ნატალია ქუთათელაძე _ როგორი სიძე სურს ნანი ბრეგვაძეს

ნანი ბრეგვაძის შვილიშვილმა და ეკა მამალაძის შვილმა, ნატალია ქუთათელაძემ, ცნობილი ბებიის და ცნობილი დედის ჩრდილიდან გამოსვლა რომ გაადვილებოდა, განსხვავებული სცენური გზა აირჩია – ესტრადის ნაცვლად კლასიკური ვოკალის განხრით წავიდა. ბევრს შრომობს, რომ ბებიას ოცნება აუხდინოს და მსოფლიოს დიდ სცენებზე იმღეროს. ოჯახში ნატალია ყველაზე უმცროსია, ამიტომ ყველა ანებივრებს, თუმცა ქალბატონი ნანი კრიტიკასაც არ აკლებს. უკონტროლებს ხმას, მღერას, მანერებს და ჩაცმულობასაც კი. შვილიშვილის სპექტაკლებს ვერ ესწრება, რადგან ამ დროს განსაკუთრებით ნერვიულობს. არც ნატალიასთვის არის იოლი სცენაზე დგომა. ამ დროს გრძნობს, უამრავი თვალი როგორ აკვირდება და პასუხისმგებლობის განცდა უმძაფრდება.
მომღერალთა დინასტიის ყველაზე უმცროსი წევრი თავადაც ძალიან ობიექტურია საკუთარი თავის მიმართ, თავისი ასაკისთვის ზედმეტადაც კი. ნატალია ქუთათელაძე საქმესა და ცხოვრებაზე "სარკეს" გულახდილად ესაუბრა.
– ნატალია, ოჯახში ესტრადის ნამდვილი ვარსკვლავი გყავთ – ნანი ბრეგვაძე. თქვენ კი კლასიკა აირჩიეთ. გვიამბეთ, რატომ და როგორ გააკეთეთ ასეთი არჩევანი.
– პირველ რიგში, გეტყვით, რომ განსაკუთრებული მუსიკალური მონაცემებით არ გამოვირჩეოდი. ბევრ რამეს ინტუიციით ვწყვეტ, არაფრის დაგეგმვა არ მიყვარს. პროფესიაც ინტუიციით ავირჩიე. ეკა იმ ჟანრის მუსიკის გამგრძელებელია, რომელსაც ნანი მღერის, ამიტომაც შევიკავე თავი საესტრადო მუსიკისგან. როცა სახლში ასეთი ფიგურა – ნანი ბრეგვაძე გყავს, რთულია, მას აჯობო, მისი ჩრდილიდან გამოხვიდე. ეკა მთელი ცხოვრებაა, ცდილობს, დედის ჩრდილქვეშ არ მოექცეს. ქვეცნობიერად ამ ფაქტმაც იმოქმედა, რომ მათი გზის გავლა აღარ მოვინდომე.

– თქვენს ამ გადაწყვეტილებას ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ?

– როცა კონსერვატორიაში ჩაბარების დრო მოვიდა, ვფიქრობდი, საფორტეპიანო განხრით წავსულიყავი, მაგრამ მერე მივხვდი, რომ ინსტრუმენტთან 10 საათი ვერ დავჯდებოდი. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ საოპერო განხრით მუშაობას ნაკლები დრო სჭირდება. ბოლო წელს დავიწყე მომზადება და დიდი სიურპრიზი იყო ის, რომ კონსერვატორიაში ჩავაბარე. ადგილების მიხედვით, სიაში ბოლო ვიყავი, ფასიან სექტორზე მოვხვდი და ვთვლი, რომ ეს ძალიან სამართლიანი იყო. ქალაქში ხმები დადიოდა, ნანის შვილიშვილი როგორ ვერ მოხვდებოდა კონსერვატორიაშიო, მაგრამ, მერწმუნეთ, ამას არანაირი როლი არ უთამაშია. მიხარია, რომ ფასიანზე მოვეწყვე, ჩემით, ყოველგვარი ჩარევის გარეშე. მამაჩემი, მამიდაჩემი, ბაბუაჩემი – ყველანი მომღერლები იყვნენ და მათმა გენებმაც დატოვა ჩემში კვალი. ამიტომაც სხვა პროფესიაზე არასდროს მიფიქრია.
– საკურსო სპექტაკლებში აქტიურად ხართ დაკავებული?
– გრანდიოზულ პროექტებში ჯერჯერობით არ მიმიღია მონაწილეობა. მეოთხე კურსზე ჩაიკოვსკის "ევგენი ონეგინში" ლარინას როლი ვითამაშე. შემდეგ იყო "ფიგაროს ქორწინება", სადაც მარსელინა შევასრულე. გოგი ჭიჭინაძემ, რომელიც ქუთაისის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელად დაინიშნა, ეს სპექტაკლი ქუთაისში წაიღო და ეს იყო ჩემი პირველი გასტროლი.
– ოპერის მომღერალს სამსახიობო მონაცემებიც სჭირდება. როგორ გრძნობთ თავს სცენაზე როლის თამაშისას?
– სცენაზე თამაში იმდენად რთულია, რომ ჯერ კიდევ ბოლომდე არ მაქვს გააზრებული, ეს ყველაფერი რამხელა პასუხისმგებლობასთან არის დაკავშირებული. ვოკალური ტექნიკის გარდა, სამსახიობო ოსტატობაზეც ბევრი უნდა ვიმუშაო, რაც ურთულესია. კონსერვატორიაში რამდენიმე რეჟისორი გვყავს, რომლებთანაც აქტიურად ვმუშაობ.
– ოჯახის წევრებიდან ვინ ადევნებს თვალს ყველაზე აქტიურად თქვენს მუშაობას?
– ყველაზე დიდი კრიტიკოსი ნანია. ის კლასიკური მუსიკის კარგი მსმენელია, მინუსებს ზუსტად ხედავს. ჩემს სპექტაკლებს ოჯახი აქტიურად ესწრება, თაიგულები მოაქვთ. ხანდახან თავს უხერხულად ვგრძნობ, როცა პატარა პარტია მაქვს შესასრულებელი, მაგრამ ოჯახის წევრები მაინც წუხდებიან და ჩემ მოსასმენად მოდიან.
– ქალბატონი ნანი დადის ასე ხშირად თქვენს სპექტაკლებზე?
– არა, ნანი იშვიათად დადის, რადგან ნერვიულობს და თან ერიდება ხალხში გამოჩენა მაშინ, როცა მე ვმღერი. ყველა მას უყურებს, ყველას აინტერესებს, ჩემი მოსმენის დროს როგორი რეაქცია ექნება. ამიტომ ამ ყველაფერს თავს არიდებს.
– ქალბატონმა ნანიმ "სარკეს" თავისი ოცნება გაუმხილა – მეტროპოლიტენ ოპერის თეატრის სცენაზე გიხილოთ. თქვენს მომავალს სად ხედავთ?
– ახლა მაგისტრატურის პირველ კურსზე ვარ. როცა სწავლას მოვრჩები, ვაპირებ საზღვარგარეთ კვალიფიკაციის ამაღლებას და მუშაობას. ყველაზე რთულია საკუთარი თავის რეალიზება. მეტნაკლებად ვცდილობ, ამ საქმეს ფეხი ავუწყო.

– დიდ მსხვერპლს მოითხოვს თქვენგან საოპერო კარიერა?

– ბევრ ისეთ რამეს არ ვიკლებ, რაც ჩემი პროფესიის ადამიანებმა საერთოდ უნდა დაივიწყონ. თუ ფიზიკურად ძლიერი ხარ, ყველაფერს დაძლევ, არ უნდა გაცივდე, ყელს განსაკუთრებულად უნდა მოუარო. ჩემთვის სასურველი არ არის საესტრადო ჟანრში მღერა და მარტივად აგიხსნით, რატომ. როცა პედაგოგთან ერთ პოზიციაზე ვმუშაობ და მერე ესტრადაზე რამდენიმე სიმღერას ვმღერი, პედაგოგთან მუშაობა, შრომა წყალში იყრება.
ძალიან ბევრი მეგობარი მყავს და მათთან გართობა მიყვარს. სტუმრიანი ოჯახი გვაქვს, დღე არ გავა, ვინმე არ მოვიდეს, ეს ყველაფერი ბევრ ენერგიას მოითხოვს, არადა ჩემი პროფესიისთვის ენერგიაა საჭირო. თბილისის ცხოვრების რიტმი ამოვარდნილია ყველანაირი რეჟიმიდან, დილით ადრე ადგომა, ვარჯიში არავის გვიყვარს. გარემო ჩემზეც ძალიან მოქმედებს.
– ესტრადის მომღერლები ალკოჰოლსაც იღებენ, თამბაქოსაც ეტანებიან, ხმას არ უფრთხილდებიან. თქვენ როგორ უვლით ხმის იოგებს?
– ეს ინდივიდუალურია, ვიღაცას შეიძლება ნიგვზიანმა საჭმელმა გაუღიზიანოს ყელი, ვიღაცას – გაზიანმა სასმელმა, ალკოჰოლსა და თამბაქოზე აღარაფერს ვამბობ. ბავშვობაში პრობლემა მქონდა და მამამ მიმაჩვია ყინულის ჭამას. მადლობა ღმერთს, რომ ცივ წყალზე რეაქცია არ მაქვს, თუმცა ჩემს ხმაზე უძილობა მაშინვე აისახება ხოლმე. ამ ბოლო დროს არასწორად, პედაგოგის გარეშე ბევრი ვიმღერე, ყელი გადამეტვირთა და ამ ეტაპზე გაჩერებული ვარ – ანტიბიოტიკებს ვსვამ.
– როცა დედის და ბებიის გვერდით მღერით, ამ დროს რას გრძნობთ?
– რასაკვირველია, დიდი პასუხისმგებლობაა. როცა სცენაზე ვდგავარ, ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ რენტგენის ქვეშ ვარ, ყველამ იცის, ვისი შვილი და შვილიშვილი ვარ და მაკვირდებიან. ამ დროს ყველა მეტს ითხოვს შენგან. ბებიაჩემი – მამის დედა, იმ სკოლის დირექტორი იყო, სადაც ვსწავლობდი, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, უმაღლესი ქულები არასდროს მქონდა, თუმცა არც ვსწავლობდი. ბებიაჩემს არავინ უწევდა ანგარიშს, პირიქით, ორმაგად მთხოვდნენ. ეს ძალიან მომწონდა, ასეთმა დამოკიდებულებამ ძალიან ბევრი რამ მასწავლა. სულ ვცდილობ, საკუთარი თავის კონტროლი არ დავკარგო და ისე მოვიქცე, როგორც მე და ჩემს ოჯახს გვეკადრება.
– ოჯახში სამი ქალი ცხოვრობთ. ვის რა ფუნქცია გაქვთ?
– რომ გითხრათ, ჩვენს ოჯახში დიდი ჰარმონია სუფევს–მეთქი, მოგატყუებთ, ხანდახან ჩვენც ვჩხუბობთ, ვკამათობთ. ეს ძირითადად მაშინ ხდება, როცა ნანი უმოწყალოდ გვაკრიტიკებს. ამის გამო მე და ეკას "აგრესია" გვიჩნდება და ნანისთან ვჯიუტობთ, მაგრამ, როგორც ყოველთვის, ბებია იმარჯვებს და ყოველთვის ის აღმოჩნდება ხოლმე მართალი. ნანის თვალი და გამოცდილება ფასდაუდებელია, თუმცა მისი მძაფრი ენა და სიტყვები ხანდახან გულზე ძალიან მხვდება.
სახლის ინტერიერს თვეში ერთხელ ვცვლით. ძალიან ლამაზი სახლი გვაქვს და ეს პროცესი მეც მსიამოვნებს, ნანი ენდობა ჩემს გემოვნებას. წელს ნაძვის ხე დამოუკიდებლად ავაწყვე და, როცა ნახა, არაფერი შეუცვლია. ჩაცმულობაში ჩემს აზრს ყოველთვის ითვალისწინებს.
– რითი განსხვავდება ქალბატონი ნანის და ეკას დედაშვილობა თქვენი და ეკას დედაშვილობისგან?
– მე და ეკა ბევრად ლმობიერები და მეგობრულები ვართ, თუმცა ვერ ვყოფ – მე და ეკა, ნანი და ეკა. სამივე ერთი მთლიანობა ვართ. ერთი გემოვნება, მიზნები და ერთი ხედვა გვაქვს.
– მამასა და ძმებზე გვიამბეთ. ოჯახში ყველაზე უმცროსს და თან ერთადერთ გოგოს ალბათ ძალიან განებივრებენ.
– ჩემსა და ძმებს შორის 12 და 11 წელია ასაკობრივი სხვაობა. ბოლო რამდენიმე წელია, რაც მეც შემიძლია რაღაცაში დავეხმარო, უკვე დიდი გოგო ვარ მათთვის. ძმების ცოლებთან კარგი ურთიერთობა მაქვს, ერთმანეთი ძალიან გვიყვარს. ცალ–ცალკე ვცხოვრობთ და ამიტომაც ჩვენ შორის ნაკლებია კონფლიქტი და დაძაბულობა. უმცროსი ძმა არქიტექტორია, უფროსი კი – სტომატოლოგი.
რაც შეეხება მამას, მერაბ ქუთათელაძეს, ის ძალიან ჭკვიანი, განათლებული პიროვნებაა. გადმოცემის არაჩვეულებრივი უნარი აქვს. მის რჩევებს ყოველთვის ვითვალისწინებ. როცა დედა და მამა ერთმანეთს გაშორდნენ, სკოლის მოსწავლე ვიყავი. ეს ფაქტი ძალიან ნორმალურად აღვიქვი, მათ დაშორებას ჩემთვის ტრავმა არ მოუყენებია.
– ვის უფრო ჰგავხართ – დედას თუ მამას?
– მე დამოუკიდებელი, ჯიუტი ვარ, ყოველთვის ჩემი სიმართლე მაქვს. უფრო მამას და მამიდას ვგავარ ვიზუალურადაც და ხასიათითაც. მანერებით კი, ჩემი აზრით, ნანის და ეკას ვგავარ. მათზე ვერ ვიტყვი, რომ სუსტები არიან, მაგრამ ხასიათით მე ბევრად ძლიერი ვარ. და–ძმები კი საერთოდ არ ვგავართ ერთმანეთს. ნანი ამბობს ხოლმე, უფროსი შვილიშვილები ერთნაირად გავზარდე და ასეთი განსხვავებულები როგორ არიანო.
– ოჯახში თქვენი პირადი ცხოვრების მოწყობის საკითხი დღის წესრიგში არ დგას?
– ნანის ჯერჯერობით მხოლოდ ის უნდა, რომ სცენაზე წარმატებული მნახოს. ქალისთვის ოჯახი პრიორიტეტულია, მაგრამ ამ ეტაპზე ჩემთვის სწავლა–განათლება და კარიერაა მთავარი. ეკა ძალიან ლოიალურია, ყველაფერს ჯანსაღად აღიქვამს, არასდროს არაფერს მიკრძალავს. ეკას და ნანის ჩემზე დიდი გავლენა აქვთ. კინოფილმის ყურების დროსაც იმას ვფიქრობ, ისინი რას იტყოდნენ, მოეწონებოდათ თუ არა.
– როგორი სიძე სურს ქალბატონ ნანის, ამაზე ალბათ გისაუბრიათ ოჯახში.
– უნდა, რომ ჩემ გვერდით ღირსეული ადამიანი იდგეს, ჩემი მეორე ნახევარი პატივს უნდა სცემდეს ჩემს საქმეს, გაუძლოს იმ რეჟიმს, რომელიც ჩემს პროფესიას ახლავს თან. ნანის და ეკას შემთხვევაში ეს ვერ მოხერხდა. სწორი არ არის, რომ ამბობენ, ოჯახი და კარიერა ერთმანეთთან შეუთავსებელიაო. მე ვთვლი, რომ თუ გვერდით ისეთი ადამიანი გყავს, რომელიც ხელს გიწყობს საქმის კეთებაში, შენი პროფესიაც უფრო მეტად გიყვარდება და პარტნიორიც. რასაკვირველია, ჩემი მეორე ნახევარი რეალიზებული ადამიანი უნდა იყოს.
– გემოვნებიანი ბებია თქვენი ჩაცმის სტილზე რას ფიქრობს, ამ მხრივ რა რჩევებს გაძლევთ?
– მე და ნანი სულ ვკამათობთ ჩემი ჩაცმის სტილზე. მაღალი ვარ, მაგრამ არა – თხელი, ამიტომ სულ ცდილობს, მეტად ქალური ვიყო. ამ დროს შეიძლება მე კაცის ფეხსაცმელი მომეწონოს და ვიყიდო. ვერ ვიტყვი, რომ ნარნარი ვარ. დღესდღეობით აკადემიური, მკაცრი სტილი უფრო მომწონს, ვიდრე კედები. ჩემდა საბედნიეროდ, ეკას გარდერობით ხშირად ვსარგებლობ, ნანისას კი ნაკლებად ვეხები.
– დაბოლოს, როგორ ფიქრობთ, მოახერხებთ ბებიის და დედის ჩრდილიდან გამოსვლას?
– ამ ჩრდილიდან გამოსვლის რეცეპტი არ ვიცი. მთავარია, არ დავიწყო მათი მიბაძვა, მათნაირად მოქცევა. უკვე გითხარით, რომ მანერებით დედას და ნანის ვგავარ, მათსავით ვიქცევი სცენაზე. მე ვერასოდეს დავიწყებ ხტუნაობას, მაყურებელს ვერ მივმართავ, რომ ამყვნენ.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე