თაკო ჩორგოლაშვილი მანქანით თავის მეწყვილე გაგა თოდუას დაეჯახა
1 730 ნახვა
ტელეჟურნალისტ თაკო ჩორგოლაშვილს პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ფინალში პრიზად შესანიშნავი საჩუქარი ერგო – შავი ფერის "კია კარდენზა". ეს კომფორტული და მდიდრული ავტომანქანა მის ცხოვრებაში ძალიან საჭირო დროს გამოჩნდა, რადგან უმანქანოდ იყო დარჩენილი. ახალი, პირდაპირ სალონიდან გამოყვანილი, როგორც ამბობენ ხოლმე, ტაოტიანი ავტომობილი არასოდეს ჰყოლია.
მიუხედავად იმისა, რომ თაკოს ქალაქში მოძრაობა ხუთი თითივით აქვს შესწავლილი და საგზაო მოულოდნელობებისთვის ყოველთვის მზადყოფნაშია, ახალი მანქანით სიარულის მაინც ეშინია. საჭესთან ყველაზე მეტ შენიშვნას ქმრისგან, კალათბურთელ რეზი დიდიასგან იღებს, ამიტომ არ უყვარს, როცა მანქანით ერთად მგზავრობენ.
– თაკო, პირველ რიგში, გილოცავთ ახალ მანქანას, სულ მწვანეზე გევლოთ! როგორ მოგწონთ პროექტის საჩუქარი?
– სულ ახალია, ბოლო გამოშვება "კია კარდენზა", ძალიან მომწონს! სცენაზე რომ ვიდექი, იმდენად ბედნიერი ვიყავი, მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა, მე გავიმარჯვებდი თუ ქეთი ხატიაშვილი. ვფიქრობ, რომ ორივე ღირსეულ მონაწილედ დავრჩით და ორივემ კარგი საჩუქარი მივიღეთ. ავტომობილი ძალიან საჭირო დროს მაჩუქეს.
– მანამდე არასოდეს გქონიათ ავტომობილი?
– კი, "მაზდა 3" მყავდა, მაგრამ ახლობელს ვათხოვე და ორმოში ისე ჩაარტყა, სასწრაფოდ გავყიდეთ. უმანქანოდ ვიყავი დარჩენილი და, რომ არ დაგიმალოთ, ავტომობილი ძალიან მინდოდა. მქონდა საშუალება, ეს ავტომობილი ფინალის დღეს, კონცერტის დაწყებამდე მენახა. ძალიან მაგარი მანქანაა–მეთქი, მაშინვე აღვნიშნე და ჩემს ხელშიც აღმოჩნდა!
– იმ დღესვე დაჯექით თქვენი ახალი "კიას" საჭესთან?
– კი. პროექტი რომ დასრულდა, ჩემთან ერთად ჩემი მეუღლე, დედაჩემი და სხვა ახლობლები იყვნენ. საჭესთან მაშინვე დავჯექი. იმ წუთას ემოციებისგან ისეთი დაცლილი და აჟიტირებული ვიყავი, მალე გავაჩერე და ჩემს ქმარს ვთხოვე წაეყვანა. რეზის ჩემი საჩუქარი ძალიან მოეწონა, მთელი საღამო სიამოვნებით გვატარა. ორივემ აღვნიშნეთ, რომ საოცრად რბილად დადის, კომფორტულია. მანქანის პირობებში რაც კი შეიძლება ინატრო, ყველაფერი აქვს. თან ისეთი ლამაზია, მასთან საკუთარი თავიც ძალიან მომწონს. რამდენიმე დღეა, რაც გავიფორმე და ქალაქში აქტიურად არც მივლია. თან ეს პერიოდი შვებულება მქონდა აღებული.
– თბილისის გადატვირთულ მოძრაობაში არ შეგეშინდებათ ახალი მანქანით გასვლა?
– მიუხედავად იმისა, რომ წლებია, რაც საჭესთან ვზივარ, ამ ავტომობილით თბილისში გასვლა ნამდვილად შემეშინდება. მანქანა ყოველთვის განსაკუთრებულად მიყვარდა. პატარა ვიყავი, როცა მამაჩემს ვეხვეწებოდი, ჩემთვის ტარება ესწავლებინა. "ნივა" იყო პირველი ავტომობილი, რომელიც გავატარე და ძალიან ბედნიერი ვიყავი. 14 წლიდან მანქანის მართვა იმდენად კარგად ვისწავლე, რომ ვთვლი, არ ვარ ცუდი მძღოლი. და მაინც, იქიდან გამომდინარე, რომ ქართველებს მოძრაობის წესების დარღვევა გვიყვარს, ახალი მანქანით თბილისის ქუჩებში ალბათ დაძაბული ვივლი. მე თუ არა, სხვა დაარღვევს, ფეხით მოსიარულეებიც ძალიან ცუდად დადიან.
– ასეთ ვითარებაში მოძრაობის წესების დაცვა გიჭირთ?
– მოძრაობის წესების დაცვა თუ გინდა, აუცილებლად შეძლებ და დაიცავ. შეიძლება კანონმორჩილი მძღოლი ვარ, მაგრამ ხანდახან პატარ–პატარა დარღვევები მეც მახასიათებს. არსებობს სიტუაცია, როცა წესრიგის დაცვით უფრო ქმნი საფრთხეს. შუქნიშანზე გაჩერება, გზის დათმობა სხვა მძღოლის თუ ფეხით მოსიარულისთვის კი მჩვევია, მაგრამ ყოველთვის დამთმობი მძღოლი არ ვარ. სადაც საჭირო არ არის, იქ არ ვთმობ, მით უმეტეს, თუ გავბრაზდი. მოკლედ რომ გითხრათ, ობიექტური მძღოლი ვარ. როცა სხვა არღვევს ან გზას ცუდად მიჭრის, ამ დროს ნერვები მეშლება, მაგრამ აგრესიას ცუდად არ გამოვხატავ, არც ვიგინები და არც შეურაცხყოფის მიყენება მჩვევია ვინმესთვის.
– რა გძაბავთ ყველაზე მეტად მოძრაობის დროს?
– პირველ რიგში, რასაც მოვაწესრიგებდი, ქუჩაზე ფეხით მოსიარულეების გადასვლაა. ხანდახან შთაბეჭდილება მრჩება, რომ მძღოლებმა მოძრაობის წესები კარგად არ იციან. არ შეიძლება, თავხედურად სხვის გზაზე გაიარო. ყველას სადღაც გვეჩქარება და ბოლოს ისე გამოდის, რომ ამდენი მძღოლი არც საკუთარ თავზე ფიქრობს და არც სხვაზე. ყველა მძღოლს უნდა ჰქონდეს მოქალაქეობრივი შეგნება და ამით ყველაფერი დალაგდება. მიუხედავად იმისა, რომ სისწრაფე მიყვარს, ფრთხილი ვარ და სწრაფად არ დავდივარ.
– ქმრისგან შენიშვნებს არ იღებთ?
– არ მიყვარს, როცა რეზი მოძრაობის დროს შენიშვნებს მაძლევს და არც ის მიყვარს, როცა ერთად ვმგზავრობთ. არ აქვს მნიშვნელობა, როგორ ვატარებ, გამუდმებით მითითებებს იძლევა. ხანდახან სულ არ ვიმსახურებ შენიშვნას, მაგრამ ამა თუ იმ მანევრზე მაინც მეუბნება, ეს ასე არ უნდა გაგეკეთებინაო. რეზი ჩემ მიმართ ძალიან კრიტიკული და მაქსიმალისტია. მასთან შენიშვნები მეც მაქვს და როცა ერთად ვმგზავრობთ, ჩვენ შორის პატარა დაძაბულობები ყოველთვის იქმნება. ეს ერთმანეთის მიმართ მზრუნველობაზეც მიუთითებს.
ჩემს ქმარს "ლექსუსის" ჯიპი ჰყავს. მანქანებს იშვიათად ვცვლით, ეს პროცესი არ მიყვარს. რეზის თბილისში ყოფნა ხშირად არ უწევს, მაგრამ როცა ჩამოვა, ალბათ ჩემს ახალ მანქანაზე დაჯდომის სურვილი გაუჩნდება.
– უარს ეტყვით თუ ათხოვებთ?
– მიუხედავად იმისა, რომ რეზი ჩემთვის ძალიან ახლობელია, არ მიყვარს, როცა მანქანებს ვცვლით, მაგრამ უარს მაინც არ ვეტყვი.
– ავარიული შემთხვევა გახსენდებათ?
– სერიოზული ავარია არასოდეს მომსვლია. ორი შემთხვევა მახსენდება და ორივე მსუბუქი იყო. პირველად ხუთი მანქანა დავეჯახეთ ერთმანეთს, ოღონდ არავინ დაშავებულა. წინ მიმავალ ტაქსს ბავშვმა გადაურბინა, იმან დაამუხრუჭა და, მიუხედავად იმისა, რომ მანქანებს შორის საკმარისი მანძილი იყო, მის უკან მიმავალი ავტომობილები ერთმანეთს შევეჯახეთ. მას შემდეგ კიდევ უფრო ფრთხილი გავხდი.
მეორედ პროექტში ჩემს მეწყვილე გაგა თოდუას დავეჯახე, ოღონდ არ ვიცი, ერთმანეთი როგორ ვიპოვეთ. როგორ გინდა, ქალაქში შენი პარტნიორი მოძებნო და მერე დაეჯახო?! ორივე რეპეტიციაზე მივიჩქაროდით, ოღონდ სარეპეტიციოსთან არ შევხვედრივართ ერთმანეთს, მანამდე დავეჯახე. უკუსვლით მივდიოდი, გაგა კი უკან გამომყოლია და ამ დროს დავეჯახე. მანქანებიდან რომ გადმოვედით და ერთმანეთი დავინახეთ, ორივეს გაგვეცინა. კიდევ კარგი, გაგას მაშინ "მერსედესი" არ ჰყავდა. მის ძველ ავტომობილს კარი მთლიანად შევუღუნე და ამაზე დღესაც კარგად ვხალისობთ.
– პატრული ხშირად გაჩერებთ?
– სხვათა შორის, მართვის მოწმობა რომ ავიღე, 4 თვე ისე ვიარე, პატრულს არ გავუჩერებივარ. არადა ძალიან მაინტერესებდა აპარატები, რომლებიც ალკოჰოლს ამოწმებდა. ხან სად ავეკიდებოდი პატრულს და ხან სად, აქეთ დავდევდი, რომ გავეჩერებინე. ბოლოს, როგორც იქნა, მაშინ გამაჩერა, როცა სამსახურიდან გამოვედი. ალკოჰოლზე შემამოწმეს და გამიშვეს.
იცით, ერთხელ რატომ დამაჯარიმეს? დიდი სავაჭრო ცენტრიდან რომ გამოვედი, ისეთი განათება იყო, ფარების ანთება დამავიწყდა და მთელი ქალაქი ასე მოვიარე. ბოლოს პატრული გამომეკიდა, გადამაყენებინა მანქანა და შემეკითხა: "ქალბატონო, სიბნელეში კარგად ხედავთ?". კი, ძალიან კარგად ვხედავ–მეთქი. უკეთესი იქნება, ფარები აანთოთო, მითხრეს და დამაჯარიმეს.
– მამაკაცების აზრით, ასეთი მნიშვნელოვანი ნიუანსები მხოლოდ ქალ მძღოლებს რჩებათ მხედველობიდან.
– არ ვეთანხმები იმას, რომ, რადგან, საჭესთან ქალია, ცუდი და უყურადღებო მძღოლია. თუ ქალმა მანქანის მართვა კარგად იცის, შანსი აქვს, მამაკაცზე უკეთ ატაროს. ვფიქრობ, რომ საჭესთან ქალი უფრო ემოციურია, მამაკაცი კი – მობილიზებული. სწორედ ამიტომ ითვლება, რომ მანქანას მამაკაცები უკეთესად მართავენ. საწინააღმდეგო არც არაფერი მაქვს – რადგან კაცია, მანქანა უკეთ უნდა იცოდეს! სულ არ მინდა, ავტომობილს ჩემს ქმარზე უკეთესად ვმართავდე.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
მიუხედავად იმისა, რომ თაკოს ქალაქში მოძრაობა ხუთი თითივით აქვს შესწავლილი და საგზაო მოულოდნელობებისთვის ყოველთვის მზადყოფნაშია, ახალი მანქანით სიარულის მაინც ეშინია. საჭესთან ყველაზე მეტ შენიშვნას ქმრისგან, კალათბურთელ რეზი დიდიასგან იღებს, ამიტომ არ უყვარს, როცა მანქანით ერთად მგზავრობენ.
– თაკო, პირველ რიგში, გილოცავთ ახალ მანქანას, სულ მწვანეზე გევლოთ! როგორ მოგწონთ პროექტის საჩუქარი?
– სულ ახალია, ბოლო გამოშვება "კია კარდენზა", ძალიან მომწონს! სცენაზე რომ ვიდექი, იმდენად ბედნიერი ვიყავი, მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა, მე გავიმარჯვებდი თუ ქეთი ხატიაშვილი. ვფიქრობ, რომ ორივე ღირსეულ მონაწილედ დავრჩით და ორივემ კარგი საჩუქარი მივიღეთ. ავტომობილი ძალიან საჭირო დროს მაჩუქეს.
– მანამდე არასოდეს გქონიათ ავტომობილი?
– კი, "მაზდა 3" მყავდა, მაგრამ ახლობელს ვათხოვე და ორმოში ისე ჩაარტყა, სასწრაფოდ გავყიდეთ. უმანქანოდ ვიყავი დარჩენილი და, რომ არ დაგიმალოთ, ავტომობილი ძალიან მინდოდა. მქონდა საშუალება, ეს ავტომობილი ფინალის დღეს, კონცერტის დაწყებამდე მენახა. ძალიან მაგარი მანქანაა–მეთქი, მაშინვე აღვნიშნე და ჩემს ხელშიც აღმოჩნდა!
– იმ დღესვე დაჯექით თქვენი ახალი "კიას" საჭესთან?
– კი. პროექტი რომ დასრულდა, ჩემთან ერთად ჩემი მეუღლე, დედაჩემი და სხვა ახლობლები იყვნენ. საჭესთან მაშინვე დავჯექი. იმ წუთას ემოციებისგან ისეთი დაცლილი და აჟიტირებული ვიყავი, მალე გავაჩერე და ჩემს ქმარს ვთხოვე წაეყვანა. რეზის ჩემი საჩუქარი ძალიან მოეწონა, მთელი საღამო სიამოვნებით გვატარა. ორივემ აღვნიშნეთ, რომ საოცრად რბილად დადის, კომფორტულია. მანქანის პირობებში რაც კი შეიძლება ინატრო, ყველაფერი აქვს. თან ისეთი ლამაზია, მასთან საკუთარი თავიც ძალიან მომწონს. რამდენიმე დღეა, რაც გავიფორმე და ქალაქში აქტიურად არც მივლია. თან ეს პერიოდი შვებულება მქონდა აღებული.
– თბილისის გადატვირთულ მოძრაობაში არ შეგეშინდებათ ახალი მანქანით გასვლა?
– მიუხედავად იმისა, რომ წლებია, რაც საჭესთან ვზივარ, ამ ავტომობილით თბილისში გასვლა ნამდვილად შემეშინდება. მანქანა ყოველთვის განსაკუთრებულად მიყვარდა. პატარა ვიყავი, როცა მამაჩემს ვეხვეწებოდი, ჩემთვის ტარება ესწავლებინა. "ნივა" იყო პირველი ავტომობილი, რომელიც გავატარე და ძალიან ბედნიერი ვიყავი. 14 წლიდან მანქანის მართვა იმდენად კარგად ვისწავლე, რომ ვთვლი, არ ვარ ცუდი მძღოლი. და მაინც, იქიდან გამომდინარე, რომ ქართველებს მოძრაობის წესების დარღვევა გვიყვარს, ახალი მანქანით თბილისის ქუჩებში ალბათ დაძაბული ვივლი. მე თუ არა, სხვა დაარღვევს, ფეხით მოსიარულეებიც ძალიან ცუდად დადიან.
– ასეთ ვითარებაში მოძრაობის წესების დაცვა გიჭირთ?
– მოძრაობის წესების დაცვა თუ გინდა, აუცილებლად შეძლებ და დაიცავ. შეიძლება კანონმორჩილი მძღოლი ვარ, მაგრამ ხანდახან პატარ–პატარა დარღვევები მეც მახასიათებს. არსებობს სიტუაცია, როცა წესრიგის დაცვით უფრო ქმნი საფრთხეს. შუქნიშანზე გაჩერება, გზის დათმობა სხვა მძღოლის თუ ფეხით მოსიარულისთვის კი მჩვევია, მაგრამ ყოველთვის დამთმობი მძღოლი არ ვარ. სადაც საჭირო არ არის, იქ არ ვთმობ, მით უმეტეს, თუ გავბრაზდი. მოკლედ რომ გითხრათ, ობიექტური მძღოლი ვარ. როცა სხვა არღვევს ან გზას ცუდად მიჭრის, ამ დროს ნერვები მეშლება, მაგრამ აგრესიას ცუდად არ გამოვხატავ, არც ვიგინები და არც შეურაცხყოფის მიყენება მჩვევია ვინმესთვის.
– რა გძაბავთ ყველაზე მეტად მოძრაობის დროს?
– პირველ რიგში, რასაც მოვაწესრიგებდი, ქუჩაზე ფეხით მოსიარულეების გადასვლაა. ხანდახან შთაბეჭდილება მრჩება, რომ მძღოლებმა მოძრაობის წესები კარგად არ იციან. არ შეიძლება, თავხედურად სხვის გზაზე გაიარო. ყველას სადღაც გვეჩქარება და ბოლოს ისე გამოდის, რომ ამდენი მძღოლი არც საკუთარ თავზე ფიქრობს და არც სხვაზე. ყველა მძღოლს უნდა ჰქონდეს მოქალაქეობრივი შეგნება და ამით ყველაფერი დალაგდება. მიუხედავად იმისა, რომ სისწრაფე მიყვარს, ფრთხილი ვარ და სწრაფად არ დავდივარ.
– ქმრისგან შენიშვნებს არ იღებთ?
– არ მიყვარს, როცა რეზი მოძრაობის დროს შენიშვნებს მაძლევს და არც ის მიყვარს, როცა ერთად ვმგზავრობთ. არ აქვს მნიშვნელობა, როგორ ვატარებ, გამუდმებით მითითებებს იძლევა. ხანდახან სულ არ ვიმსახურებ შენიშვნას, მაგრამ ამა თუ იმ მანევრზე მაინც მეუბნება, ეს ასე არ უნდა გაგეკეთებინაო. რეზი ჩემ მიმართ ძალიან კრიტიკული და მაქსიმალისტია. მასთან შენიშვნები მეც მაქვს და როცა ერთად ვმგზავრობთ, ჩვენ შორის პატარა დაძაბულობები ყოველთვის იქმნება. ეს ერთმანეთის მიმართ მზრუნველობაზეც მიუთითებს.
ჩემს ქმარს "ლექსუსის" ჯიპი ჰყავს. მანქანებს იშვიათად ვცვლით, ეს პროცესი არ მიყვარს. რეზის თბილისში ყოფნა ხშირად არ უწევს, მაგრამ როცა ჩამოვა, ალბათ ჩემს ახალ მანქანაზე დაჯდომის სურვილი გაუჩნდება.
– უარს ეტყვით თუ ათხოვებთ?
– მიუხედავად იმისა, რომ რეზი ჩემთვის ძალიან ახლობელია, არ მიყვარს, როცა მანქანებს ვცვლით, მაგრამ უარს მაინც არ ვეტყვი.
– ავარიული შემთხვევა გახსენდებათ?
– სერიოზული ავარია არასოდეს მომსვლია. ორი შემთხვევა მახსენდება და ორივე მსუბუქი იყო. პირველად ხუთი მანქანა დავეჯახეთ ერთმანეთს, ოღონდ არავინ დაშავებულა. წინ მიმავალ ტაქსს ბავშვმა გადაურბინა, იმან დაამუხრუჭა და, მიუხედავად იმისა, რომ მანქანებს შორის საკმარისი მანძილი იყო, მის უკან მიმავალი ავტომობილები ერთმანეთს შევეჯახეთ. მას შემდეგ კიდევ უფრო ფრთხილი გავხდი.
მეორედ პროექტში ჩემს მეწყვილე გაგა თოდუას დავეჯახე, ოღონდ არ ვიცი, ერთმანეთი როგორ ვიპოვეთ. როგორ გინდა, ქალაქში შენი პარტნიორი მოძებნო და მერე დაეჯახო?! ორივე რეპეტიციაზე მივიჩქაროდით, ოღონდ სარეპეტიციოსთან არ შევხვედრივართ ერთმანეთს, მანამდე დავეჯახე. უკუსვლით მივდიოდი, გაგა კი უკან გამომყოლია და ამ დროს დავეჯახე. მანქანებიდან რომ გადმოვედით და ერთმანეთი დავინახეთ, ორივეს გაგვეცინა. კიდევ კარგი, გაგას მაშინ "მერსედესი" არ ჰყავდა. მის ძველ ავტომობილს კარი მთლიანად შევუღუნე და ამაზე დღესაც კარგად ვხალისობთ.
– პატრული ხშირად გაჩერებთ?
– სხვათა შორის, მართვის მოწმობა რომ ავიღე, 4 თვე ისე ვიარე, პატრულს არ გავუჩერებივარ. არადა ძალიან მაინტერესებდა აპარატები, რომლებიც ალკოჰოლს ამოწმებდა. ხან სად ავეკიდებოდი პატრულს და ხან სად, აქეთ დავდევდი, რომ გავეჩერებინე. ბოლოს, როგორც იქნა, მაშინ გამაჩერა, როცა სამსახურიდან გამოვედი. ალკოჰოლზე შემამოწმეს და გამიშვეს.
იცით, ერთხელ რატომ დამაჯარიმეს? დიდი სავაჭრო ცენტრიდან რომ გამოვედი, ისეთი განათება იყო, ფარების ანთება დამავიწყდა და მთელი ქალაქი ასე მოვიარე. ბოლოს პატრული გამომეკიდა, გადამაყენებინა მანქანა და შემეკითხა: "ქალბატონო, სიბნელეში კარგად ხედავთ?". კი, ძალიან კარგად ვხედავ–მეთქი. უკეთესი იქნება, ფარები აანთოთო, მითხრეს და დამაჯარიმეს.
– მამაკაცების აზრით, ასეთი მნიშვნელოვანი ნიუანსები მხოლოდ ქალ მძღოლებს რჩებათ მხედველობიდან.
– არ ვეთანხმები იმას, რომ, რადგან, საჭესთან ქალია, ცუდი და უყურადღებო მძღოლია. თუ ქალმა მანქანის მართვა კარგად იცის, შანსი აქვს, მამაკაცზე უკეთ ატაროს. ვფიქრობ, რომ საჭესთან ქალი უფრო ემოციურია, მამაკაცი კი – მობილიზებული. სწორედ ამიტომ ითვლება, რომ მანქანას მამაკაცები უკეთესად მართავენ. საწინააღმდეგო არც არაფერი მაქვს – რადგან კაცია, მანქანა უკეთ უნდა იცოდეს! სულ არ მინდა, ავტომობილს ჩემს ქმარზე უკეთესად ვმართავდე.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
