სად გადაიღო გიორგი გრძელიშვილმა ატირებული გიორგი ბაგრატიონი

გიორგი გრძელიშვილი პროფესიით ინჟინერია, მაგრამ ერთ დღეს ფოტოგრაფიით დაინტერესდა და მას შემდეგ მხოლოდ ამ სფეროში გრძნობს თავს კარგად. იღებს ბავშვებს, მოდელებს, პეიზაჟებს, ცნობილ სახეებს, თუმცა გაუმართლა და ერთ დღეს სრულიად შემთხვევით ისტორიულ ნათლობაზეც მოხვდა.

- თბილისში დავიბადე და გავიზარდე, პროფესიით ინჟინერი ვარ, 2007 წელს დავამთავრე ტექნიკური უნივერსიტეტი, ტელეკომუნიკაციის ფაკულტეტი. ამჟამად სტუდია სეივ მომენტ-ის დამფუძნებელი და ერთ-ერთი ფოტოგრაფი ვარ.
- შენს ცხოვრებაში ფოტოგრაფია როგორ შემოვიდა, გახსოვთ, პირველი ფოტო სად გადაიღეთ?
- ფოტოგრაფების ერთ-ერთი საიტი ვნახე, სადაც მოდელები და ფოტოგრაფები თავიანთ ფოტოებს აქვეყნებდნენ, მომინდა, მათ შორის ჩემი ნამუშევრები მოხვედრილიყო. შევიძინე კამერა, ვიღებდი ყველას და ყველაფერს, პეიზაჟებს, მოდელებს...
ჩემი პირველი ფოტო 13 წლის მოდელ მარიამ ხორგუაშვილს გადავუღე ბოტანიკურ ბაღში და დღემდე ერთადერთია მოდელებს შორის, რომელიც განსხვავებულ ხასიათს ქმნის და მუხტს გაძლევს, რომ გამორჩეული კადრი შექმნა. თავიდან ეს იყო გართობა, ჰობი, თუმცა დღეს პროფესიად იქცა. ვიღებ ყველაფერს, დაწყებული სპორტიდან დამთავრებული წვრილმან აქსესუარებამდე.



- გიორგი, შენს ფოტოარქივში ვნახე პატარა ბაგრატიონის ნათლობის დროს გადაღებული ფოტოები, როგორ მოხვდი ნათლობაში და იცნობ მათ ოჯახს?
- არა, ნათლობაში შემთხვევით მოვხვდი. ზუსტად ამ დღეს მცხეთაში წირვას ვესწრებოდი და შემთხვევით გავიგე, რომ ნათლობაც იმართებოდა. ჩემთვის საინტერესოა ყოველი ისტორიული კადრი. ფოტო-გრაფიაში ძირითადი დატვირთვა ემოციას აქვს და ამ ფოტოშიც პატარა ბაგრატიონის ცრემლებია.
- პორტრეტები, პეიზაჟები, ბავშვები, მოულოდნელი სიტუაციები... ყველაზე მეტად რისი ან ვისი გადაღების დროს გრძნობ თავს კარგად?
- ეს ყველაფერი საინტერესოა ჩემთვის. მომწონს პატარები, რომლებიც უკვე პროფესიონალი მსახიობები და მოდელები არიან.



- მამაკაცებიც ხშირად ხვდებიან შენს ფოტოობიექტივში?
- მამაკაცებს იშვიათად ვიღებ, თუ კონკრეტული პროექტი ან დაკვეთაა.
- რამდენად მარტივია მოდელებთან მუშაობა?
- დღეს ყველას მოდელობა სურს, მაგრამ არ იციან რა უნდათ. რადგან ასეა, გამოვყოფ პროფესიონალ მოდელებს, მათთან მუშაობა იმდენად საინტერესოა, რომ გადაღება ხანდახან ღამის 4 საათზე დამიმთავრებია. ისიც იმიტომ, რომ დავიღალეთ (იღიმის).



- ყველაზე მძიმედ რომელი გადაღება გახსენდება?
- ყველაზე მძიმე გადაღება ყოფილა და იქნება საქორწინო ფოტოსესია, სადაც არ იგრძნობა სიყვარული. შეიძლება, წყვილი არ იყოს ფოტოგენური, მაგრამ იმხელა სიყვარულის აურა ჰქონდეთ კადრში, რომ საინტერესო გამოსახულება მივიღოთ. ფოტო უნდა იყოს თბილი და ემოციით დატვირთული.
- განსაკუთრებულად საყვარელი ფოტოც გექნებათ არქივში, მისი გადაღების ისტორია მოგვიყევი.
- საყვარელი ფოტო რამდენიმე მაქვს, მაგრამ ერთ-ერთს გამოვყოფ, როდესაც სტუდიაში გადავიღე 3 წლის ანა-მარია.
გადაღების დროს დედა ასწავლიდა, როგორ უნდა მოქცეულიყო. უცებ გაიბუტა და ატირდა. ჩუმად ვკითხე, - ''გინდა, ყველა გარეთ გავუშვა?" გაიპრანჭა და თვალცრემლიანმა თანხმობა თავის დახრით მანიშნა. სტუდიაში გადასაღებ მოედანზე მარტო დავრჩით, მოიწმინდა ცრემლები და ზუსტად მაშინ გადავიღე ეს სახასიათო პორტრეტები.


- რამდენად ხშირად გიწევს ცნობილი ქართველი სახეების გადაღება? პოლიტიკოსები თუ მოხვედრილან შენს ფო-ტოობიექტივში?
- რამდენიმე ცნობილ ადამიანთან ვმეგობრობ, რომლებიც ჩემს ობიექტივში მოხვდნენ. ასევე ვთანამშრომლობ რამდენიმე ჟურნალთან, ამიტომაც მიწევს რეპორტაჟების გადაღება.
- შენი საოცნებო პროექტი რომელია?
- საოცნებო პროექტი შესასრულებელია, რომელზეც მოგვიანებით ვილაპარაკებ, როდესაც ოცნება აღარ ერქმევა (იღიმება).

ნინო გიგიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“