზოგიერთმა ადამიანმა ერთი პოეტის რამდენიმე საყოველთაოდ ცნობილი ლექსი იცის და ჰგონია, რომ იმ პოეტის პოეზიას იცნობს. ვთქვათ, თუნდაც გენიოს გალაკტიონს, მაგრამ მას მხოლოდ ''მე და ღამე'' არ დაუწერია. ლექსი პოეტის ცხოვრებაა და ისინი ეტაპობრივად, წლების მიხედვით რომ დაალაგო, მიხვდები, რა გაიარა და როგორ ყალიბდებოდა ესა თუ ის ადამიანი.
- თეატრალურ ინსტიტუტში, ალბათ, უმთავრესად პროფესიული ლიტერატურის კითხვა გიწევდათ...
- დიახ. ბატონი გიგა ლორთქიფანიძისგან მკაცრი დავალება გვქონდა, რომ ყოველდღიურად თითო პიესა გვეკითხა. გვეუბნებოდა, პიესებს ახლა თუ არ წაიკითხავთ, მერე საერთოდ აღარ დაინტერესდებით, არადა, მსახიობისთვის ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი და მნიშვნელოვანია პიესების ცოდნაო. ახლა რომ ვიხსენებ, თვის განმავლობაში 30 პიესას ნამდვილად ვერ ვკითხულობდი, მთლად ასე ბეჯითადაც ნუ გამომიყვანთ (იღიმის), მაგრამ სტუდენტობის დროს, ბატონი გიგას დავალებით, ძალიან ბევრი პიესა მაქვს წაკითხული. სხვათა შორის, შემდეგ ეს ჩვევაში გადამივიდა და ახლაც დიდი სიამოვნებით ვკითხულობ ჩემთვის ახალ დრამატურგებს.
- უწინ დიდი ძალისხმევა სჭირდებოდა ამა თუ იმ ავტორის წიგნის ხელში ჩაგდებას...
- დიახ, განსაკუთრებით მათი, ვინც არ იყვნენ პოპულისტური რეჟიმის იდეოლოგები. იყო პერიოდი, როცა წიგნი ჩემი ხელით ამიკინძავს. ნაწარმოებებს სხვადასხვა ჟურნალიდან ვაგროვებდით. ძირითადად ეს იყო ''ინასტრანნაია ლიტერატურა'', სადაც იბეჭდებოდა ისეთი შემოქმედება, რომლის შოვნა შეუძლებელი იყო. რამდენიმე თვის განმავლობაში გვიწევდა ფურცლების ამოხევა და ბოლოს წიგნად ვკინძავდით. დღემდე მაქვს შემონახული რამდენიმე ასეთი წიგნი. მათ მუყაოზე გადაკრულ ბორდოსფერ ყდას ვუკეთებდი. წიგნების თხოვებაც ძალიან აქტიურად ხდებოდა და ამგვარად ხელიდან ხელში გადადიოდა. ასე მაქვს წაკითხული ''დოქტორი ჟივაგო''. წიგნი აუცილებლად უნდა დაგებრუნებინა დათქმულ დროს, რადგან შემდეგ სხვაც იყო რიგში. საერთოდ, ჩვევად მაქვს წიგნის მაღაზიებში სიარული. შეიძლება არაფერი ვიყიდო, მაგრამ აუცილებლად უნდა დავათვალიერო, ხანდახან რამეს გამოვაყოლებ ხოლმე.
- ბოლო ხანს რა შეიძინეთ?
- რობერტ ბერნსის ლექსების კრებული, რომელიც რუსულ და ინგლისურ ენებზეა. ეს ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი შოტლანდიელი პოეტია. ძველი გამოცემაა და ბუკინისტურ მაღაზიაში წავაწყდი. ახლახან ჩემმა მეგობარმა გუგა კოტეტიშვილმა ძალიან კარგი წიგნი მაჩუქა, მამამისის, ბატონი ვახუშტის მიერ ნათარგმნი რილკეს პოეზია. საწოლთან ტუმბოზე რამდენიმე წიგნი მიდევს და ხასიათის მიხედვით ვკითხულობ ხოლმე. სხვათა შორის, ჩვენთან ისეთი კარგი წიგნის მაღაზიები არ არის, როგორიც სხვაგან. ამას წინათ დიდი ხნით მომიხდა მოსკოვში გადაღებებზე ყოფნა. რაც უნდა ვაგინოთ რუსეთს და ვეომოთ, წიგნის სიყვარულში ვერ გავეჯიბრებით. მაღაზიებიც ძალიან კარგად აქვთ მოწყობილი და წიგნის ინდუსტრიაც ჩქეფს, რაც ჩვენთვის შესაშურია.
- მოსკოვში რა გადაღებებზე იყავით?
- კომედიურ სერიალში ვმონაწილეობ, რომელსაც ''უკანასკნელი მაგიკიანი'' ჰქვია. მაგიკიანი სომეხია და მე მის ქართველ მეგობარს ვთამაშობ. სერიალი ერთ-ერთ რუსულ არხზე გადის. პირველი სეზონი დასრულდა, მეორეს ახლა დაიწყებენ და შემდეგ მესამე სეზონის გადაღებებზე გავემგზავრები. - ჩვენს თემას მივუბრუნდები, თანამედროვე ავტორები და მათ მიერ ნაჩუქარი წიგნები...
- მაქვს დათო ტურაშვილის, ლაშა ბუღაძის, აკა მორჩილაძის, ნიკო გომელაურის ნაჩუქარი წიგნები. ახლა ნიკოს ლექსებსაც ვკითხულობ, რომელიც დათო საყვარელიძემ მაჩუქა. ჩვენ ახალ სპექტაკლზე ვმუშაობთ, რომელიც ნიკო გომელაურის პოეზიის მიხედვით იდგმება და მას თებერვალში რუსთაველის თეატრის ექსპერიმენტულ სცენაზე წარმოვადგენთ. მასში რამდენიმე მსახიობი ვმონაწილეობთ. ყველანი დიდი სიყვარულითა და მოწიწებით მოვეკიდეთ ამ საქმეს და ვნახოთ რა გამოვა. ნიკოს ეს ჩვენგან ნამდვილად ეკუთვნის.
- სცენაზე როგორც ქართველ ავტორთა, ისე უცხოელთა პიესებში თამაში გიწევთ. თქვენთვის გამორჩეული ავტორი რომელია?
- არ ვიქნები ორიგინალური და შექსპირს დავასახელებ. ძალიან ღრმა და დიდი დრამატურგია. თითოეული პერსონაჟი ისე აქვს ''აწყობილი'', რომ ყოველთვის საინტერესოა. საერთოდ, როცა რომელიმე სპექტაკლში ვთამაშობ, იმ მომენტში ის ავტორიც მიყვარს და პერსონაჟიც. მუშაობის დროს ვცდილობ, ბოლომდე გავუგო ავტორს, მის გმირს და მისი ცხოვრებით ვიცხოვრო.
- თავად თუ გიცდიათ რამის დაწერა?
- კი, სიყმაწვილის ჟამს, ალბათ, ყველა ცდილობს, თავისი ნაფიქრალი და ნაჯახირალი ფურცელზე გადაიტანოს, მაგრამ ხომ ხედავ, დღეს არ ვარ მწერალი (იღიმის). ერთხელ მივქარე და ნაწერი ჩემს რამდენიმე ძმაკაცს ვანახვე. როგორც ახალგაზრდობაში ვიცით ხოლმე, მათაც ისე, დაუნდობლად შემაფასეს და გამაქილიკეს. რა თქმა უნდა, ამ თემაზე ახლა ვხუმრობ. ლექსებსაც ვწერდი და პროზაშიც მაქვს ბედი ნაცადი, მაგრამ, როგორც ხედავ, ეს ყველაფერი სამოყვარულო დონეზე გაიყინა (იღიმის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
