ნანუკა გოგიჩაიშვილმა კრივში ვარჯიში დაიწყო
1 829 ნახვა
მოდელსა და ტელესახე ნანუკა გოგიჩაიშვილს ჯობია, ცუდად არსად გადაეყაროთ, თორემ შეიძლება დაგალურჯოთ. მას ახალი გატაცება აქვს – კრივში ვარჯიშობს და უკვე კუნთებიც დაიყენა. ამ წელს კიდევ ერთი მიზანი დაისახა – ბედის საძიებლად იტალიაში წასვლას აპირებს, ჰგონია, რომ იქ საკუთარ თავს იპოვის.
– ნანუკა, ძალიან წუნია აღმოჩნდით. როგორც ამბობთ, ბევრი თაყვანისმცემელი გყავთ, მაგრამ საქმრო ვერ აარჩიეთ.
– გათხოვებისთვის მზად არ ვარ. თაყვანისმცემლები ჩემი ლოდინით არ იღლებიან და უკვე მგონია, რომ ნათესავები უფრო არიან, ვიდრე თაყვანისმცემლები. რამე რომ გამიჭირდეს, მათ დახმარებას ისევე ვთხოვ, როგორც ბიძაშვილს. მეგობრები მეუბნებიან, ძალიან გიმართლებს, სანთლით საძებარ ბიჭებს უყვარხარო და მართლაც ასეა.
– მაშინ რით ვერ მოიგეს თქვენი გული?
– ვფიქრობ, რომ ვიღაცამ ძალიან დიდი საოცრება უნდა გამოიგონოს. გარეგნობას დიდ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ. არ ვიტყვი, ჩემი მეორე ნახევარი როგორი უნდა იყოს, უბრალოდ მინდა, მოვიდეს, მომესალმოს და მითხრას, მე ვარო. არ მყავს ბიჭი, რომელზეც გავგიჟდები. როცა ვიგებ, რომ ამა თუ იმ ბიჭს მოვწონვარ, გაპრანჭვას კი არ ვიწყებ, როგორიც ვარ, ახტაჯანა და ხმაურიანი, ისეთივე ვრჩები. სუფრასთან, სადაც სიმპათიური ყმაწვილები სხედან, შეიძლება ისე გადავიხარხარო, ყველამ მე შემომხედოს. დედაჩემი სულ ამაზე მეჩხუბება.
– მშობლებს თქვენს პირად ცხოვრებაზე უყვებით?
– სამწუხაროდ, ჩვენს ოჯახში გულითადი საუბრებისთვის არავის სცალია. ჩემ შესახებ ძირითადად პრესით ან ტელევიზიით იგებენ. მამაჩემი ისეთი ადამიანია, ჭიანჭველას ფეხს არ დაადგამსო, მასზეა ნათქვამი, მაგრამ როგორც კი ვინმე გამოუტყდება, რომ მე ან ჩემი და მოსწონს, ჯიხვივით ხდება. არ ვიცი, ეს პრესასთან უნდა ვთქვა თუ არა, მაგრამ, იცით, რას ამბობს? ჩემი გოგოები როგორც კი გათხოვდებიან, სიძეს ერთი–ორჯერ ხელი უნდა წავარტყაო.
– დედათქვენი, ნათია ბანძელაძე, წლების განმავლობაში პრეზიდენტ სააკაშვილის პრესცენტრის ხელმძღვანელი იყო, ახლა კი სამსახურის გარეშე დარჩა. ალბათ უკვე მეტი დრო აქვს ოჯახისთვის .
– არ მინდა, ნათიას ეწყინოს, მაგრამ ამ ფაქტით უბედნიერესი ვარ! დედა ვნახეთ! დედა, ოჯახის საქმის გარდა, უამრავ რამეს აკეთებს, ცდილობს, ნათესავებს, გარშემომყოფებს დაეხმაროს. იმედი მაქვს, მალე დაიწყებს მუშაობას. ცხოვრება ბუმერანგია, რასაც გაუშვებ, ის დაგიბრუნდება. ნათიამ როგორც იცხოვრა, კარგად ვიცი და მჯერა, რომ მასზე არავინ იტყვის, ცუდი გააკეთაო. თავისი სიკეთე აუცილებლად დახვდება წინ.
– 2014 წლისგან რისი მოლოდინი გაქვთ?
– ამ წელს ბევრს ვიმოგზაურებ. იტალია თითქოს ჩემი ქვეყანაა, იქ ყველა ბედნიერია და რაღაცით ვგავარ მათ. ვფიქრობ, რომ საკუთარ თავს იქ ვიპოვი. ჩემი სამსახურით კმაყოფილი ვარ, მაგრად ვერთობი, სად აღარ დავდივარ! ხან ხეზე ვზივარ და ხან თხილამურებზე ვდგავარ. არ მინდა, მკითხველმა ცუდად გამიგოს, მაგრამ სამსახურს საჩემოდ ვიყენებ. საქმესაც ვაკეთებ და მეც კმაყოფილი ვარ. შემოთავაზებები სხვა არხებიდანაც მაქვს, მაგრამ "რუსთავი 2"–ში თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ.
– სამსახურის შემდეგ რითი ხართ დაკავებული?
– გამაჯანსაღებელ კრივზე დავდივარ. ბევრისგან მსმენია, თბილისში კრივი მოდაში შემოვიდა და გოგონებმაც ამიტომ დაიწყეს სიარულიო. მე კი მგონია, გოგონები კარგ ფორმაში რომ არიან, ბიჭებს ეს შურთ. 3 წლის წინ ამერიკაში ვიყავი და ვნახე, რომ ძალიან სუსტი გოგონები კრივით იყვნენ დაკავებული. საქართველოში რომ დავბრუნდი, მასწავლებელი ვიპოვე და კრივზე დავიწყე სიარული. ეს ძალიან მაგარია, ყველა კუნთი მუშაობს, ოღონდ პირველ გაკვეთილზე გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი, მასწავლებელმა მცემა. ბოლოს, როგორც იქნა, თედო მასწავლებელს ავუხსენი, რომ ფიტნესკრივი მინდოდა და არა – ხელჩართული ბრძოლა. მოდის კვირეულზე დალურჯებული მკლავებით გავედი.
სულ ვფიქრობ, რომ გოგოს ძალა აუცილებლად უნდა ჰქონდეს, სადღაც მაინც დასჭირდება. წარმოიდგინეთ, თმაგაშლილი ნაზი გოგონა მიდის, ვიღაცამ ჩანთის წართმევა სცადა და ამ დროს ძალას რომ გამოიყენებს, რა მაგარია!
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
– ნანუკა, ძალიან წუნია აღმოჩნდით. როგორც ამბობთ, ბევრი თაყვანისმცემელი გყავთ, მაგრამ საქმრო ვერ აარჩიეთ.
– გათხოვებისთვის მზად არ ვარ. თაყვანისმცემლები ჩემი ლოდინით არ იღლებიან და უკვე მგონია, რომ ნათესავები უფრო არიან, ვიდრე თაყვანისმცემლები. რამე რომ გამიჭირდეს, მათ დახმარებას ისევე ვთხოვ, როგორც ბიძაშვილს. მეგობრები მეუბნებიან, ძალიან გიმართლებს, სანთლით საძებარ ბიჭებს უყვარხარო და მართლაც ასეა.
– მაშინ რით ვერ მოიგეს თქვენი გული?
– ვფიქრობ, რომ ვიღაცამ ძალიან დიდი საოცრება უნდა გამოიგონოს. გარეგნობას დიდ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ. არ ვიტყვი, ჩემი მეორე ნახევარი როგორი უნდა იყოს, უბრალოდ მინდა, მოვიდეს, მომესალმოს და მითხრას, მე ვარო. არ მყავს ბიჭი, რომელზეც გავგიჟდები. როცა ვიგებ, რომ ამა თუ იმ ბიჭს მოვწონვარ, გაპრანჭვას კი არ ვიწყებ, როგორიც ვარ, ახტაჯანა და ხმაურიანი, ისეთივე ვრჩები. სუფრასთან, სადაც სიმპათიური ყმაწვილები სხედან, შეიძლება ისე გადავიხარხარო, ყველამ მე შემომხედოს. დედაჩემი სულ ამაზე მეჩხუბება.
– მშობლებს თქვენს პირად ცხოვრებაზე უყვებით?
– სამწუხაროდ, ჩვენს ოჯახში გულითადი საუბრებისთვის არავის სცალია. ჩემ შესახებ ძირითადად პრესით ან ტელევიზიით იგებენ. მამაჩემი ისეთი ადამიანია, ჭიანჭველას ფეხს არ დაადგამსო, მასზეა ნათქვამი, მაგრამ როგორც კი ვინმე გამოუტყდება, რომ მე ან ჩემი და მოსწონს, ჯიხვივით ხდება. არ ვიცი, ეს პრესასთან უნდა ვთქვა თუ არა, მაგრამ, იცით, რას ამბობს? ჩემი გოგოები როგორც კი გათხოვდებიან, სიძეს ერთი–ორჯერ ხელი უნდა წავარტყაო.
– დედათქვენი, ნათია ბანძელაძე, წლების განმავლობაში პრეზიდენტ სააკაშვილის პრესცენტრის ხელმძღვანელი იყო, ახლა კი სამსახურის გარეშე დარჩა. ალბათ უკვე მეტი დრო აქვს ოჯახისთვის .
– არ მინდა, ნათიას ეწყინოს, მაგრამ ამ ფაქტით უბედნიერესი ვარ! დედა ვნახეთ! დედა, ოჯახის საქმის გარდა, უამრავ რამეს აკეთებს, ცდილობს, ნათესავებს, გარშემომყოფებს დაეხმაროს. იმედი მაქვს, მალე დაიწყებს მუშაობას. ცხოვრება ბუმერანგია, რასაც გაუშვებ, ის დაგიბრუნდება. ნათიამ როგორც იცხოვრა, კარგად ვიცი და მჯერა, რომ მასზე არავინ იტყვის, ცუდი გააკეთაო. თავისი სიკეთე აუცილებლად დახვდება წინ.
– 2014 წლისგან რისი მოლოდინი გაქვთ?
– ამ წელს ბევრს ვიმოგზაურებ. იტალია თითქოს ჩემი ქვეყანაა, იქ ყველა ბედნიერია და რაღაცით ვგავარ მათ. ვფიქრობ, რომ საკუთარ თავს იქ ვიპოვი. ჩემი სამსახურით კმაყოფილი ვარ, მაგრად ვერთობი, სად აღარ დავდივარ! ხან ხეზე ვზივარ და ხან თხილამურებზე ვდგავარ. არ მინდა, მკითხველმა ცუდად გამიგოს, მაგრამ სამსახურს საჩემოდ ვიყენებ. საქმესაც ვაკეთებ და მეც კმაყოფილი ვარ. შემოთავაზებები სხვა არხებიდანაც მაქვს, მაგრამ "რუსთავი 2"–ში თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ.
– სამსახურის შემდეგ რითი ხართ დაკავებული?
– გამაჯანსაღებელ კრივზე დავდივარ. ბევრისგან მსმენია, თბილისში კრივი მოდაში შემოვიდა და გოგონებმაც ამიტომ დაიწყეს სიარულიო. მე კი მგონია, გოგონები კარგ ფორმაში რომ არიან, ბიჭებს ეს შურთ. 3 წლის წინ ამერიკაში ვიყავი და ვნახე, რომ ძალიან სუსტი გოგონები კრივით იყვნენ დაკავებული. საქართველოში რომ დავბრუნდი, მასწავლებელი ვიპოვე და კრივზე დავიწყე სიარული. ეს ძალიან მაგარია, ყველა კუნთი მუშაობს, ოღონდ პირველ გაკვეთილზე გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი, მასწავლებელმა მცემა. ბოლოს, როგორც იქნა, თედო მასწავლებელს ავუხსენი, რომ ფიტნესკრივი მინდოდა და არა – ხელჩართული ბრძოლა. მოდის კვირეულზე დალურჯებული მკლავებით გავედი.
სულ ვფიქრობ, რომ გოგოს ძალა აუცილებლად უნდა ჰქონდეს, სადღაც მაინც დასჭირდება. წარმოიდგინეთ, თმაგაშლილი ნაზი გოგონა მიდის, ვიღაცამ ჩანთის წართმევა სცადა და ამ დროს ძალას რომ გამოიყენებს, რა მაგარია!
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
